A mundet që një sëmundje që prek mushkëritë tuaja të rrisë rrezikun për sëmundje të caktuara të zemrës? Një studim i ri sugjeron se njerëzit me astmë të vazhdueshme kanë 1.5 herë më shumë gjasa për t’u zhvilluar fibrilacion atrial (afib) më vonë në jetë sesa njerëzit pa astmë. Afib është një lloj çrregullimi kardiovaskular që bën që zemra juaj të rrahë shumë shpejt dhe dhoma e sipërme dhe e poshtme të mos punojnë së bashku siç duhet.
Këto gjetje duhet të bëjnë që ofruesit e kujdesit shëndetësor të jenë në vëzhgim shenjat e fibrilacionit atrial në pacientët e tyre që kanë astmë të vazhdueshme, thotë Nazem Akoum, MD, drejtor i programit të fibrilacionit atrial dhe profesor i asociuar i mjekësisë në Shkollën e Mjekësisë UW në Seattle. Dr. Akoum nuk ishte i përfshirë në studim.
Edhe pse nuk ka ndryshime të menjëhershme në ekzaminimet ose udhëzimet rreth astmës dhe afib-it, kjo marrëdhënie do të jetë diçka që ofruesit e marrin parasysh te pacientët me astmë, sipas Akoum. “Ne do ta kërkojmë këtë me shumë kujdes në atë grup,” thotë Akoum.
A diagnoza e fibrilacionit atrial tregon se dikush është në rrezik të shtuar për infrakt dhe goditje, gjithashtu, shton ai.
Këto të dhëna nuk janë të parat që sugjerojnë se astma mund të rrisë rrezikun e fytit. Por, në mënyrë domethënëse, ky studim është një nga të parët që shikon një kampion kaq të madh dhe të larmishëm në Shtetet e Bashkuara, shpjegon Matthew Tattersall, DOnjë asistent profesor i mjekësisë kardiovaskulare në Universitetin e Wisconsin në Madison dhe autori kryesor i hulumtimit.
Në retrospektivë analiza, e publikuar në internet në fillim të këtij muaji në Qarkullimi: Aritmia dhe Elektrofiziologjia, Hetuesit përdorën të dhëna nga 6615 individë në Studimi multi-etnik i aterosklerozës (MESA) grup. Askush në grup nuk kishte sëmundje të zemrës në fillim të studimit; 150 persona kishin astmë të vazhdueshme (e përcaktuar si sëmundje mjaft e rëndë për të kërkuar medikamente kontrolluese të përditshme); dhe 497 njerëz kishin astmë periodike (e përcaktuar si sëmundje që shkakton periudha të gulçim dhe kollitje, por nuk kërkonte që ata individë të merrnin një mjekim të përditshëm për të kontrolluar astmën e tyre).
Autorët supozuan se proceset e zakonshme inflamatore në astmë dhe afib mund ta bëjnë këtë të fundit më të zakonshme tek njerëzit me astmë, thotë Dr. Tattersall.
Pjesëmarrësit në grup përfaqësonin një kampion të larmishëm. Mosha mesatare e pjesëmarrësve ishte 62; 53 për qind ishin gra; 27 për qind ishin afrikano-amerikanë; 22 për qind ishin hispanikë; dhe 12 për qind ishin kinezë.
Hetuesit i ndoqën pjesëmarrësit për një mesatare prej 12.9 vjetësh dhe përdorën rezultatet e elektrokardiogramit, diagnozat e daljes nga spitali dhe të dhënat e pretendimeve të Medicare për të përcaktuar nëse dikush zhvilloi fibrilacion atrial. Pas kontrollit për disa faktorë duke përfshirë statusin e duhanpirjes, konsumimin e alkoolit, nivelin e arsimit, presionin e gjakut dhe praninë e diabetit ose apnea e gjumitanaliza zbuloi se incidenca e afib ishte pothuajse e njëjtë për njerëzit pa astmë dhe për njerëzit me astmë intermitente – rreth 11 raste për 1000 persona në vit.
Por në grupin me njerëz me astmë më të vazhdueshme, kishte 19 raste për 1000 persona në vit, që përfaqëson një rrezik gati 1.5 herë më të lartë.
Studimi i shton provave në rritje se problemet e frymëmarrjes janë të lidhura me Afib dhe të dhënat janë unike për shkak të diversitetit të saj
Studimet e mëparshme që shikonin lidhjen midis fibrilacionit atrial dhe astmës u bënë në Japoni, Norvegji dhe Angli, vëren Tattersall. Ato ishin studime të popullsisë që ishin në gjendje të përfshinin një numër të madh njerëzish, por ata nuk kishin popullsinë e larmishme të përfshirë në këtë hulumtim, shpjegon ai.
LIDHUR: Komplikimet e astmës që mund të hasni tani dhe më vonë
“Ato studime gjithashtu nuk kishin akses në llojin e detajeve të grimcuara që kemi në MESA; ne kemi akses në punë laboratorike dhe imazhe për subjektet. Ne ishim në gjendje të shikonim shumë karakteristika të ndryshme që mund të kontribuojnë në zhvillimin e fibrilacionit atrial, si dhe të rregullonim për shumë faktorë të ndryshëm që studimet e tjera as nuk ishin në gjendje t’i shikonin, “thotë Tattersall. Të dyja këto veçori shtojnë forcën e studimit, thotë ai.
Mostra e larmishme ndihmon për të treguar se ky efekt nuk po ndodh vetëm tek njerëzit e një race apo etnie, thotë Akoum. “Kjo është shumë e rëndësishme.”
Të dhënat sugjerojnë se nevojiten më shumë kërkime për të kuptuar nëse racat ose gjinitë specifike janë më të prekura se të tjerët.
“Shikimi i dallimeve gjinore meriton më shumë vëmendje,” thotë Tattersall. “Ne vëzhguam një prirje që sugjeron se gratë me astmë në veçanti duket se kanë një rrezik më të lartë për afib krahasuar me gratë pa astmë. Do të ishte interesante të shihej nëse ky trend ishte i pranishëm në studime më të mëdha,” thotë ai.
Nevojiten më shumë studime për të kuptuar lidhjen midis astmës dhe Afib
Studimi i ri tregoi një lidhje midis astmës së vazhdueshme dhe zhvillimit të fibrilacionit atrial, por gjetjet gjithashtu ngrenë disa pyetje shtesë në lidhje me këtë marrëdhënie.
Për shkak se studiuesit kishin akses në mostrat e gjakut të pjesëmarrësve në këtë studim, studiuesit mund të studionin ndërmjetësuesit e mundshëm të kësaj marrëdhënieje midis astmës dhe aritmisë së zemrës, thotë Akoum. “Ata në fakt shikuan biomarkerët inflamatorë nga gjaku dhe treguan se kjo marrëdhënie midis astmës së vazhdueshme dhe fibrilacionit atrial nuk shpjegohej nga këta biomarkues inflamatorë,” thotë ai. Në fund të fundit, të dhënat sugjerojnë se ka një korrelacion midis dy kushteve, por nuk tregon se çfarë po e shkakton atë korrelacion, thotë Akoum.
“Nevojitet një hetim i mëtejshëm për të kuptuar hapat që na çojnë nga një problem i frymëmarrjes në një problem kardiak, por ne e dimë nga këto rezultate se nuk mund të shpjegohet e gjitha me inflamacion,” thotë Akoum.
Pyetja tjetër që ka nevojë për studim të mëtejshëm është nëse kontrolli i astmës përmes trajtimit do ta zvogëlojë atë rreziku i fibrilacionit atrial dhe të gjitha pasojat e tij të mundshme, si dështimi i zemrës dhe goditja në tru, thotë Akoum. “Kjo pjesë nuk është e provuar,” thotë ai.
Kërkohen gjithashtu kërkime të mëtejshme për të zbuluar rreziqet e ndryshme që lidhen me të ndryshmet llojet e astmës. Për shembull, a ka ndonjë specifik lloji i astmës që është në rrezik më të lartë nga fibrilacioni atrial? thotë Tattersall.
“Ne e dimë se grupimi i astmës si një entitet i vetëm nuk është ndoshta mënyra më e mirë për të menduar për gjendjen,” thotë Tattersall. “Ka forma specifike të astmës dhe secila trajtohet paksa ndryshe,” thotë ai.
LIDHUR: Një udhëzues për trajtimin e astmës
Pra, çfarë mund të bëni nëse aktualisht keni astmë?
Pacientët me forma më të rënda të astmës duhet të jenë të vetëdijshëm se ekziston një rrezik në rritje për fibrilacion atrial dhe se duhet të flasin me mjekun e tyre se si dietë dhe ushtrim mund të ndihmojë në minimizimin e këtij rreziku, thotë Tattersall.
Ka pasur shumë të dhëna që kanë dalë që sugjerojnë se ka faktorë rreziku të modifikueshëm në zhvillimin e fibrilacionit atrial, sipas Tattersall. “Një nga faktorët më të mëdhenj të rrezikut të modifikueshëm që mund të bëjë ndryshimin më të madh ishte stërvitja dhe humbja e peshës,” thotë ai.
Tattersall i referohet ARREST AF Studim gruporbotuar në dhjetor 2014 në Gazeta e Kolegjit Amerikan të Kardiologjisë (JACC), dhe një gjykim tjetër i njohur si Studimi i TRASHËGIMISË, botuar në maj 2015 në JACC. Në të dyja këto studime, njerëzit që humbën peshë dhe ushtruan në të vërtetë përmirësonin fibrilacionin e tyre atrial, vëren Tattersall. “E kombinuar me këtë, ne e dimë se në forma të caktuara të astmës, mbajtja e një peshe ideale trupore mund të ndihmojë gjithashtu në përmirësimin e simptomave,” thotë ai.
Sipas Shoqata Amerikane e Mushkërivepesha e tepërt rrit rrezikun e astmës dhe të astmës më të rëndë që është më e vështirë të kontrollohet me ilaçe.
LIDHUR: Udhëzuesi juaj i përditshëm për të jetuar mirë me astmën
