Një punonjës bujtinë ndihmon një grua të ushtrojëShpërndaje në Pinterest
Organizatat afrikano-amerikane po përpiqen t’u bëjnë fjalë familjeve të zeza për përfitimet e shërbimeve të bujtinës. FG Trade/Getty Images
  • Komuniteti afrikano-amerikan historikisht ka hezituar të përdorë shërbimet e bujtinës.
  • Ekspertët thonë se mosbesimi ndaj profesionit mjekësor dhe mungesa e njohurive për organizatat e bujtinëve janë dy nga arsyet.
  • Organizatat tani po u drejtohen familjeve afrikano-amerikane përmes kishave, berbereve, salloneve të flokëve dhe grupeve të komunitetit për t’i inkurajuar ata të përdorin shërbimet e bujtinës.

“Isha pak i vetëdijshëm për këtë, por i lidha ato (organizatat e bujtinave) me kancerin. Pra, mbarti një lloj stigme për mua.”

Kështu e përshkruan Tyrone Bradley procesin e tij të të menduarit përpara se të merrte përfundimisht kujdesin në bujtinë për nënën e tij 95-vjeçare përpara se ajo të vdiste në vitin 2020.

“Ti thjesht nuk dëshiron të dorëzohesh dhe të jesh ai që e merr atë vendim. Ka shumë faj që lidhen me të qenit ai që merr vendimin, “tha arkitekti i Virxhinias për Healthline.

Bradley është afrikano-amerikan, një ekspert demografik thonë se nuk po përqafon kujdesin për bujtinë apo fundin e jetës aq shpesh sa homologët e tyre të bardhë.

Sipas statistikat e fundit nga Organizata Kombëtare e Shëndetit dhe Kujdesit Paliativ (NHPCO), gati 54 përqind e pacientëve të bardhë të Medicare përdorën përfitimet e bujtinës Medicare kundrejt afërsisht 41 përqind të pacientëve Black Medicare të regjistruar në bujtinë.

Personi Judi Lund, MPH, CHC, nënkryetari për rregullat dhe pajtueshmërinë për NHPCO, ka punuar në bujtinë për 40 vjet. Ajo thotë se është duke u bërë përparim, por pabarazitë racore shkojnë pas dekadash.

“Në ditët e para të bujtinës, konsiderohej si përfitim i një personi të bardhë,” tha Lund Person për Healthline. “Një nga gjërat që ka ndryshuar është se bujtinat në të gjithë vendin po sigurohen që pacientët të cilëve u shërbejmë të pasqyrojnë komunitetin.”

Por vazhdon të ketë njëfarë hezitimi në komunitetin e Zi për të përqafuar kujdesin për bujtinë.

Pse?

Ekspertët e intervistuar nga Healthline theksuan dallimet kulturore, besimin dhe mungesën e informacionit se si mund të ndihmojë kujdesi për bujtinë.

Arion M. Lillard-Green, MHA, MTS, BCCC, BCPC, është një edukator me Fondacionin Hospice të Amerikës dhe këshilltar shpirtëror në Goodwin House Palliative Care and Hospice në Falls Church, Virxhinia.

Ajo thotë se familjeve shpesh nuk u jepet informacioni i duhur në lidhje me një diagnozë ose një përshkrim të asaj që mund të presin.

“Mund të ketë një keqkuptim të trajektores së sëmundjes,” tha Lillard-Green për Healthline. “Ndonjëherë ka shumë shqetësime në emër të ofruesve se si të keni biseda të vështira.”

Ajo shtoi se shumë njerëz thjesht duan të mbajnë shpresën, dhe nëse regjistrohen për kujdesin për bujtinë, ata ndihen sikur kanë hequr dorë nga shpresa.

“Kur filloni të analizoni dhe të thelloheni në arsyen pse ka një pabarazi të tillë, shumë prej tyre fillon me kulturën,” tha. Ernesto Lopez, shefi ekzekutiv i Hospice of Washington County në Hagerstown, Maryland.

“Shumë kultura janë më të prirura të kujdesen për të tyren në shtëpi,” tha Lopez për Healthline. “Ata mendojnë se kjo është përgjegjësia e tyre si një fëmijë i rritur për ta bërë këtë për prindërit dhe gjyshërit e tyre.”

Lopez thotë se ekziston edhe çështja e besimit.

“Ka gjithashtu një sasi të madhe mosbesimi nga komuniteti afrikano-amerikan ndaj kujdesit shëndetësor dhe qeverisë që është ngulitur në shumë prej këtyre komuniteteve,” tha ai.

Mungesa e besimit midis afrikano-amerikanëve në kujdesin shëndetësor shkon në dekada të tëra Studim Tuskegee dhe kërkimet përreth Henrietta mungon, për të përmendur dy nga rastet më të njohura.

Zemer dhe shpirt në Nashville, Tennessee, është një nga ndoshta vetëm disa bujtina në pronësi të zezakëve në të gjithë vendin.

Organizata u hap një vit më parë për të ofruar shërbime për të gjitha racat, por në mënyrë specifike për të synuar komunitetin e pashërbyer afrikano-amerikan.

Zyrtarët e Heart and Soul i thanë Healthline se planifikojnë të hapin një faqe tjetër në Louisville, Kentucky. Ata shpresojnë se një bujtinë në pronësi të zezë mund të ndihmojë në lehtësimin e disa shqetësimeve të familjeve afrikano-amerikane.

Keisha Mason është drejtor i infermierisë në vendndodhjen Heart and Soul Nashville.

“Ne nuk e dimë se sa të tjerë po bëjnë atë që po bëjmë ne,” tha ajo për Healthline. “Shpresoj që të mos jemi të vetmit, por besoj se janë vetëm disa.”

Mason thotë se grupi i saj ka kontaktuar me mjekët që i shërbejnë komunitetit të zezakëve në Nashville për t’i dhënë fjalën familjeve.

Ajo shton se ata po shikojnë edhe nga e ardhmja.

Organizata ka partneritet me Kolegjin Mjekësor Meharry në Nashville, një institucion historikisht i zi. Programi i partneritetit ndihmon në trajnimin e mjekëve të ardhshëm rreth asaj se çfarë është bujtina dhe çfarë mund të ofrojë.

“Disa nga studentët e vitit të katërt janë në të vërtetë vullnetarë me ne,” tha Mason. “Ne i dërgojmë të ulen me pacientët bujtinë dhe të shohim që jo të gjithë këtu janë në frymën e fundit. Ata mund të shohin cilësinë e përmirësuar të jetës që ata pacientë kanë.”

Mason thotë se është një mësim që studentët e mjekësisë do ta marrin me vete ndërsa do të hyjnë në praktikë. Shpresa është se ata do të ndihmojnë familjet afrikano-amerikane të planifikojnë kujdesin në fund të jetës.

“Kur mund t’i marrësh ato në fazat e hershme të trajnimit të tyre, bëhet pjesë e asaj që ata bëjnë,” tha ajo.

NHPCO ka bashkuar një Paketa e veglave të përfshirjes dhe aksesit.

Ai sugjeron mënyra se si organizatat mund të kontaktojnë me organizatat me bazë besimi dhe komuniteti afrikano-amerikan për të marrë fjalën rreth ndihmës që mund t’u ofrojë familjeve bujtina.

Ekspertë të shumtë i thanë Healthline se fjala e gojës nga një burim i besuar bën ndryshim.

“Në Karolinën e Veriut ku unë jetoja… një nga gjërat që bënë disa nga organizatat e bujtinëve që pati një ndikim të madh ishte të shkonin në sallone flokësh dhe berbere”, tha Lund Person. “Ata flisnin me parukierët dhe berberët për kujdesin e mirë deri në fund të jetës dhe sugjeronin se si mund ta sillnin atë me familjet ndërkohë që i rregullonin flokët.”

Lillard-Green thotë se një pjesë e madhe e planit përfshin punën dhe inkurajimin e mjekëve të kujdesit parësor, onkologëve dhe infermierëve që të jenë të ndjeshëm kulturalisht për të udhëhequr familjet drejt krijimit të planeve të kujdesit në fund të jetës.

Ajo thotë se kjo është veçanërisht e vërtetë që nga pandemia COVID-19. Mbledhjet e kishës dhe komunitetit kanë qenë kryesisht në pritje.

“Ne duhet të jemi më të qëllimshëm në adresimin e nevojave të tyre,” tha ajo.

Bradley thotë se mbesa e tij punonte në një shtëpi pleqsh që i dha atij më shumë informacion rreth kujdesit për bujtinë. Më pas ai u takua me një ekip bujtinë. Ai thotë se gjithçka funksionoi mirë.

“Unë jam një përkrahës i madh i saj tani… Unë do ta mbroja atë,” tha ai.