Studiuesit e nanomjekësisë kanë programuar me sukses nanorobotët për të gjetur tumore dhe për të ndërprerë furnizimin e tyre me gjak duke lënë indet e shëndetshme të padëmtuara.

Ata janë mikroskopikë, autonome dhe në një mision.

Ata janë nanorobot të programuar për të kërkuar dhe shkatërruar tumoret. Dhe nuk është fantashkencë.

Shkencëtarët nga Universiteti Shtetëror i Arizonës, me studiues nga Qendra Kombëtare për Nanoshkencën dhe Teknologjinë e Akademisë Kineze të Shkencave, kanë programuar me sukses nanorobotët për të zvogëluar tumoret tek minjtë.

Është një zbulim i madh në fushën e nanomjekësisë për kancerin.

Rrezatimi dhe kimioterapia janë trajtime të zakonshme të kancerit. Ato shpesh janë mjaft efektive në shkatërrimin e qelizave kancerogjene.

Ato gjithashtu mund të shkaktojnë dëme serioze në indet e shëndetshme, me pasoja afatgjata.

Në këtë studim të parë të këtij lloji te gjitarët, studiuesit zhvilluan një mënyrë për të sulmuar tumoret kanceroze duke ruajtur indet e shëndetshme.

Ata programuan nanorobotët për të gjetur këto tumore dhe për të ndërprerë furnizimin e tyre me gjak.

Detajet e studimit janë publikuar në Bioteknologjia e Natyrës.

Studiuesit në këtë studim përdorën një model të tumorit të miut.

Qelizat e kancerit të gjirit të njeriut, melanomës, vezoreve dhe mushkërive u injektuan te minjtë për të nxitur rritjen e tumorit.

Pasi tumoret u rritën, nanorobotët u injektuan te minjtë.

Nanorobotët janë bërë nga fletë origami të sheshta, drejtkëndore të ADN-së 90 nanometra me 60 nanometra. Ata ishin të pajisur me një enzimë të quajtur trombinë, e cila ndihmon në mpiksjen e gjakut.

Nanorobotët udhëtuan në qarkullimin e gjakut duke mbajtur një aptamer të ADN-së. Aptamerët e ADN-së synonin një proteinë të quajtur nukleolinë, sasi të larta të së cilës gjenden vetëm në sipërfaqen e qelizave endoteliale të tumorit. Kjo proteinë e veçantë nuk gjendet në sipërfaqen e qelizave të shëndetshme.

Pas gjetjes dhe lidhjes me sipërfaqen e enëve të gjakut të tumorit, nanorobotët u hapën dhe shpërndanë trombinën. Kjo shkaktoi mpiksje në enët e gjakut që ushqejnë rritjen e tumorit, duke ndërprerë furnizimin me gjak dhe duke vrarë indet e tumorit.

Dhe ndodhi shpejt.

Brenda pak orësh pas injektimit, nanorobotët ishin mbledhur në një numër të madh rreth tumoreve.

Brenda 24 orëve, furnizimi me gjak i tumorit u bllokua dhe dëmtimi i indeve kishte filluar.

Indet e shëndetshme nuk u prekën.

Nuk kishte asnjë provë të hyrjes së nanorobotëve në tru, ku mund të shkaktonin efekte anësore serioze.

Studiuesit zbuluan se nanorobotët janë të sigurt dhe efektiv në tkurrjen e tumoreve si te minjtë ashtu edhe te derrat miniaturë Bama.

Shumica e nanorobotëve u pastruan nga trupi pas 24 orësh.

Në modelin e miut, koha mesatare e mbijetesës u dyfishua nga 20 ditë në 45 ditë.

Dr Santosh Kesari është një neurolog dhe neuro-onkolog dhe kryetar i Departamentit të Neuroshkencave Translative dhe Neuroterapeutikës në Institutin e Kancerit John Wayne në Qendrën Shëndetësore Providence Saint John në Kaliforni.

Kesari tha për Healthline se aktualisht ka shumë ilaçe që shkojnë te tumori brenda pak orëve nga administrimi, por tkurrja e tumorit mund të zgjasë shumë.

“Kjo qasje duket pak më e shpejtë se normalja sepse nuk po sulmon qelizën tumorale – po sulmon duke ndërprerë furnizimin me gjak dhe duke shkaktuar simptoma akute, të ngjashme me një goditje, në tumor. Mpiksjet e gjakut ndodhin shpejt. Ne shohim një efekt të ngjashëm me ilaçet e tjera të angiogjenezës, si Avastin, që kanë një efekt mjaft të shpejtë në krahasim me kimioterapinë për tumoret e ngurta, “tha ai.

Përveç synimit të tumoreve, trajtimi i kancerit shpesh kërkon një qasje sistematike.

Kjo për shkak se qelizat e kancerit mund të shkëputin tumorin primar dhe të udhëtojnë përmes gjakut dhe sistemeve limfatike.

Sipas Kesarit, trajtimi i përdorur në studim do të funksionojë vetëm në kontekstin e enëve të gjakut të tumorit.

“Nuk do të synojë qelizat e vetme. Një grup qelizash tumorale bashkohen dhe fillojnë të bëjnë enë të reja gjaku. Vetëm atëherë ilaçi mund të dorëzohet në ato vende, “tha ai.

Në studim, nanorobotët ndihmuan në parandalimin e metastazave te minjtë.

Në një intervistë për Healthline, Dr. Jack Jacoub, onkologu mjekësor dhe drejtor mjekësor i Institutit të Kancerit MemorialCare në Qendrën Mjekësore Orange Coast në Kaliforni, gjithashtu ndihmuan në vendosjen e këtij kërkimi në perspektivë.

“Ky mekanizëm veprimi synon formimin e enëve të gjakut. Pra, tumoret shumë vaskulare do të jenë të ndjeshme ndaj këtij trajtimi. Ka agjentë të tjerë që ne përdorim tani në kancere të shumta për të synuar formimin e enëve të gjakut, “tha ai.

Ndërprerja e furnizimit me gjak mund të ketë një efekt në qarkullimin e qelizave tumorale që po përhapen në trup, tha Jacoub.

Por mund të mos mjaftojë.

“Qelizat e kancerit krijojnë një vend për t’u rritur, por ato kanë nevojë për lëndë ushqyese për t’i lejuar ato të bashkohen me qelizat e tjera të kancerit për të krijuar një tumor. Në teori, kjo do të ndikonte tek ata [circulating tumor cells], por nuk ka gjasa të jetë klinikisht kuptimplotë. Ata mund t’i kenë shpëtuar tashmë ndikimit të këtij aplikacioni. Por është ende herët në modelet e kafshëve,” tha ai.

Jacoub tha se pacientët ka të ngjarë të kenë ende nevojë për terapi shtesë me ilaçe.

“Ky aplikim i kombinuar me terapinë medikamentoze do të ishte një strategji mjaft realiste për trajtimin. Kimioterapia, barnat e synuara, barnat biologjike. Ne po largohemi nga llojet tradicionale të kimioterapisë. Ka shumë terapi më të mira që ne përfshijmë në ombrellën e kimioterapisë dhe ajo po bëhet shumë më e rafinuar,” vazhdoi ai.

Jacoub sugjeroi se ky aplikacion mund të ndihmojë disa pacientë të shmangin operacionin.

“Ose mund t’ju duhet për të zvogëluar madhësinë e një tumori përpara operacionit. Kufizimi i furnizimit me gjak të tumoreve do të bëjë që ata të nekrozojnë ose të vdesin pa një lëndë ushqyese dhe furnizim adekuat me gjak”, tha ai.

Trajtimi i përdorur në studim ngadalësoi rritjen e tumorit dhe përmirësoi mbijetesën.

Por Kesari vëren se minjtë janë ende duke vdekur nga ngarkesa e tumorit.

“Duket e sigurt sepse nuk shkakton toksicitetin normal të kimioterapisë dhe rrezatimit. Pra, mund ta imagjinoj se hapi tjetër do të jetë të shohim se si do të funksionojë në kombinim me kimioterapinë dhe rrezatimin. Është potencialisht sinergjik. Ose mund të jetë antagoniste. Ju duhen enët e gjakut për të dhënë ilaçe, kështu që nëse i prisni enët e gjakut, nuk mund të jepni më shumë ilaçe”, tha Kesari.

“Ky problem mund të zgjidhet me kohën. Për kimioterapinë, është një problem. Pra, duhet të planifikoni që së pari të jepni kimioterapi, pastaj këtë ilaç,” shpjegoi ai.

Kesari tha se këto janë çështje që mund të kuptohen në nivelin e ardhshëm të analizës.

Jakubi vuri re disa çështje të tjera të mundshme.

Për një gjë, është një propozim i shtrenjtë.

“Do të kërkohen burime të mëdha për t’ia sjellë këtë teknologji pacientëve. Ata duhet të gjejnë një partner farmaceutik ose një grup kapitali sipërmarrës me xhepa shumë të thellë, “tha ai.

Ekziston gjithashtu një ndryshim i madh midis sprovave të kafshëve dhe provave njerëzore.

“Ajo që ndodh te kafshët dhe njerëzit nuk është gjithmonë identike kur bëhet fjalë për toksicitetin, efikasitetin dhe tolerancën. Ju keni parë disa përfitime, por sa ndikon ai në mbijetesën ose shërimin e pacientit? Ka pengesa natyrore që duhet të kaloni për zhvillimin e teknologjisë si kjo, të cilat janë të përshtatshme për sigurinë e pacientëve, “tha Jacoub.

Derisa të kryhen provat klinike njerëzore, do të mbeten shumë pyetje.

Përveç dorëzimit, Jacoub beson se koncepti i ngarkesës është gjithashtu i rëndësishëm.

“Kjo është me të vërtetë ajo që funksionon dhe janë nanorobotët që e japin atë. Ata po përpiqen të dorëzojnë këtë ngarkesë. Ne kemi agjentë biologjikë që angazhohen vetëm me qelizat kancerogjene sepse diçka në sipërfaqe (e qelizës) lejon që ajo të njihet si një qelizë kanceroze dhe më pas të lëshojë një ngarkesë. Në këtë rast, studiuesit zgjodhën një ngarkesë që ndikon në formimin e enëve të gjakut. Ekziston një skenar i mundshëm i përdorimit të agjentëve të shumtë që ndikojnë në funksione të ndryshme në qelizat e kancerit, “tha ai.

Jacoub shpjegoi se ka terapi të tjera të bazuara në nanogrimca në provat klinike të fazës së vonë.

“Sigurisht, graali i shenjtë nuk po ndikon në qelizat e shëndetshme. Kjo është një fushë shumë e rëndësishme në onkologji kur bëhet fjalë për kimioterapinë. Gjatë viteve të ardhshme, do të shihni një lëvizje larg nga termi [chemotherapy] madje. Ka shumë konotacione si për mjekët ashtu edhe për pacientët. Ne po hyjmë në një epokë krejtësisht tjetër”, tha ai.

Sado i rëndësishëm të jetë ky hulumtim i fundit, Jacoub paralajmëron se është ende herët në zhvillim.

“Lexuesit duhet të kuptojnë se ky është ndoshta kufiri tjetër paralel me imunoterapinë dhe terapitë e tjera në kujdesin ndaj kancerit. Ka një mori kompanish me teknologji të ngjashme. Disa do të arrijnë përfundimisht pacientët, “vazhdoi ai.

“Përparimi nga provat e fazës 1 në fazën e dytë dhe të tretë kërkon vite,” tha Jacoub. “Ky është një hap i madh. Duhet të shohim se si do të shkojë.”