Pacientët në kulmin e rrezikut vite pas marrjes së barnave.

Ilaqet kundër depresionit shoqërohen me shtim të konsiderueshëm në peshë, sipas një studimi të ri afatgjatë të publikuar në BMJ.

Studiuesit në King’s College në Londër zbuluan se të dymbëdhjetë antidepresantët kryesorë – duke përfshirë fluoksetinën (Prozac), sertralinën (Zoloft) dhe escitalopram (Lexapro) – rrisin rrezikun për shtim në peshë deri në gjashtë vjet pas fillimit të trajtimit.

“Pacientët që kishin peshë normale kishin më shumë gjasa të kalonin në mbipeshë dhe pacientët mbipeshë kishin më shumë gjasa të kalonin në obezitet nëse trajtoheshin me antidepresivë,” bashkëautori Dr. Rafael Gafoor, një studiues i kujdesit parësor dhe shëndetit publik në King’s College në Londër. , tha Healthline.

Gafoor dhe ekipi i tij analizuan të dhënat elektronike shëndetësore të gati 300,000 pacientëve që jetonin në Mbretërinë e Bashkuar midis 2004 dhe 2014. Grupi përfshinte pacientë të të gjitha kategorive të ndryshme të peshës – nga ata me një indeks të masës trupore të shëndetshme deri tek ata me obezitet në fund të vitit. spektrit.

Gjatë ndjekjes 10-vjeçare, ata regjistruan çdo periudhë shtimi në peshë prej të paktën pesë përqind të peshës trupore. Kjo është afërsisht ekuivalenti i një individi 155 paund që fiton 7 paund.

Sipas studimit, pacientët që përdornin ilaqet kundër depresionit kishin 21 për qind më shumë gjasa të përjetonin shtim në peshë krahasuar me ata që nuk i merrnin. Për më tepër, gjasat që një pacient të lëvizte në një kategori peshë – nga normale në mbipeshë ose nga mbipeshë në obez – ishte 29 për qind më e lartë se ata që nuk merrnin drogë.

Hulumtimi gjithashtu ngre shqetësime për kohëzgjatjen e rrezikut ndaj të cilit ekspozohen pacientët. Studimet e mëparshme që lidhin ilaqet kundër depresionit me shtimin në peshë kanë qenë afatshkurtra, zakonisht më pak se një vit.

Gafoor dhe ekipi i tij arrijnë në përfundimin se jo vetëm që ilaqet kundër depresionit paraqesin rrezik në rritje për shtim në peshë për një afat të gjatë, por se periudha e pikut të rrezikut nuk ndodhi deri në dy deri në tre vjet të trajtimit.

Gjatë periudhës së pikut të rrezikut, rreziku për të fituar peshë u hodh në 46 për qind më i lartë në mesin e atyre që merrnin ilaqet kundër depresionit.

Studiuesit zbuluan gjithashtu se pavarësisht përdorimit të një shumëllojshmërie të llojeve të antidepresantëve, duke përfshirë frenuesit selektivë të rimarrjes së serotoninës (SSRIs), frenuesit e monoamine oksidazës dhe ilaçet triciklike, asnjë klasë e vetme nuk kishte më shumë gjasa të shkaktonte shtim në peshë sesa një tjetër.

“Disa klasa barnash treguan shumëllojshmëri të gjerë në lidhjen me shtimin në peshë midis antidepresantëve individualë. Është ndoshta më e dobishme të merren parasysh antidepresantët individualë sesa klasat kur merret parasysh rreziku pasues për shtim në peshë”, tha Gafoor.

Mirtazapina (Remeron), një antagonist noradrenergjik, kishte rrezikun më të lartë të shtimit të peshës – 50 për qind më të lartë – krahasuar me pacientët që nuk merrnin ilaqet kundër depresionit. Citalopram (Celexa), një SSRI, u shoqërua me afërsisht 26 përqind rrezik më të lartë, i ndjekur nga Duloxetine (Cymbalta), gjithashtu një SSRI, me afërsisht 24 përqind rrezik më të lartë.

“Nga këndvështrimi i shëndetit publik, ky efekt i ilaqet kundër depresionit në peshën trupore është shqetësues në kontekstin e rritjes së obezitetit,” tha Gafoor. “Recetat e antidepresantëve janë dyfishuar gjatë 10 viteve të fundit. Hulumtimi ngre pyetje në lidhje me atë se sa gjerësisht duhet të përshkruhen ilaqet kundër depresionit dhe sa kohë duhet të vazhdojë trajtimi me antidepresivë.

Sipas vlerësimet e fundit, 13 për qind e amerikanëve aktualisht marrin ilaqet kundër depresionit. Ndërkohë më shumë se 1 në 3 të rritur në SHBA ka obezitet. Disa ekspertë shëndetësorë besojnë se nuk është bërë mjaftueshëm për të paralajmëruar lidhjen midis përdorimit të antidepresantëve dhe obezitetit.

“Të gjithë e dinë për rrezikun e diabetit nëse jeni i trashë, apo jo? Kush po flet për rrezikun e obezitetit nëse jeni duke marrë ilaqet kundër depresionit?” Judith J. Wurtman, PhD, një ish-drejtoreshë e kërkimeve klinike në MIT dhe themeluese e TRIAD, një qendër humbje peshe në Spitalin e Harvardit, tha për Healthline.

Rezultatet e këtij hulumtimi të fundit nuk duhet të jenë befasuese, tha ajo.

Wurtman ka dënuar më parë ilaqet kundër depresionit si një “Catch-22” për shkak të marrëdhënies tipike midis obezitetit dhe depresionit.

“[Patients] merrni ilaqet kundër depresionit, ata fillojnë të ndihen më mirë dhe më pas fillojnë të shtojnë peshë. Pastaj ndihen keq me veten sepse kanë shtuar peshë”, tha ajo.

Komorbiditeti i obezitetit dhe depresionit është vërtetuar mirë.

Sipas Qendrave për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve, 43 për qind e të rriturve me depresion janë gjithashtu obezë. Të rriturit me depresion kanë gjithashtu më shumë gjasa të jenë të trashë sesa ata që nuk kanë depresion. Për më tepër, përqindja e të rriturve me obezitet u rrit me ashpërsinë e simptomave depresive.

Si Gafoor ashtu edhe Wurtman thanë se mjekët dhe terapistë që përshkruajnë ilaqet kundër depresionit duhet të gjurmojnë ndryshimin e peshës së pacientëve të tyre si pjesë e procedurës standarde të ndjekjes.

“Terapisti që jep ilaçin kundër depresionit duhet të ketë një peshore në zyrën e tij dhe ta përdorë atë. Kur pacienti kthehet pas gjashtë javësh, pacienti duhet të peshohet. Nëse filloni të shihni se shtimi i peshës ndodh në gjashtë javët e para, ju bëni diçka për këtë”, tha Wurtman.

Megjithatë, Gafoor paralajmëron se pacientët nuk duhet të ndalojnë marrjen e ilaçeve për shkak të shtimit në peshë dhe në vend të kësaj duhet të marrin çdo shqetësim me mjekun ose farmacistin e tyre. Ai gjithashtu vuri në dukje se mund të ketë arsye të tjera për shtim në peshë përveç marrjes së një antidepresivi.