Një studim i ri ndihmon për të sqaruar se si humbja e peshës mund të kontribuojë në faljen e diabetit të tipit 2 — dhe si rikthimi i kilogramëve mund të shkaktojë rikthimin e sëmundjes.
Të gjetjet, të publikuara në dhjetor 2019 në Metabolizmi i qelizavesugjerojnë që individët me diabet të tipit 2 që arrijnë remision pas humbjes së peshës mund të rikthehen nëse rifitojnë peshën pjesërisht sepse kjo çon në një akumulim të yndyrës në mëlçi.
Studiuesit ekzaminuan të dhënat për 57 persona mbipeshë dhe obezë me diabet të tipit 2, të cilët morën pjesë në a studim paraprak, i cili u botua në mars 2019 në Lancet Diabetes & Endokrinologji. Qëllimi i këtyre autorëve të studimit ishte të shihnin nëse ndjekja e një diete me kalori të ulët për tre deri në gjashtë muaj do t’i ndihmonte pjesëmarrësit të humbnin të paktën 15 kilogramë (rreth 33 paund) dhe të ulnin nivelet e sheqerit në gjak aq sa për të arritur faljen e diabetit. Studiuesit kontrolluan peshën e pjesëmarrësve, sheqerin në gjak dhe nivelet e yndyrës në mëlçi dhe pankreasit pas 5, 12 dhe 24 muajsh.
Pas pesë muajsh, 28 persona arritën humbjen e synuar të peshës dhe remisionin e diabetit. Megjithatë, në fund të dy viteve, 13 prej tyre kishin rikthim. Njerëzit që arritën falje të qëndrueshme humbën më shumë peshë fillimisht, mbajtën më shumë peshë sesa ata që relapsuan dhe kishin më pak yndyrë në mëlçi dhe pankreas deri në fund të studimit.
“Marrja e tepërt e kalorive gjatë shumë viteve do të inicojë cikle vicioze të akumulimit të yndyrës brenda mëlçisë dhe pankreasit që përfundimisht shkakton diabetin”, thotë autori kryesor i studimit, Ahmad Al-Mrabeh, PhD, i Universitetit të Newcastle në Angli.
“Ulja e yndyrës së mëlçisë mund të çojë në faljen e diabetit”, thotë Dr. Al-Mrabeh. Kur e bëni këtë, shton ai, “mëlçia ndalon së dërguari yndyrën e tepërt në pjesën tjetër të trupit, dhe për këtë arsye nivelet e yndyrës së pankreasit ulen”.
LIDHUR: Studimi sugjeron se sa humbje peshe është e nevojshme për të vënë diabetin në remision
Marrëdhënia midis peshës dhe diabetit të tipit 2
Diabeti i tipit 2 është një sëmundje multifaktoriale, me gjenetikë dhe mënyrën e jetesës që të dyja kontribuojnë në rrezik. Sëmundja shoqërohet gjithashtu me obezitetin dhe pasivitetin, dhe zhvillohet kur trupi nuk mund të përdorë në mënyrë efektive hormonin insulinë për të rregulluar sheqerin në gjak. sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë. Pankreasi prodhon insulinë dhe duhet të rrisë prodhimin kur trupi nuk e përdor këtë hormon në mënyrë efikase. Megjithatë, ekziston një kufi për sasinë e insulinës që mund të prodhojë pankreasi, dhe diabeti rezulton kur pankreasi nuk mund të përballojë më kërkesat e trupit për insulinë për të mbajtur nën kontroll nivelet e sheqerit në gjak.
Nëse nuk trajtohet, diabeti i tipit 2 mund të rrisë rrezikun e dështimit të veshkave, sulmet në zemërgoditje në tru, verbëri, amputime të gjymtyrëve të poshtme dhe të tjera komplikime potencialisht kërcënuese për jetën.
E rregullt ushtrim, duke ngrënë mirëdhe mbajtja e një peshe të shëndetshme mund të ndihmojë parandalojnë diabetin e tipit 2. Këto zakone të jetesës gjithashtu mund të ndihmojnë ulur sheqerin në gjak dhe minimizuar komplikimet kur njerëzit zhvillojnë diabetin, sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë.
Derisa humbja e peshës ka qenë prej kohësh e lidhur me remisionin e diabetitstudimi aktual ofron një pasqyrë të re se si të dyja janë të lidhura, thotë autori i lartë i studimit Roy Taylor, MDgjithashtu i Universitetit të Newcastle.
Kur njerëzit shkurtojnë kaloritë, trupi do të marrë energjinë që i nevojitet duke djegur yndyrën që është ruajtur nën lëkurë, thotë Dr. Taylor. Në të kundërt, kur njerëzit konsumojnë shumë ushqim, këto rezerva yndyrore mbushen dhe më pas yndyra e tepërt fillon të grumbullohet në mëlçi.
“Yndyra e tepërt e mëlçisë do të çojë në furnizim më të lartë të yndyrës në të gjitha indet, duke përfshirë pankreasin”, thotë Taylor.
Kur dhjami grumbullohet në pankreas, kjo ndërhyn në prodhimin e insulinës, duke e bërë më të vështirë për trupin të rregullojë sheqerin në gjak dhe duke kontribuar në diabetin. Kur njerëzit arrijnë remisionin e diabetit përmes humbjes së peshës, rifitimi i peshës mund të rifillojë procesin e akumulimit të yndyrës në mëlçi dhe më pas në pankreas dhe të çojë në rikthim, sipas studimit.
LIDHUR: Cilat lloje të diabetit mund të vendosen në remision?
Remisioni i qëndrueshëm çon në nivele më të ulëta të yndyrës së pankreasit
Në fillim të studimit, të gjithë pjesëmarrësit prireshin të kishin A1C më të larta. A1C është një test gjaku që përdoret për të diagnostikuar diabetin dhe për të përcaktuar se sa mirë po kontrollohet sheqeri në gjak. Ai tregon përqindjen e hemoglobinës (një molekulë në qelizat e kuqe të gjakut) që është e veshur me sheqer dhe pasqyron nivelet mesatare të sheqerit në gjak për dy deri në tre muaj. Leximet mbi 6.5 sinjalizojnë diabetin, sipas klinikës Mayo.
Njerëzit që nuk arritën kurrë falje në studim filluan me diabet më të rëndë, me lexime mesatare të A1C prej 7.9, krahasuar me leximet mesatare të A1C prej 7.4 në mesin e njerëzve që përjetuan falje.
Humbja e peshës fillimisht solli reduktime të ngjashme në përqindjen e yndyrës në mëlçi dhe pankreas për njerëzit që arritën remisionin e diabetit, si dhe për ata që nuk e arritën.
Pas pesë muajsh, njerëzit në remision kishin 3.4 për qind yndyrë të mëlçisë krahasuar me 2.6 për qind te njerëzit që nuk arritën falje – por ky ndryshim nuk ishte statistikisht domethënës.
Pjesëmarrësit përjetuan gjithashtu ulje të ngjashme të niveleve të yndyrës në pankreas pas pesë muajsh: një rënie prej 0.91 pikë përqindjeje tek njerëzit që kaluan në falje dhe 0.17 pikë për ata që nuk e bënë këtë. Ky ndryshim gjithashtu nuk ishte kuptimplotë statistikisht.
Megjithatë, deri në fund të periudhës dyvjeçare të ndjekjes, nivelet e yndyrës së pankreasit kishin rënë me 1.65 pikë përqindje te njerëzit me remision të qëndrueshëm dhe vetëm 0.51 pikë përqindje midis atyre që nuk e kishin.
Një kufizim i studimit është se ai ishte i vogël dhe studiuesit e bazuan analizën e tyre dyvjeçare në vetëm 20 njerëz që pësuan falje dhe 13 njerëz që relapsuan.
Gjithashtu nuk është e qartë nga studimi nëse njerëzit morën mjekim për diabetinçfarë hëngrën ose sa ushtruan – faktorë që mund të ndikojnë nëse njerëzit arrijnë falje.
“Do të kishte qenë e dobishme nëse studimi do të përfshinte më shumë informacion se si u arrit humbja e peshës”, thotë Sheri R. Colberg, PhDprofesor emerita i shkencës së ushtrimeve në Universitetin Old Dominion në Norfolk, Virxhinia.
LIDHUR: 6 ushtrime të shkëlqyera për njerëzit me diabet
Çfarë sugjeron studimi për humbjen e peshës dhe diabetin e tipit 2
“Mesazhi më i rëndësishëm është se njerëzit duhet të bëjnë gjithçka që munden me stilin e tyre të jetesës për të përmirësuar ndjeshmërinë e tyre ndaj insulinës”, thotë Dr. Colberg, i cili nuk ishte i përfshirë në studim. Ndjeshmëria ndaj insulinës i referohet se sa me efikasitet trupi mund të përdorë hormonin për të kthyer sheqernat në energji.
“Kufizimet dietike mund të ndihmojnë me këtë – dhe rezistenca ndaj insulinës zvogëlohet edhe para humbjes së konsiderueshme të peshës – por rifitimi i peshës është shumë i zakonshëm”, shton Colberg. Të dy a dietë me pak karbohidrate dhe stërvitjet e vazhdueshme mund t’i ndihmojnë njerëzit me diabet të humbin peshë dhe të ulin sheqerin në gjak, thotë ajo.
Por shumë njerëz që mbështeten vetëm në dietë për të ruajtur humbjen e peshës, rifitojnë shumë nga kilogramët që humbin, thotë Colberg. Ushtruesit, nga ana tjetër, mund të mbajnë peshë kur vazhdojnë të jenë aktivë.
“Aktiviteti fizik është ndoshta mënyra më e rëndësishme për t’i mbajtur muskujt të ndjeshëm ndaj insulinës dhe për të shmangur konvertimin e karbohidrateve të tepërta në yndyrë dhe depozitimin në mëlçi dhe pankreas”, thotë Colberg.
LIDHUR: 7 këshilla për motivimin e ushtrimeve për njerëzit me diabet të tipit 2
