Autoritetet e Miçiganit po hetojnë një sëmundje misterioze që ka vrarë më shumë se 20 qen këtë verë, shpesh duke goditur këlyshët ose kafshët më të reja dhe duke i vrarë brenda pak ditësh.
Të gjitha kafshët ngordhën në kontenë Otsego nga ajo që zyrtarët e përshkruan si një gjendje e ngjashme me parvovirusin Strehimi i Kafshëve të Qarkut Otsego tha në një postim të 19 gushtit në Facebook. Qentë kishin simptoma tipike të parvovirusit si të vjella dhe jashtëqitje të përgjakshme, por rezultuan negativë për këtë virus, sipas zyrtarëve të strehës.
“Ne nuk kemi parë asnjë qen që ngordh që të jetë vaksinuar siç duhet,” tha streha në postimin në rrjetet sociale. “Nëse nuk e dini nëse qeni juaj është DUKE [sic] i vaksinuar ose çfarë është vaksinuar siç duhet është kontakti me VETERINERIN tuaj.”
Këlyshët e rinj janë shumë të ndjeshëm ndaj infeksionit dhe mund të kenë nevojë për një sërë vaksinash gjatë muajve të tyre të parë të jetës për t’u mbrojtur nga parvovirusi. Shoqata Amerikane e Mjekësisë Veterinare (AVMA). Këlyshët mund të kenë njëfarë imuniteti nga qumështi i nënës së tyre, por kanë një hendek në mbrojtje përpara se të vaksinohen plotësisht, kur ende mund të infektohen. AVMA rekomandon që të gjithë këlyshët, pavarësisht nga historia e vaksinimit, të marrin një dozë të vaksinës së parvovirusit midis 14 dhe 16 javësh.
Përpara kësaj, pronarët e kafshëve shtëpiake duhet të kufizojnë sa kohë shpenzojnë këlyshët në vendet ku grumbullohen këlyshët e tjerë, si dyqanet e kafshëve shtëpiake, parqet, çerdhet ditore të qenve ose lukuni, këshillon AVMA. Ofruesit e mirë të kujdesit për qentë do të përpiqen gjithashtu të reduktojnë ekspozimin duke pranuar vetëm qentë që janë të vaksinuar.
Parvovirusi është shumë ngjitës dhe zakonisht shkakton akut gastrointestinale sëmundje në këlyshët, sipas Kolegji Universitar Cornell i Mjekësisë Veterinare. Më shpesh, ajo godet këlyshët midis 6 dhe 20 javësh. Ndërsa një vaksinë e lëshuar në fund të viteve 1970 ka ndihmuar në frenimin e infeksioneve, shpërthimet janë ende të zakonshme, sipas Cornell.
Diagnoza e parvovirusit mund të konfirmohet me testimin e feces, i cili mund të bëhet në zyrën e një veterineri në rreth 15 minuta, sipas Cornell. Ky test është mjaft i saktë, por qentë që kanë virusin ndonjëherë mund të rezultojnë negativë nëse mostrat e jashtëqitjes së tyre mblidhen më vonë gjatë rrjedhës së sëmundjes, sipas Shkolla e Mjekësisë Veterinare në Universitetin e Wisconsin-Madison.
Ndërsa asnjë ilaç nuk synon këtë gjendje, qentë mund të trajtohen me regjime intensive të lëngjeve për të parandaluar dehidratim si dhe medikamente për të kontrolluar të vjellat dhe diarrenë dhe për të parandaluar infeksionet shtesë, sipas AVMA.
Një nga sfidat në parandalimin e përhapjes së parvovirusit është se simptomat mund të mos shfaqen deri në rreth një javë pasi qentë të infektohen, sipas Cornell. Përveç të përzierave dhe të vjellave, simptoma të tjera mund të përfshijnë letargjinë, depresionin, mungesën e oreksit dhe fillimin e papritur të një temperature të lartë.
Më herët në gusht, Strehimi i Kafshëve të Qarkut Otsego lëshoi një njoftim të shërbimit publik për një numër qensh që ishin sëmurë me atë që zyrtarët dyshonin se mund të ishte parvovirus.
“Ka pasur shumë qen gjatë muajit të fundit që janë sëmurë me atë që duket të jetë parvo (duke hedhur lart, jashtëqitje të përgjakshme),” tha streha në një postim të 9 gushtit në Facebook. Në atë kohë, zyrtarët e strehës shprehën njëfarë pasigurie rreth shkakut të këtyre sëmundjeve, veçanërisht për shkak se qentë kishin rezultuar negativë për parvovirus.
Shumica e qenve ngordhën brenda tre ditëve dhe shumica e tyre ishin nën 2 vjeç, tha streha. Disa nga qentë e sëmurë u vaksinuan.
“Ne me të vërtetë nuk dimë asgjë,” tha streha më 9 gusht. “E vetmja gjë është të siguroheni që kafshët tuaja shtëpiake të vaksinohen dhe në shenjën e parë të sëmundjes të shkoni te veterineri.”
