Çfarë do të thotë kjo për pacientët me zemër të dëmtuar?

Mjekët në Spitalin e Fëmijëve në Boston po përdorin një metodë të re transplantimi për t’u dhënë fëmijëve një shpresë të përtërirë për jetën. Këta mjekë nuk po transplantojnë organe tek të porsalindurit, përkundrazi ata po transplantojnë mitokondri mikroskopike për të ringjallur indet e organeve që vdesin.

Ekipi i mjekëve ka zhvilluar një mënyrë të re për të transportuar mitokondri nga muskujt e gjallë në një rajon të indeve që vdesin. Lajmi u raportua fillimisht për publikun nga New York Times.

Kjo procedurë e re mund të ketë implikime të përhapura në të ardhmen, potencialisht edhe duke zëvendësuar ose ndihmuar operacionet e zakonshme të zemrës si zëvendësimi i valvulave ose bypass-i i zemrës.

Dr. James McCully, profesor i asociuar i kirurgjisë në Spitalin e Fëmijëve të Bostonit, ka kryer kërkime të gjera dhe ka shkruar botime të shumta mbi transplantin mitokondrial. Në fillim, ai dhe ekipet e tij kërkimore demonstruar ata ishin në gjendje të përdornin mitokondritë nga qelizat e shëndetshme për të zëvendësuar qelizat e dëmtuara në indet e vdekura si te lepujt ashtu edhe te derrat.

Në rastet njerëzore, duke përdorur një proces të ngjashëm me modelet e kafshëve, McCully ishte në gjendje të përdorte biopsi me grusht të indeve të gjalla përtej zemrës për të marrë mitokondritë. Tek derrat, ai përdori një biopsi të muskujve të tyre të barkut, por në një rast të fundit të njeriut ai përdori qelizat nga muskuli i qafës së një të porsalinduri. Nëpërmjet ndarjes kimike dhe përzierjes në një centrifugë, ai ishte në gjendje të izolonte mitokondritë e gjalla.

Mitokondritë janë përbërës mikroskopikë që gjenden në qelizat e trupit të njeriut. Ata janë qendra e energjisë e një qelize dhe prodhojnë pothuajse 90 për qind të energjisë së kërkuar nga qelizat për të mbijetuar. Për të prodhuar energji për qelizën, mitokondritë përdorin oksigjen.

Nëse një pjesë e trupit nuk merr gjak, siç është zemra gjatë një operacioni të zgjatur të transplantit ose një ataku në zemër – apo edhe truri gjatë një goditjeje, ajo pjesë e trupit nuk merr oksigjen. Mungesa e oksigjenit bën që mitokondria, qeliza dhe një pjesë e organit të prekur të vdesin.

McCully u bashkua me Dr. Sitaram Emani, bashkëpunëtor në kardiokirurgji dhe drejtor kirurgjik në Spitalin e Fëmijëve të Bostonit, për të parë nëse ky eksperiment mund të përdoret për të ndihmuar foshnjat në rrezik.

Me këtë teknikë, McCully izoloi dhjetëra miliarda mitokondri. Ekipi i mori këto mitokondri dhe i injektoi direkt në zemrën e dëmtuar pranë qelizave të dëmtuara. Në fillim ata u habitën. Ata zbuluan se mitokondria u zhvendos në vendet e duhura brenda qelizës dhe filloi të ringjallte indin.

Sipas studime të publikuara.

Dr. G. Paul Matherne, Dammann profesor i pediatrisë dhe nënkryetar për çështjet klinike në Sistemin Shëndetësor të Universitetit të Virxhinias dhe zëdhënësi vullnetar i Shoqatës Amerikane të Zemrës, është i mahnitur me praktikën dhe beson se ka shpresë për të ardhmen me këtë modalitet të ri të trajtimit.

“Unë mendoj se është një mundësi e shkëlqyer për zemrat që janë lënduar ose për shkak të procesit të sëmundjes ose për shkak të një përpjekjeje të zgjatur riparimi,” tha Matherne.

Në rastin e përshkruar së fundmi, Emani dhe McCully ishin në gjendje të përdornin një biopsi të muskulit të qafës së një foshnjeje dhe të izolonin mitokondritë e tij në rreth 20 minuta. Emani më pas injektoi mitokondritë direkt në rajonet e indeve të zemrës që po vdisnin gjatë operacionit. Çdo injeksion prej 0.1 mL tretësirë ​​të pasur me mitokondri përmbante rreth 10 milionë mitokondri.

Dr. Satjit Bhusri, kardiolog në spitalin Lenox Hill në qytetin e Nju Jorkut, beson se “ky është një përkthim i jashtëzakonshëm i punës nga një laborator për të shpëtuar drejtpërdrejt një jetë”.

“Nëse mekanizmi i muskulit të dobët të zemrës është funksioni mitokondrial jonormal, atëherë mundësia për të marrë mitokondritë e një foshnje dhe për t’i vendosur ato në muskulin e zemrës është thjesht e zgjuar dhe mund të funksionojë siç shihet nga këto përpjekje,” shtoi Matherne.

Deri më tani, mjekët kanë qenë në gjendje ta përdorin këtë teknikë në 11 pacientë pediatrikë me 8 prej tyre tani mirë, sipas raportit të The New York Times. Nga tre rastet që nuk rezultuan të suksesshme, njëri ishte për shkak të infeksionit dhe dy të tjerët ishin për shkak të dëmtimit të zemrës së tyre.

Ndërsa ka pasur vetëm disa raste të tentuara, ka një shkallë mbijetese prej 73 për qind. Kjo është më shumë se dyfishi i shkallës së mbijetesës për pacientë të ngjashëm – 35 përqind – të cilët nuk i nënshtrohen autotransplantimit mitokondrial.

Meqenëse kjo është ende shumë eksperimentale, pacientët që i janë nënshtruar kësaj teknike kanë qenë më të sëmurët, përfshirë ata që kanë nevojë për një pajisje shpëtimi të quajtur oksigjenues i membranës ekstrakorporale (ECMO) për të mbijetuar.

ECMO është një pajisje që ndihmon në mbështetjen e zemrës dhe mushkërive kur ato dështojnë dhe zakonisht mund të përdoret vetëm deri në dy javë.

Ka ende pyetje në lidhje me të ardhmen e kësaj teknike dhe nëse ajo mund të përdoret tek të rriturit.

“Kjo mund të hapë një seksion krejtësisht të ri të biologjisë qelizore dhe për një interes më të madh, një lloj të ri mjekësie. Nëse një qasje e tillë mund të ndihmojë në rikuperimin e qelizave të zemrës, sigurisht që kjo qasje mund të përdoret në shpëtimin e organeve. Qelizat tona po rigjenerohen vazhdimisht dhe nuk do të habitesha që kjo mund të funksionojë tek të rriturit”, tha Bhusri.

Edhe pse Matherne paralajmëron se kjo është ende në fazat e hershme, ai mban premtimin për një të ardhme. “Unë mendoj se do të kalojnë disa vite përpara se kjo të bëhet pjesë e trajnimit tradicional mjekësor. Së pari, ka nevojë për prova të rastësishme dhe së dyti, duhet të ketë më shumë ekspertizë në kushtet e arterieve koronare pediatrike”, tha ai.

Rajiv Bahl, MD, MBA, MS, është një mjek i mjekësisë urgjente dhe shkrimtar shëndetësor.