A na bëjnë smartfonët të ndihemi keq? Hulumtimi i ri ka zbuluar se krahasuar me studentët e universitetit që përdornin telefonat e tyre më pak, studentët që përdornin telefonat e tyre raportuan më shumë nivele më të larta të izolimit, vetmisë, depresionit dhe ankthit.
Lidhja midis zakoneve dixhitale, vetmisë dhe simptomave të tjera të shëndetit mendor
Ne nje sondazhi i publikuar në internet javën e kaluar në revistë Neurorregullimi, Erik Peper, PhD dhe Richard Harvey, PhD, studiues në Institutin Shtetëror të San Franciskos për Studimet e Shërimit Holistik, paraqitën rezultatet e disa anketave që ata kanë kryer me studentët e tyre mbi mënyrën se si ata përdorin teknologjinë. Nevojiten më shumë kërkime; ky ishte një studim i vogël, me vetëm 135 studentë që u vetë-raportuan, por Dr. Peper thotë se rezultatet e shqetësojnë atë shumë.
Simptomat e varësisë dixhitale si rritja e vetmisë (e njohur edhe si “telefonizmi”), ankthi dhe depresioni u vunë re në një kampion studentësh universitarë që përfunduan një anketë rreth përdorimit të smartfonëve gjatë dhe jashtë klasës.
LIDHUR: Çfarë është çrregullimi i lojërave dhe a duhet të shqetësoheni për këtë?
Shqetësimet rreth përdorimit të telefonave inteligjentë dhe zakoneve sociale nga studentët
Si profesor në shtetin e San Franciskos, Peper ka vënë re një ndryshim gjithëpërfshirës në sjelljen e studentëve të tij gjatë viteve të fundit. “Studentët vinin në klasë dhe flisnin me njëri-tjetrin,” thotë Peper. “Tani, kur hyni në një sallë leksionesh, studentët janë në celularët e tyre. Gjatë pushimeve, ata janë në celularët e tyre. Dhe kur largohen, janë në celularët e tyre.”
LIDHUR: Çfarë është varësia nga interneti?
Ky është truri juaj në ekran
“Trajnimi im është në biologji nga një perspektivë evolucionare,” thotë Peper. “Dhe një nga pyetjet më të mëdha që kam është pse lidhemi kaq lehtë me këto teknologji? Kur fluturoj, mund të ulem pranë dikujt që do të hapë ekranin e kompjuterit të tij. Edhe une kanë për t’i hedhur një sy ekranit të tyre. Pse do ta bënit këtë? Nëna jote të tha që nuk është e saktë. Kjo është për shkak se është një zakon i mbijetesës biologjike,” shpjegon Peper. “Nëse ka një ekran, ne duhet ta shikojmë atë, nuk kemi zgjidhje.”
E keni pyetur ndonjëherë veten pse është kaq e vështirë të ulësh telefonin?
Paaftësia jonë për të vetë-moduluar këtë sjellje çoi në një nga zbulimet më befasuese të Peper në kërkimin e tij. “Në përgjithësi, për habinë tonë, studentët që përdorin më shumë mediat sociale kur janë në mjedise sociale janë më të vetmuarit,” thotë Peper. “Ne do t’i pyesim fëmijët, ‘Sa prej jush do të përdorin celularin gjatë darkës?’ Shumë duar do të shkojnë lart. Pastaj do të pyesim: ‘Si ndihesh kur po flet me dikë dhe ai largohet për t’i dërguar mesazh dikujt?’ Kjo i bën ata të ndihen të lehtësuar. Ata ndjehen në atë moment se nuk janë të rëndësishëm. Nëse i pyet ata, ata janë plotësisht të vetëdijshëm për sjelljen e tyre, por gjithsesi po e bëjnë.”
LIDHUR: 9 shenja sekrete të vetmisë
Vë në dyshim pasojat e njoftimeve me shtytje
Sipas Peper, breshëria e njoftimeve shtytëse që marrim nga telefonat tanë celularë, qofshin ato për tekste, media sociale, lojëra ose aplikacione të tjera në telefonat tanë, shkaktojnë një përgjigje të menjëhershme. “Është si të jesh në një kazino dhe të dëgjosh kumbimin e automatëve. Ka një të mirë atje. Kur dëgjoni njoftimin ose ndjeni zhurmën e telefonit tuaj, ju pret një e mirë. Ne jemi të lidhur si qenie njerëzore për të përditësuar thashethemet tona për mbijetesën e specieve. Ne duhej të dinim se çfarë po ndodhte për të mbijetuar. Këto njoftime janë një kurth evolucionar. Ata marrin sinjalin që ne më parë mbijetonim dhe tani e kanë përforcuar atë.”
LIDHUR: A i dëmton gjithë ajo kohë e mediave sociale mendjet e të rinjve?
A janë njerëzit në gjendje t’i rezistojnë tërheqjes së teknologjisë?
“Ne po i kërkojmë një personi të ketë vetëkontroll, kur ne mund të mos kemi mekanizmat për të,” thotë Peper. Për të shpjeguar, ai përdor një analogji tjetër shumë të njohur.
“Ju e dini se ngrënia e sasive të mëdha të sheqerit nuk është e shëndetshme, megjithatë shumica prej nesh e bëjnë këtë. Një pjesë e arsyes pse sheqeri përforcohet kaq lehtë është sepse ne jemi të lidhur me evolucionin për të. Jemi rritur me qumështin e nënës, i cili është i ëmbël dhe gjërat që kanë shumë kalori janë përgjithësisht të ëmbla. Ju do të hani sa më shumë kalori që të jetë e mundur për mbijetesën tuaj. Historikisht, ne nuk e dinim se kur dhe nga vinin kaloritë tona, sepse kishte pak kalori në dispozicion, kështu që [too many calories] nuk ka qenë kurrë një problem”, thotë Peper.
“Tani kemi ardhur në një botë me bollëk dhe është pothuajse sikur nuk kemi zgjedhje. Ne kemi një zgjedhje, por nuk është e lehtë. Ju duhet të krijoni kufizime mjedisore për veten tuaj. Nëse shkoj në kuzhinë, dhe ka një copë byrek, do ta ha. Por nëse nuk është aty, nuk do ta ha. Kështu që më duhet ta mbaj byrekun jashtë kuzhinës. Ju po i kërkoni vetes të shkoni kundër një mekanizmi natyror të mbijetesës biologjike. Ne duhet të përdorim fuqinë e vullnetit për të ndaluar veten nga diçka në të cilën më parë mbështeteshim për të mbijetuar.”
8 mënyra për të lehtësuar përdorimin tuaj të pajisjeve dixhitale
Për të ndihmuar në luftimin e varësisë tonë në rritje ndaj pajisjeve tona dixhitale, Peper dhe Harvey përshkruajnë disa strategji në punimin e tyre.
- Krijo një regjistër të kohës. Përdoreni atë për t’ju ndihmuar të jeni të vetëdijshëm se sa kohë kaloni duke parë pajisjet tuaja dhe sa herë në ditë shikoni.
- Jini të vetëdijshëm se si ndiheni kur jeni duke folur me një person tjetër që i përgjigjet telefonit të saj gjatë bisedës suaj. Ne e nënvlerësojmë fuqinë emocionale të kësaj ndjenje. Shikoni se si reagoni emocionalisht.
- Njohni se sa i kushtëzuar jeni për të kontrolluar për përditësime. A ju jep vërtet lajme Facebook, What’s App, Instagram ose përditësime të tjera që po merrni? Pyesni veten: A marr më shumë njohuri për lajmet pas çdo deklarate të Presidentit Trump, apo mund të mësoj të njëjtat gjëra duke lexuar rreth tyre një herë në javë?
- Merrni parasysh zakonet tuaja për të kryer shumë detyra. Vëzhgoni veten duke kryer shumë detyra midis një detyre dhe pajisjes suaj. Vini re se si shpërqendroheni nga detyra juaj. Sa herë që shpërqendroheni, sa kohë ju duhet për t’u rikthyer në detyrë? Jeni po aq efektiv?
- Detyrojeni veten të përqendroheni. Eksploroni vetë se sa më shumë punë mund të bëni nëse nuk jeni të disponueshëm me telefon, email ose mesazhe mes orës 9 të mëngjesit dhe 11 të mëngjesit. Vini re se sa më produktiv jeni. Kurseni kontrollimin e emailit tuaj kur jeni të lodhur dhe nervoz dhe keni nevojë për një pushim nga detyra juaj.
- Hiqeni prizën për një ditë. Provoni një eksperiment me familjen tuaj ku shkoni një ditë të tërë pa asnjë pajisje dixhitale. Sa e humbur ndiheni pa to? Fike telefonin.
- Jepini vetes kohë të pastrukturuar. “Unë jam gjithmonë i intriguar nga njerëzit që shëtisin në kodrat Berkeley afër vendit ku jetoj”, vëren Peper. “Disa njerëz po shijojnë natyrën dhe mjedisin e tyre, ndërsa të tjerë janë në celularin e tyre të pavetëdijshëm për asgjë.”
- Mos lejoni që pajisjet dixhitale të bëhen dado. Shumë shpesh prindërit duan të dalin për darkë dhe kështu ia japin telefonin 4-vjeçarit të tyre për ta mbajtur atë të zënë. Fëmijët që kalojnë më shumë kohë me pajisjet dixhitale kanë nivele më të larta të çrregullimet e vëmendjes.
Peper shpjegon rreziqet e ndërveprimeve dixhitale jopersonale: Nëse ju dhe unë flasim personalisht, ne kemi komunikim të njëkohshëm. Unë dëgjoj zërin tënd; Unë i njoh shprehjet tuaja të fytyrës. Mësoj të moduloj. Por, thotë ai, përmes pajisjeve tona kemi komunikim asinkron. Ne nuk duhet të merremi me emocione, kështu që nuk zhvillojmë kontroll emocional. “Nëse ky model vazhdon te fëmijët,” thotë ai, “do të bëhet një shqetësim i madh në të ardhmen.”
