Zyrtarët shtetërorë konsiderojnë thirrjen e një ligji federal që do t’u kërkonte kompanive farmaceutike të bëjnë versione gjenerike të barnave të tyre të hepatitit C.

Me çmimet aktuale, shteti i Luizianës do të duhet të shpenzojë 800 milionë dollarë në vit për ilaçet e hepatitit C, në mënyrë që të trajtojë të gjithë në sistemin publik që ka këtë sëmundje.

Kjo është pesë herë më shumë se buxheti vjetor i shtetit për arsimin e lartë – diçka që një nga shtetet më të varfra të vendit nuk mund ta përballojë qartë.

Në vend të kësaj, zyrtarët shtetërorë të udhëhequr nga Rebekah Gee,Sekretari i Departamentit të Shëndetësisë në Luiziana, po u bën thirrje kompanive të barnave që të bëjnë një marrëveshje që do të bënte që shteti të paguajë një tarifë fikse për mjekimin e mjaftueshëm për të trajtuar të gjithë 35,000 pacientët me hepatit C që shteti është përgjegjës për trajtimin.

Kjo përfshin të regjistruarit në Medicaid, individët pa sigurim dhe ata në burgje.

Dhe nëse kompanitë farmaceutike nuk ecin përpara, shteti do të konsideronte thirrjen e një ligji federal që mund të detyronte prodhimin e versioneve gjenerike të ilaçeve të hepatitit C për të adresuar një krizë të shëndetit publik.

Trajtimi efektiv i drogës për hepatitin C kushton më shumë se 20,000 dollarë për person, sipas një paneli ekspertësh në ligjin, ekonominë dhe politikën e shëndetit publik të mbledhur nga shteti i Luizianës.

“Çmimi që kompanitë e barnave po ngarkojnë nuk mund t’i rezistojë shqyrtimit të publikut ose çdo lloj busull moral që mund të kemi,” tha Gee për Healthline.

Aktualisht, më pak se 400 pacientë me hepatit C në Luiziana marrin trajtimin e drogës të financuar nga publiku që u nevojitet, vuri në dukje ajo.

“Hepatiti C është vrasësi ynë kryesor i sëmundjeve infektive, por ky është një problem i zgjidhshëm dhe i fitueshëm,” tha Gee.

Sipas ligjit federal (28 USC §1498), Departamenti Amerikan i Shëndetësisë dhe Shërbimeve Njerëzore (HHS) mund të detyrojë kompanitë farmaceutike të prodhojnë sasitë e nevojshme të medikamenteve të patentuara me kosto të ulët për të adresuar urgjencat e shëndetit publik.

Deri në vitin 1910, qeveria amerikane prodhonte shpesh medikamente të patentuara pa kompensuar prodhuesit.

Një ligj i miratuar atë vit kërkonte që qeveria të paguante për barnat që prodhonin, por ai ruante të drejtën për licencim të detyrueshëm, sipas panelit të ekspertëve të Luizianës.

“Në fund të viteve 1950 dhe 1960, qeveria federale përdori në mënyrë rutinore 28 USC §1498 për të marrë medikamente me çmime të arsyeshme,” vuri në dukje raporti. “Gjatë një periudhe trevjeçare në vitet 1960, qeveria federale përdori 28 USC §1498 për të marrë 50 barna për një kursim total prej 21 milionë dollarësh.”

Në vitin 2002, HHS u zhvendos për të thirrur ligjin për të luftuar HIV dhe AIDS. Kjo nxiti një marrëveshje vullnetare nga Bayer, prodhuesi i Cipro (ciprofloxacin), për të ulur koston e ilaçit nën 1 dollarë për dozë.

Shteti i Luizianës, i lidhur me një grup dypartiak të guvernatorëve dhe zyrtarëve të shëndetit publik në 11 shtete të tjera, po propozon një model abonimi për prodhuesit e barnave.

Kjo do t’u ofrojë kompanive farmaceutike të paguajnë saktësisht atë që marrin aktualisht në fondet publike në këmbim të furnizimit të mjaftueshëm të barnave për të trajtuar çdo pacient me hepatit C në çdo shtet.

Kjo do të përfshinte fondet e angazhuara aktualisht për trajtimin e sëmundjes në popullatën Medicaid, të pasiguruarit dhe korrigjimet.

“Ata do të merrnin saktësisht [the money] ata arritën më parë dhe mund të tregojnë se kujdesen për shëndetin publik, “tha Gee, i cili e quajti propozimin një “fitim-fitues” për shtetet dhe farmacinë.

Gee vuri në dukje se disa kompani farmaceutike kanë një histori të zbritjes së barnave për të adresuar krizat e shëndetit publik në vende të tjera.

Gilead Sciences, për shembull, ka marrëveshjet në vend për të lejuar që versionet gjenerike të barnave të saj për HIV dhe hepatitin C të prodhohen në Malajzi, Tajlandë, Ukrainë dhe Bjellorusi.

“Luiziana ka nevojë për disa nga ai mendim krijues që është vendosur në pjesë të tjera të globit,” tha Gee. “Unë besoj se lidershipi në këto kompani kujdeset për njerëzit dhe dëshiron të bëhet pjesë e zgjidhjes. Ka shumë mënyra për ta bërë këtë që janë miqësore me tregun.”

Nëse jo, ekziston gjithmonë mundësia për të kërkuar fuqinë sipas ligjit federal për të detyruar kompanitë farmaceutike të prodhojnë versione të lira të barnave të tyre.

Bill Remak, kryetar i Shoqatës Ndërkombëtare të Task Forcave të Hepatitit dhe Task Forcës së Hepatitit C të Kalifornisë, shprehu skepticizëm se shtetet individuale mund të parandalojnë në mënyrë adekuate furnizimin e këtyre gjenerikëve nga derdhja e linjave shtetërore dhe në tregun jopublik.

“Ideja është të mos shqetësohet tregu në mënyrë që të përfundojë duke kafshuar dorën që e ushqen atë,” tha ai për Healthline.

Remak tha se agjencitë e Kalifornisë kanë bashkuar fuqinë e tyre blerëse si një mjet për të ulur çmimet e barnave, ndërkohë që i lejojnë kompanitë e barnave të bëjnë një fitim “të konsiderueshëm”.

“Unë mendoj se ka shumë mënyra për t’u bërë thirrje prodhuesve që të jenë më të arsyeshëm në çmimet e tyre,” tha ai.

Remak beson se momenti për uljen e barnave të hepatitit C do të rritet pasi më shumë shtete do t’i përfshijnë këto ilaçe në formularët e tyre të Medicaid – listën e barnave që mund të paguhen dhe t’u jepen pacientëve në programin e kujdesit shëndetësor publik – dhe të fillojnë të shohin të dhënat që tregojnë kursimet afatgjata që mund të rriten nga trajtimi i hershëm i hepatitit C.

“Kjo ka ndodhur me barnat e kancerit dhe medikamentet e zemrës. Ne e kemi parë këtë më parë”, tha ai.