Infermierët në Shtetet e Bashkuara kanë më shumë gjasa se njerëzit që bëjnë lloje të tjera të punës të kenë mendime vetëvrasëse, sipas një studimi të ri nga Mayo Clinic.
Të studimi, i botuar në numrin e nëntorit 2021 të Gazeta Amerikane e Infermierisë, përdori përgjigjet nga një sondazh kombëtar mbi mirëqenien, i cili përfshinte pyetje mbi djegien dhe depresionin. Autorët zbuluan se 5.5 përqind e infermierëve përjetuan ide vetëvrasëse (mendime për të vrarë veten), afërsisht 1 përqind më shumë se punëtorët e tjerë. Pas kontrollit për faktorë të tillë si mosha, gjinia, orët e punës, statusi i marrëdhënies dhe digjemu vlerësua se infermierët kishin shanse dukshëm më të larta – 38 përqind – për të pasur mendime vetëvrasëse sesa punëtorët e tjerë.
“Gjetjet tona tregojnë se infermierët po përjetojnë një shkallë të lartë të ideve vetëvrasëse, djegieje dhe depresioni,” thotë Liselotte Dyrbye, MD, një mjeke në klinikën Mayo në Rochester, Minesota, dhe autore e vjetër e studimit. “Duke pasur parasysh se të dhënat e përdorura në studim janë marrë para pandemisë, këto gjetje nxjerrin në pah nevojën për të vepruar me të vërtetë, sepse infermierët tani janë nën stres edhe më shumë se më parë.”
Vendime për jetë dhe vdekje me pak kohë për pushime
“Infermieria është stresuese. Një pjesë e punës mund të përfshijë marrjen e vendimeve të mëdha që mund të jenë çështje jete ose vdekjeje”, thotë Holly Carpenter, RN, një këshilltar i lartë politikash në departamentin e praktikës infermierore dhe mjedisit të punës në Shoqatën Amerikane të Infermierëve. “Ka shumë njohuri, teknologji dhe praktika më të mira për të vazhduar,” shton ajo. Në ditët e para të pandemisë, shpesh kishte përditësime ditore mbi udhëzimet në lidhje me kujdesin ndaj pacientit, sipas Carpenter.
Stafi është gjithashtu një problem në shumë sisteme shëndetësore, thotë ajo. “Ka situata ku disa infermiere mund të bëjnë një turn të tërë 12 orësh pa pushim në banjë. Ata mund të hezitojnë të bëjnë një pushim apo edhe një ditë pushimi, sepse kjo do të bëjë që njësia e tyre të ketë mungesë të stafit dhe të gjithë të tjerët do të duhet të punojnë shumë më shumë,” thotë ajo.
Në varësi të departamentit, disa infermierë duhet të përballen rregullisht me vdekjen e një pacienti, thotë Carpenter. “Në çdo karrierë tjetër, nëse dikush vdes në vendin tuaj të punës, ju do të merrnit një ditë pushimi. Nëse jeni infermiere dhe një nga pacientët tuaj vdes, mund të mos keni as disa minuta për ta përpunuar atë përpara se të duhet të largoheni dhe të kujdeseni për pacientin tjetër.”
Djegia e punës është një faktor rreziku për mendimet vetëvrasëse te mjekët dhe infermierët
Megjithëse infermierët janë grupi më i madh i profesionistëve të kujdesit shëndetësor, çuditërisht pak dihet për faktorët e tyre të rrezikut për vetëvrasje, pjesërisht sepse vetëvrasja është e vështirë për t’u studiuar, shkruajnë autorët. Një pikë alternative e përdorur shpesh nga studiuesit është ideja vetëvrasëse, e cila është një pararendëse e vendosur për përpjekjet për vetëvrasje.
Një faktor tjetër që studiuesit përpiqen të përcaktojnë sasinë është djegia, e cila është një parashikues i pavarur nëse një punonjës i kujdesit shëndetësor do të ketë mendime për vetëvrasje, thotë Dr. Dyrbye. “Shumica e punës sonë ka qenë me mjekët, por ne e kuptojmë se ata nuk janë të vetmit profesionistë të kujdesit shëndetësor që e përjetojnë këtë – infermierët dhe llojet e tjera të punonjësve të kujdesit shëndetësor e bëjnë gjithashtu. Është një pyetje e rëndësishme sepse djegia drejtohet me të vërtetë nga puna stresorët,” ajo tha.
Djegia e punës përkufizohet si “një gjendje e lodhjes fizike ose emocionale që përfshin gjithashtu një ndjenjë të arritjes së reduktuar dhe humbjes së identitetit personal”, sipas Klinika Mayo.
Hulumtimet e mëparshme tregojnë se afërsisht 35 për qind e infermierëve amerikanë kanë përjetuar simptoma depresive dhe 35 deri në 45 për qind kanë pasur të paktën një simptomë e djegiessipas autorëve të studimit.
Infermierët kanë më shumë gjasa të mendojnë për vetëvrasje dhe infermierët në rrezik kanë më pak gjasa të kërkojnë ndihmë
Studimi kishte për qëllim të zbulonte se sa infermierë mendojnë për vetëvrasjen, si krahasohet kjo me popullatën e rregullt dhe se si djegia është një faktor i pavarur rreziku për infermierët që zhvillojnë ide për vetëvrasje.
Hetuesit përdorën të dhëna nga një pyetësor i dërguar në nëntor 2017 (para pandemisë) te 86,858 infermiere dhe një kampion prej 5,198 anëtarësh të fuqisë punëtore të përgjithshme. Në anketë janë përgjigjur gjithsej 7,378 infermierë; mosha mesatare ishte 51 vjeç, 92.7 përqind ishin femra dhe 87.4 përqind ishin të bardhë.
Pyetjet e sondazhit u krijuan për të ndihmuar studiuesit të shikonin për indikacione të rraskapitjes emocionale, depersonalizimit, ndjenjës së ulët të arritjeve personale – të gjithë tregues të djegies. Artikujt e anketës përfshinin gjithashtu pyetje në lidhje me depresionin dhe sa gjasa do të kërkonin ndihmë profesionale nëse do të shfaqej një problem serioz emocional.
Sipas Dyrbye, kishte tre gjetje kryesore:
- Infermierët amerikanë përjetojnë ide vetëvrasëse në numër më të madh se punonjësit e tjerë të përgjithshëm, me 403 (5.5 përqind) që raportuan ide vetëvrasëse gjatë vitit të kaluar.
- Infermierët që përjetojnë ide për vetëvrasje kishin më pak gjasa të kërkonin ndihmë profesionale për një problem serioz emocional sesa infermierët pa ide vetëvrasëse. “Kjo është shqetësuese sepse është padyshim një pengesë e madhe për t’u përmirësuar,” thotë Dyrbye.
- Djegia ishte një faktor rreziku për infermierët që përjetonin ide vetëvrasëse.
Mjerisht, këto gjetje nuk e befasojnë Carpenter. “Ne kemi anketa të vazhdueshme si pjesë e AKSH-së Infermiere e shendetshme, komb i shendetshem program, i cili është një program për shëndetin, sigurinë dhe mirëqenien. “Ne shohim se shumë infermierë luftojnë me stresin, ankthi dhe depresioni,” ajo tha.
Numri i njerëzve që përjetojnë probleme të shëndetit mendor është rritur që nga pandemia
“Ka mjaft të dhëna që tregojnë se depresioni, idetë për vetëvrasje dhe ankthi janë rreth dy deri në katër herë më të larta tani në publikun e gjerë në Shtetet e Bashkuara sesa përpara pandemisë, dhe kjo shifër do të përfshinte punonjësit tanë të kujdesit shëndetësor,” shton ajo.
Në një Sondazhi i AKSH-së që u mor në janar dhe shkurt 2021 (rreth një vit pas pandemisë), 23 përqind e të anketuarve raportuan se ndjeheshin të depresionuar dhe 1 përqind raportuan ide për vetëvrasje brenda 14 ditëve të mëparshme.
“Për ata punonjës të kujdesit shëndetësor që janë në vijën e parë duke u kujdesur COVID-19 pacientët, ne po shohim gjithnjë e më shumë të dhëna për të sugjeruar që ata njerëz po përjetojnë një sasi të lartë të çrregullimi i stresit post-traumatik (PTSD), ankthi, çrregullime të gjumit, depresioni; Nuk ka dyshim se ata janë nën një stres të madh dhe kjo me siguri po ndikon në mirëqenien e tyre”, thotë Dyrbye.
Ndryshimet në kujdesin shëndetësor kontribuojnë në stres dhe u lënë më pak kohë pacientëve
Disa nga ndryshimet që po shohim në kujdesin shëndetësor – të tilla si ndryshimet në modelet e pagesave dhe shfaqja e spitaleve fitimprurëse – po krijojnë presion të madh pune mbi ekipin e kujdesit shëndetësor për të gjeneruar të ardhura dhe për të parë gjithnjë e më shumë pacientë, thotë Dyrbye.
“Kjo po ndodh në të njëjtën kohë me mungesat e fuqisë punëtore, të cilat kanë vazhduar për një kohë të gjatë dhe janë përkeqësuar nga pandemia. Infermieret po largohen nga profesioni”, thotë ajo.
Rritja e numrit të njerëzve që përdorin kujdesin, presioni nga organizatat për të pasur nivele të larta produktiviteti dhe mungesa e fuqisë punëtore janë kombinuar për të krijuar një “stuhi të përsosur”, thotë Dyrbye. “Kur kërkesat e një pune janë më të mëdha se burimet që ju jepen për të bërë punën, ju merrni një sasi të madhe stresi në punë dhe kjo çon në djegie”, thotë ajo.
Një aspekt tjetër në ndryshim i kujdesit shëndetësor është se një ngarkesë e shtuar e detyrave administrative dhe klerikale ka hequr nga koha ballë për ballë që mjekët dhe infermierët kalojnë me pacientët, thotë Dyrbye. “Këto ndërveprime janë puna me të vërtetë kuptimplotë dhe pse shumë infermierë zgjodhën profesionin e tyre,” thotë ajo.
Djegia është e lidhur me një nivel të reduktuar të kujdesit për pacientin
Këto gjetje janë gjithashtu shqetësuese sepse është zbuluar se djegia ndikon negativisht në kujdesin që merr një pacient, thotë Dyrbye. “Ne e dimë se niveli i djegies së infermierëve parashikon sa gjasa keni për të marrë një infeksion të lidhur me spitalin. Djegia e mjekëve dhe infermierëve në ICU është një faktor rreziku i pavarur nëse do të jetoni. Mjekët dhe infermierët që po përjetojnë djegie kanë më shumë gjasa të bëjnë gabime mjekësore dhe të kenë gabime profesionale”, thotë ajo.
Qasja në kujdes ndikohet gjithashtu nga djegia, sepse punonjësit e kujdesit shëndetësor që po përjetojnë djegie kanë më shumë gjasa të heqin dorë ose të shkurtojnë orët e tyre, shton Dyrbye.
Përmirësimi i Mjedisit të Punës për Profesionistët e Kujdesit Shëndetësor
Dyrbye dhe Carpenter përmendin ndryshime individuale dhe sistematike që mund të përmirësojnë mirëqenien e infermierëve dhe profesionistëve të tjerë të kujdesit shëndetësor.
- Eliminoni joefikasitetet që krijojnë detyra shtesë administrative që kërkojnë kohë dhe i heqin kohë kujdesit ndaj pacientit. Rregullat dhe rregulloret nga kompanitë e sigurimeve dhe Medicare duhet të optimizohen dhe të thjeshtohen.
- Nevojiten burime adekuate, si në staf ashtu edhe në furnizime, për t’u siguruar që ngarkesa e punës është e menaxhueshme.
- Punoni për të reduktuar stigmën e lidhur me çështjet e shëndetit mendor tek punonjësit e kujdesit shëndetësor. Në disa shtete, një diagnozë e shëndetit mendor mund të vërë në rrezik licencën ose punën e infermierëve.
- Ekzaminimet e shëndetit mendor janë jetike për të identifikuar problemet që herët, përpara se një person të jetë në krizë.
- Infermieret duhet të angazhohen vetëkujdes dhe të kujdesen për shëndetin e tyre mendor. Kjo mund të nënkuptojë kërkimin e këshillimit, pushimin ose kalimin në një departament tjetër për një kohë.
- Shëndeti mendor duhet të jetë i arritshëm, i përballueshëm dhe konfidencial për të gjithë profesionistët e kujdesit shëndetësor.
