Studimi tregon se sistemi i transplantimit të organeve favorizon të pasurit duke lejuar listime në qendra të shumta transplanti të donatorëve.

Sipas studim i fundit.

Lejimi i njerëzve për t’u regjistruar në qendra të shumta transplanti në të gjithë Shtetet e Bashkuara fillimisht kishte për qëllim t’u jepte njerëzve që jetojnë në zona rurale ose në distanca të largëta nga spitalet që specializohen në operacionet e transplantimit, një goditje të barabartë në organet e disponueshme të donatorëve. Por studimi i ri tregon se ata që kanë mundësi të regjistrohen si marrës në disa qendra kanë më shumë gjasa të marrin një organ dhurues më shpejt sesa pacientët me nevojë më të madhe mjekësore që regjistrohen vetëm në një.

Studimi, i udhëhequr nga Dr. Raymond Givens, Ph.D., një bashkëpunëtor i avancuar i dështimit të zemrës dhe transplantit në Qendrën Mjekësore të Universitetit Columbia në Nju Jork, zbuloi gjithashtu se pacientët e listuar në shumë vende kanë më shumë gjasa të kenë sigurim privat. Njerëzit më të pasur kishin më pak gjasa të vdisnin ndërsa prisnin një organ donator.

“Pacientët e listuar shumëfish, pavarësisht se ishin më pak të sëmurë, kishin më shumë gjasa të merrnin një transplant,” tha Givens.

Lexo më shumë: A janë etike thirrjet publike për dhurimin e organeve? »

Raporti analizoi të dhënat e 686,000 pacientëve të listuar në bazën e të dhënave të Rrjetit të Bashkuar për Ndarjen e Organeve (UNOS), i cili menaxhon bazën e të dhënave kombëtare të transplantit të organeve për të gjithë Shtetet e Bashkuara, duke përfshirë Porto Rikon.

Studimi shqyrtoi pacientët e rritur nga viti 2000 deri në 2013, të cilët u kategorizuan si kandidatë për herë të parë, me një organ të vetëm për transplantim të zemrës, mushkërive, veshkave ose mëlçisë.

Për t’u renditur në bazën e të dhënave UNOS, pacientët duhet të regjistrohen në një qendër transplantimi organesh. Agjencia inkurajon dhe lejon pacientët të listojnë në shumë vende, sepse koha e pritjes për transplantet e organeve ndryshon në varësi të vendndodhjes.

“E gjithë ideja pas listimit të shumëfishtë kishte për qëllim t’u jepte njerëzve që jetojnë brenda pabarazive gjeografike një mënyrë për të barazuar fushën e lojës,” tha Givens. “Raporti ngre çështjen e drejtësisë dhe sigurisht kërkon një rishqyrtim të politikës.”

Lexo më shumë: Organet në trupin tonë mund të plaken ndryshe »

Ka 11 rajone transplantimi në të gjithë Shtetet e Bashkuara, sipas faqes së internetit të UNOS. Numri i objekteve të transplantimit ndryshon në çdo rajon dhe nga shteti në shtet. Kalifornia ka 22, Illinois ka 9 dhe Virxhinia Perëndimore ka 1. Alaska, Idaho, Montana dhe Wyoming nuk kanë asnjë objekt.

Hapi i parë për të hyrë në bazën e të dhënave UNOS fillon në një qendër transplantimi organesh. Pacientët duhet të durojnë një sërë testesh të plota për të përcaktuar shëndetin e përgjithshëm dhe fizibilitetin e transplantit.

Ekzaminimet kryhen nga ekipi i mjekëve që punojnë në vendin e transplantit. Pacientët që duan të listojnë në objekte të shumta duhet të udhëtojnë në çdo vend për t’u konsideruar.

Raporti ia atribuon shkallën më të lartë të transplantimit te pacientët e pasur faktit që njerëzit më të pasur mund të përballojnë transportin, strehimin dhe kosto të tjera që lidhen me listimin në vende të shumta anembanë vendit.

Pacientët me sigurim mjekësor të drejtuar nga shteti priren të kenë të ardhura më të ulëta dhe më pak mjete për të renditur veten në shumë site.

Kjo nuk është hera e parë që politika e listimit të shumëfishtë vihet në pikëpyetje, sipas Dr. David Klassen, shefi mjekësor i UNOS.

“Ka qenë e diskutueshme për vite dhe mjaft politike,” tha ai për Healthline.

Ai shtoi se agjencia vazhdon të vlerësojë procesin për transplantet e dhuruesve të organeve.

“Ne jemi të interesuar të adresojmë shkakun rrënjësor të pabarazisë gjeografike dhe mënyrat për ta bërë listimin e shumëfishtë të panevojshëm,” tha ai.

Lexo më shumë: Transplantet e qelizave staminale ofrojnë trajtim me MS që anulon aftësinë e kufizuar »

Por gjetja e një zgjidhjeje që mund të trajtojë çështjen e pabarazisë rajonale nuk do të jetë e lehtë.

Sipas Klassen, ekipet e UNOS tashmë përdorin algoritme komplekse për të përcaktuar se kush merr çfarë organi dhe pse. Ndër gjërat që ata marrin parasysh janë koha e pritjes rajonale dhe numri i pacientëve në listën e transplantit.

Po aq e rëndësishme është vetë natyra e organeve në fjalë. Jo të gjitha organet sillen njësoj pasi të konsiderohen gati për transplantim.

Jashtë trupit, zemra dhe mushkëritë mund të mbijetojnë vetëm nga katër deri në gjashtë orë, ndërsa mëlçia dhe veshka mund të qëndrojnë përkatësisht deri në 10 dhe 20 orë. Kjo gjithashtu ndikon në shpërndarjen.

Një përmbledhje e raportit tregon se brenda një periudhe 13-vjeçare, 2 për qind e afro 34,000 pacientëve që prisnin për një transplant zemre u renditën në shumë listë, krahasuar me 12 për qind të afro 224,000 pacientëve që prisnin për transplantim të veshkave. Rreth 3 përqind e afro 25,000 pacientëve që prisnin për transplantim të mushkërive ishin të listuara në shumë listë, ndërsa 6 përqind e rreth 104,000 transplanteve të mëlçisë ishin të listuara në shumë listë.

Ndërsa nuk ka plan për të riparuar të gjithë sistemin, UNOS aktualisht po vlerëson algoritmin e shpërndarjes së mëlçisë, por “është ende një punë në progres,” tha Klassen. Organizata mbajti dy forume publike në 15 muajt e fundit që ai tha se ishin mjaft të ndjekur.

“Komuniteti i mëlçisë po rishikon idetë [discussed at the forums] dhe duke u përpjekur për të gjetur një mënyrë për të rishikuar dhe adresuar pabarazinë gjeografike, “tha ai.

Kellen dhe Givens të dy pajtohen se çështja e vërtetë në fjalë është oferta dhe kërkesa. Thjesht nuk ka organe të mjaftueshme për njerëzit që të marrin transplante.

Faqja e internetit e UNOS tregon se, deri më sot, 122,572 njerëz kishin nevojë për një transplant organesh shpëtimtare, megjithatë vetëm 20,704 transplante janë kryer që nga gushti 2015, që janë statistikat më të fundit të disponueshme.

“Është mungesa e organeve ajo që rrit konkurrencën,” tha Givens. “Ne kemi nevojë për më shumë njerëz për të qenë dhurues organesh.”

Givens gjithashtu thekson se studimi nuk iu përgjigj një pyetjeje tjetër të rëndësishme. A dëmtojnë pacientët e listuar në shumë listë normat e transplantimit të pacientëve të listuar?

“Nuk kam ende përgjigje për këtë,” tha ai. “Kjo do të marrë një qasje më të sofistikuar. Po kërkoj t’i përgjigjem kësaj pyetjeje dhe mendoj se do të jetë një pjesë shumë e dobishme e enigmës.”