Gjetjet kryesore

Midis 2004 dhe 2013, normat vjetore të incidencës të rregulluara sipas moshës për të gjitha kanceret të kombinuara u ulën me rreth 1 për qind në vit si në komunitetet rurale ashtu edhe ato urbane.

Kur kombinohen të gjitha llojet e kancerit, qarqet rurale kanë një shkallë incidence prej 442 rastesh për 100,000 njerëz. Në qarqet urbane, është 457 për 100,000.

Qarqet rurale kishin norma më të ulëta të incidencës për kancerin e gjirit, prostatës, stomakut, mëlçisë, mitrës, fshikëzës dhe tiroides.

Qarqet rurale kanë shkallë më të ulët të incidencës sesa qarqet metropolitane – por të ngjashme me qarqet urbane jo-metropolitane – për kancerin e pankreasit, mielomën, limfomën jo-Hodgkin dhe kancere të tjera.

Por zonat rurale nuk kanë norma më të ulëta të incidencës për të gjitha llojet e kancerit.

Për shembull, ka një incidencë më të lartë të kancereve që lidhen me përdorimin e duhanit, si kanceri i mushkërive.

Dhe qarqet rurale kanë shkallë më të lartë të kancerit kolorektal dhe të qafës së mitrës. Këto shpesh mund të parandalohen me kontrolle të rregullta.

Zonat rurale kishin shkallë më të lartë të incidencës për kancerin e laringut. Krahasuar me qarqet urbane me popullsi prej më shumë se 1 milion njerëz, zonat rurale kanë një incidencë më të lartë të melanomës dhe kancerit të zgavrës me gojë dhe faringut, ezofagut dhe veshkave.

Kur bëhet fjalë për shkallën e vdekjeve, ka një hendek tjetër.

Në përgjithësi, zonat rurale kishin shkallë më të lartë të vdekjeve nga kanceri me 180 vdekje për 100,000 individë. Shkalla e vdekjeve në zonat urbane është 158 për 100,000.

Qarqet rurale kishin shkallë më të lartë të vdekjeve nga kanceri i mushkërive, kolorektalit, prostatës dhe kancerit të qafës së mitrës.

Ky hendek në shkallën e vdekjeve po rritet gjithashtu.

Midis 2006 dhe 2015, normat vjetore të vdekjeve të përshtatura sipas moshës për të gjitha kanceret u ulën me 1.6 për qind në vit në zonat urbane. Në zonat rurale është ulur vetëm 1 për qind në vit.

Pse pabarazitë?

“Ndërsa gjeografia e vetme nuk mund të parashikojë rrezikun tuaj të kancerit, ajo mund të ndikojë në parandalimin, diagnostikimin dhe mundësitë e trajtimit – dhe ky është një problem i rëndësishëm i shëndetit publik në Shtetet e Bashkuara,” tha Dr. Anne Schuchat, drejtoresha në detyrë e CDC. Njoftimi për shtyp.

Raporti i agjencisë vë në dukje se ndryshimet në incidencën midis qarqeve rurale dhe urbane mund të kenë të bëjnë me faktorë rreziku si duhani, obeziteti dhe pasiviteti fizik.

Ndryshimet në shkallën e vdekjeve nga kanceri mund të lidhen me pabarazitë në aksesin në shërbimet e kujdesit shëndetësor.

Electra Paskett, PhD, bashkë-drejtuese e programit të kërkimit të kontrollit të kancerit në Qendrën Gjithëpërfshirëse të Kancerit të Universitetit Shtetëror të Ohajos, ra dakord me këtë vlerësim.

Ajo i tha Healthline se ne mund të presim një rritje eksponenciale në këto pabarazi pasi disa popullata fitojnë akses në kujdesin shëndetësor ndërsa të tjerët jo.

E pyetur për shkallët më të ulëta të kancerit të gjirit dhe prostatës në qarqet rurale, ajo shpjegoi se këto kancere priren të jenë më të zakonshme për njerëzit që jetojnë në komunitete më të prosperuara. Ajo theksoi se kjo nuk do të thotë se nuk është problem në zonat rurale.

“Prezantimi i kancerit të gjirit në fazën e vonë është më i lartë në ato popullata. Kjo ka të bëjë me më pak akses në depistim,” tha ajo.

“Shqetësimi më i madh është kanceri i mushkërive, zorrës së trashë dhe qafës së mitrës për shkak të prevalencës më të lartë të sjelljeve të rrezikshme që i shkaktojnë ato. Ne i kemi parë këto tendenca për një kohë të gjatë,” shtoi Paskett, programi i kërkimit të të cilit njihet në nivel kombëtar për studimin e pabarazive shëndetësore të kancerit.

Ajo vuri në dukje se problemi i pirjes së duhanit është më i madh se mungesa e edukimit.

“Ka shumë arsye pse njerëzit pinë duhan. Kjo është ajo që ata shohin njerëzit përreth tyre duke bërë gjatë gjithë jetës së tyre. Bëhet fjalë për normat sociale dhe shumë gjëra të tjera,” shpjegoi ajo.

“Ajo që kemi gjetur në hulumtimin tonë është se në mesin e grave që jetojnë në të ardhura të ulëta ose zona rurale ku nuk ka asgjë për të bërë, pak punë dhe janë të stresuara, a e përballojnë duhanin dhe pijen. Ka shumë depresion dhe ata vetë-mjekohen me duhan dhe alkool”, tha ajo.

Ne nje letër botuar nga Shoqata Amerikane për Kërkimin e Kancerit vitin e kaluar, Paskett shkroi se zonat me status më të ulët socio-ekonomik priren të kenë një barrë më të lartë për frymë të dyqaneve që shesin produkte të duhanit dhe shfaqin reklamat e duhanit.

Në Appalachia rurale, Ohio, ku Paskett kryen shumicën e kërkimeve të saj, shumë qarqe nuk kanë spitale, nuk kanë objekte mamografie dhe pak vende për të kryer një kolonoskopi. Mungesa e transportit publik i përkeqëson gjërat.

E njëjta gjë mund të thuhet për zonat metropolitane me të ardhura më të ulëta.

Punimi i Paskett thekson se disa zona të ulëta socio-ekonomike të Çikagos nuk janë më mirë me objektet e shqyrtimit dhe trajtimit të kancerit të gjirit.

Ekzaminimi i njerëzve është një pjesë e zgjidhjes. Qasja në trajtim është një tjetër.

“Kur keni anomali, njerëzit me më pak burime dhe më shumë stres kanë më shumë gjasa të bien në të çara. Nuk ka kontrolle dhe balanca të mjaftueshme. Kjo është arsyeja pse ne kemi kaq shumë diagnozë dhe vdekshmëri në fazat e vona, “shpjegoi Paskett.

“Jam e lumtur që raporti doli, por keq që nuk doli më herët,” shtoi ajo. “Ne kemi bërë punën në Appalachia për 15 vjet dhe i kemi parë këto tendenca kaq gjatë. Në zonat rurale, kanceri është shkaku numër një i vdekjeve. Kjo duhet t’i bëjë njerëzit të ndalojnë dhe të mendojnë. Shumë prej tyre mund të parandalohen.”

Një strategji me shumë nivele

Studiuesit e CDC parashtruan një sërë strategjish për të reduktuar incidencën e kancerit dhe vdekjet në zonat rurale.

Midis tyre janë promovimi i sjelljeve të shëndetshme që zvogëlojnë rrezikun dhe rritja e ekzaminimeve dhe vaksinimeve. Ata rekomandojnë gjithashtu pjesëmarrjen në nivel shtetëror përmes programeve gjithëpërfshirëse të kontrollit të kancerit.

Paskett është një besimtar i madh në një model model shumënivelësh për të adresuar pabarazitë shëndetësore.

Ajo që na duhet, tha ajo, është ta çojmë atë nga biologjia deri te politika. Kjo përfshin bashkëpunimin nga zyrtarët e qeverisjes vendore, studiuesit, ofruesit e kujdesit shëndetësor dhe avokatët.

Ajo vuri në dukje Çikagon si një shembull të asaj që mund të arrihet.

“Shkalla e vdekjeve ishte 62 për qind më e lartë te gratë e zeza. Kështu ata morën një grup pune së bashku me zyrtarë të qeverisjes vendore, studiues, ofrues të kujdesit shëndetësor dhe avokatë. Ata filluan të hartonin se ku ndodheshin objektet dhe ku jetonin gratë më të varfra. Të dy nuk u rreshtuan kurrë”, tha ajo.

Programi kishte nevojë për ndihmë nga ligjvënësit dhe paguesit për të miratuar politikën. Dhe navigatorët e spitaleve për të kryer kontakt me komunitetin.

“Çikago reduktoi ndjeshëm pabarazinë. Ka ende punë për të bërë, por ju mund të shihni se ajo që ata po bëjnë po funksionon,” vazhdoi ajo. “Ne kemi nevojë për blerje nga zyrat më të larta të guvernatorëve dhe ligjvënësve shtetërorë. Kjo është ajo që duhet të ndodhë. Kur keni një qytet apo shtet të tërë që punon për këtë problem së bashku, ju keni një ndikim në pabarazitë.”