“Për t’i ndihmuar njerëzit të gjejnë mjekët më të mirë dhe të marrin kujdesin më të mirë shëndetësor” – kështu përshkruan John J. Connolly, EdD, parimin udhëzues pas Castle Connolly Medical Ltd., kompania e kërkimit, informacionit dhe publikimit të kujdesit shëndetësor që ai bashkëthemeloi në 1992.
Nëpërmjet serisë së saj të librave dhe bazës së të dhënave “Top Doctors”, Kalaja Connolly u siguron konsumatorëve një drejtori me dhjetëra mijëra ofrues të kujdesit shëndetësor të emëruar nga kolegët e tyre dhe të kontrolluar nga një ekip kërkimor i udhëhequr nga mjekët.
“Ne ishim njerëzit e parë që ndonjëherë anketuam mjekët që u kërkuam atyre të vlerësonin mjekët e tjerë,” thotë Dr. Connolly, i cili është president dhe CEO i Castle Connolly, i cili njoftoi Grupi i Shëndetit të Përditshëm më 16 janar 2019, që kishte blerë.
Everyday Health foli kohët e fundit me Connolly-n për origjinën dhe evolucionin e Castle Connolly, përgjigjen e komunitetit mjekësor ndaj konceptit “Mjekët kryesorë” dhe atë që sjell e ardhmja për lidhjen e konsumatorëve me kujdesin shëndetësor që është i duhuri për ta.
Shëndeti i përditshëm: Si ju dhe John K. Castle lindi ideja për të filluar Castle Connolly?
John Connolly: Ishte me sugjerimin e Gjonit. Unë kisha qenë president i Kolegjit Mjekësor të Nju Jorkut dhe John kishte shërbyer si kryetar i bordit të tij. Po largohesha nga Kolegji pas 10 vitesh dhe doja të bëja diçka ndryshe. John sugjeroi që të botonim libra për t’i ndihmuar njerëzit të gjenin mjekë të mirë, pasi shumë nga miqtë tanë na telefononin dhe kërkonin rekomandime për shkak të lidhjes sonë me kolegjin.
EH: Cili ishte mendimi pas emërimit të mjekëve nga kolegët e tyre, në krahasim me pacientët?
JC: Rishikimet e pacientëve mund të jenë të mira për disa gjëra, si për shembull mënyra e shtratit. Por për sa i përket matjes së përsosmërisë klinike, ne menduam se mjekët ishin çelësi. Ata ishin ata që e dinin vërtet. Kur po kërkonim një ekspertizë, thërrisnim anëtarët e stafit tonë mjekësor. Kjo është arsyeja pse ne zhvilluam modelin tonë të mjekëve anketues. Ne theksojmë kontrollimin e kredencialeve të mjekëve tanë. A është i certifikuar nga bordi i mjekëve? A janë ata në stafin e një spitali të mirë? A ka ndonjë histori disiplinore apo keqpërdorimi? Fakte reale që mund t’i shikoni.
EH: Ju përmendët përkatësinë spitalore si kriter për zgjedhjen e mjekëve. Si duhet ky faktor në vendimmarrjen e konsumatorëve?
JC: Natyrisht, shumë nga mjekët më të mirë janë në spitalet më të larta. Por spitalet kryesore ndryshojnë shumë. Disa mund të jenë më të fortë në një departament ose specialitet se një tjetër. Nëse keni një mjek dhe do të shtroheni në spital, ka shumë të ngjarë që të pranoheni në spitalin e tij ose të saj. Prandaj, shumë shpesh, ju sugjerojmë që së pari të zgjidhni spitalin. Nëse keni një sëmundje të zemrës, për shembull, mund të dëshironi të kërkoni një spital që ofron shërbime të plota të kujdesit për zemrën. Pra, nëse pranoheni në një spital ku mjeku juaj është në staf, mund të merrni tërësinë e kujdesit që mund t’ju nevojitet.
EH: Si reagoi fillimisht komuniteti mjekësor ndaj idesë së nominimeve të kolegëve dhe a ka ndryshuar ky qëndrim me kalimin e kohës?
JC: Libri ynë i parë ishte mjekët më të mirë në zonën e metrosë së Nju Jorkut. Dërgova 40,000 sondazhe dhe mora dhjetëra postë urrejtjeje. Mjekët ishin shumë të zemëruar që ne do të ndërmerrnim një veprim kaq të guximshëm si t’u kërkonim mjekëve të vlerësonin bashkëmoshatarët e tyre. Por pesë vjet më vonë, kur anketuam 250,000 mjekë për të krijuar librin dhe bazën e të dhënave të mjekëve më të mirë të Amerikës, nuk mora asnjë letër të vetme negative. Ishte e mahnitshme se si kishte ndryshuar mjedisi.
EH: Si i qaseni duke u kërkuar mjekëve të zgjedhin mes kolegëve të tyre?
JC: Ne nuk kërkojmë gjëra negative. Ne i pyesim ata se cilët mjekë ata i konsiderojnë si më të mirët në çdo specialitet. Cilët janë mjekët tek të cilët mjekët e tjerë do të çonin familjet e tyre?
EH: Edhe pse audienca e synuar është konsumatorët që kërkojnë një mjek, a mendoni se edhe mjekët përdorin informacionin që mbledhni?
JC: Mjekët e përdorin atë për referime, shumë.
EH: Si evoluoi biznesi për të vazhduar me teknologjinë dhe internetin?
JC: Filluam të botonim libra: libra për kujdesin ndaj të moshuarve, për mjekësinë kozmetike dhe stomatologjinë, sipas rajoneve – një gamë e tërë tregjesh të synuara. Dhe sondazhet e para në vitet 1990 u bënë me letër dhe laps. Kishim 30 persona që futnin të dhëna nga formularët e emërimit të mjekëve të shkruar me dorë. Më pas, rreth viteve 2000-2001, ne kaluam në internet. Bërja e sondazheve tona në internet ishte shumë më efikase dhe na mundësoi të bënim shumë më tepër me të dhënat për sa i përket mirëmbajtjes dhe përdorimit të tyre. E gjithë baza e të dhënave tani është e kërkueshme në internet.
EH: Cili është procesi i shqyrtimit për të përcaktuar se cilët mjekë janë të përfshirë?
JC: Procesi ynë i përzgjedhjes nuk bazohet tërësisht në nominime, megjithëse kjo është baza. Ne kemi një ekip kërkimor të kryesuar nga një mjek që shqyrton kredencialet e kujtdo që po shqyrtojmë. Ne hulumtojmë edukimin e tyre, vendbanimet, bursat, emërimet në spital, historinë disiplinore, historinë e keqpërdorimeve.
EH: A ka situata ku procesi i nominimit nuk mjafton për të mbushur boshllëqet në specialitete apo rajone të caktuara?
JC: Shumë shpesh ne do t’i plotësojmë anketat me telefonata. Thuaj, për shembull, ne po kërkojmë një endokrinolog pediatrik në Kansas City dhe nuk kemi asnjë emërim. Ekipi ynë i kërkimit do të thërrasë pediatër në Kansas City për të pyetur se cilët janë endokrinologët pediatër më të mirë në zonë. Kështu që ne mbledhim edhe nominime të tilla.
EH: Si e përcaktoni se cilat specialitete duhet të përfshihen dhe a ka pasur ndonjë ndryshim në llojet e mjekëve të listuar?
JC: Ne përfshijmë specialitete ku një pacient mund të bëjë një zgjedhje. Në këtë drejtim ndodhën disa ndryshime. Në një kohë, ne përfshinim mjekë të urgjencës. Por një nga grupet e tyre profesionale na kërkoi që të mos e bënim këtë. Ata nuk donin që njerëzit të shkonin në ER dhe të kërkonin mjekë të veçantë. Dikur përfshinim edhe anesteziologë. Njerëzit kanë të drejtë të bëjnë një zgjedhje për një anesteziolog, por kaq pak pacientë e dinë këtë ose e bëjnë atë që thjesht nuk ishte e dobishme të përfshihej. Sot janë të vetmet që ne përfshijmë menaxhimi i dhimbjes.
EH: Sa shpesh e përditësoni bazën tuaj të të dhënave?
JC: Çdo vit kontaktohet çdo mjek. Përditësimet bëhen për arsye të ndryshme – nëse një mjek vdes, lëviz, del në pension, shkon në administrim. Nëse një mjek ka ende një licencë aktive, por nuk po viziton pacientë, ne nuk do t’i përfshijmë ata. I gjithë qëllimi është të përfshijë mjekët që po vizitojnë pacientët, në mënyrë që njerëzit të mund ta bëjnë atë kontakt me ta.
EH: Cila është sfida më e madhe për të ndihmuar njerëzit të zgjedhin ofruesit më të mirë të kujdesit shëndetësor dhe çfarë këshille do t’u jepnit konsumatorëve që kërkojnë një mjek?
JC: Është ende një sfidë e tillë sot për të bindur pacientët se ata duhet të kontrollojnë një mjek. Ata duhet të bëjnë më shumë sesa të zgjedhin një emër nga drejtoria e planit shëndetësor, ose të pyesin fqinjin e tyre fqinj. Ky është një nga vendimet më të rëndësishme që do të marrin dhe duhet ta marrin me kujdes.
