Prindërit kanë shumë liri veprimi për të vendosur se çfarë kujdesi mjekësor do të marrë fëmija i tyre, por ndonjëherë refuzimi i kujdesit për fëmijën e tyre çon në neglizhencë.

Një çift i Oregonit që besonte në shërimin me besim u dënua me gjashtë vjet burg në fillim të këtij muaji për akuza penale në lidhje me vdekjen e vajzës së tyre të porsalindur, Ginnifer, vitin e kaluar.

Sarah dhe Travis Mitchell janë anëtarë të Kishës Pasuesit e Krishtit, një sekt shërues besimi që shmang mjekësinë moderne.

Ata janë grupi i pestë i prindërve nga kisha që përballen me akuza penale gjatë nëntë viteve të fundit për dështimin për të kërkuar kujdes mjekësor për fëmijët e tyre, sipas Washington Post.

Në Shtetet e Bashkuara, të rriturit mund të refuzojnë çdo kujdes mjekësor, për sa kohë që ata janë kompetent për të marrë vendimet e tyre.

Por bëhet e ndërlikuar kur prindërit mohojnë trajtimin e fëmijëve të tyre, veçanërisht kur përfshihet feja.

“Shtetet e Bashkuara vlerësojnë lirinë fetare deri në pikën ku shtetet janë të gatshme t’u japin prindërve të drejtën për të refuzuar edhe trajtimet mjekësore jetëshpëtuese për fëmijët e tyre nëse prindërit mund të tregojnë se ekziston një parim fetar që do të shkelej duke administruar trajtimin,” tha. Efthimios Parasidis, JD, profesor i së drejtës dhe shëndetit publik në Universiteti Shtetëror i Ohajos në Columbus, Ohio.

Pasuesit e Kishës së Krishtit nuk janë vetëm në refuzimin e trajtimeve mjekësore për shkak të besimeve të tyre. Shkencëtarët e krishterë dhe Dëshmitarët e Jehovait bëjnë gjithashtu, në shkallë të ndryshme.

Por Arthur Caplan, PhD, një profesor i bioetikës në Shkolla e Mjekësisë e NYU në qytetin e Nju Jorkut, thotë se nuk mund të dini gjithmonë se çfarë do të zgjedhin prindërit për fëmijët e tyre bazuar në besimet fetare.

“Njerëzit ndonjëherë dëgjojnë se dikush është një Dëshmitar i Jehovait, një shkencëtar i krishterë ose një hebre ortodoks, dhe ata bëjnë supozime për atë që do të lejojnë ose lejojnë,” tha ai. “Por në përvojën time, kjo nuk është e vërtetë.”

Prindërit që refuzojnë kujdesin mjekësor për veten e tyre, mund ta lejojnë atë për fëmijët e tyre. Disa prindër mund të refuzojnë kujdesin mjekësor për fëmijët e tyre për kushte më pak serioze, por mund të pajtohen me të në situata më ekstreme.

Caplan paralajmëron gjithashtu që prindërit të mos gjykohen shumë ashpër për ndjekjen e besimeve të tyre fetare.

“Duhet të keni parasysh se prindërit po përpiqen të bëjnë më të mirën për fëmijët e tyre,” tha Caplan. “Ata nuk po e bëjnë këtë sepse i urrejnë fëmijët e tyre ose duan t’i dëmtojnë ata.”

Ligji shtetëror përcakton nëse mohimi i kujdesit mjekësor të fëmijës për arsye fetare konsiderohet ligjërisht neglizhencë, ndonjëherë e njohur si neglizhencë mjekësore.

Oregon është një nga disa shtete që nuk lejon përjashtime fetare nga akuzat penale ose civile për neglizhencë mjekësore të fëmijëve.

Megjithatë, që nga viti i kaluar, 43 shtete kishte një nivel përjashtimi për prindërit që u ndalojnë kujdesin mjekësor fëmijëve të tyre për arsye fetare, sipas CHILD USA.

Në ato shtete, nëse një prind refuzon kujdesin mjekësor për një fëmijë dhe zgjedh vetëm trajtim shpirtëror, fëmija nuk do të konsiderohet “i neglizhuar” sipas ligjit, edhe nëse lëndohet ose vdes.

Ligjet ndryshojnë midis shteteve, por nëntë kanë përjashtime fetare për vrasje nga pakujdesia, vrasje nga pakujdesia ose vrasje kapitale: Arkansas, Idaho, Iowa, Ohio, Luiziana, Misisipi, Virxhinia, Uashingtoni dhe Virxhinia Perëndimore.

Numri i rasteve të neglizhencës mjekësore të lidhura me fenë është i vogël në krahasim me llojet e tjera të abuzimit dhe neglizhencës së fëmijëve në vend, por avokatët e fëmijëve janë ende të shqetësuar.

“Neglizhimi mjekësor i bazuar në besim është i vetmi lloj abuzimi dhe neglizhimi ndaj fëmijëve që në fakt mbrohet me ligj në shumë shtete”, tha Rita Swan, bashkëthemeluese e grupit. Kujdesi shëndetësor i fëmijëve është një detyrë ligjore.

Swan ka shkruar një kujtim, “Luleshtrydhet e fundit,” në lidhje me vdekjen e djalit të saj në 1977 si rezultat i mbështetjes te praktikuesit e Shkencës Kristiane për ta shëruar.

Shtrirja e neglizhencës mjekësore në lidhje me fenë në Shtetet e Bashkuara është e panjohur, pjesërisht për shkak të të dhënave të ndotura dhe shumë rasteve që nuk raportohen.

Megjithatë, avokatët e fëmijëve kanë dokumentuar 185 vdekje të fëmijëve dhe lindjet e vdekura në familjet e Idahoan me besime fetare kundër kujdesit mjekësor që kur Idaho miratoi një përjashtim për shërimin e besimit në vitet 1970.

“Ne e quajmë Ajdahon më të keqen në vend, sepse jo vetëm që ka ligje shumë të këqija, por ka shumë njerëz që kanë besime fetare kundër kujdesit mjekësor,” tha Swan.

Feja është vetëm një nga disa arsye që prindërit mund të përdorin për të mbajtur fëmijën e tyre nga një trajtim mjekësor. Shqetësimet e sigurisë dhe preferencat personale hyjnë gjithashtu në lojë.

Por Caplan thotë se shoqëria amerikane priret të jetë “pak më simpatike” kur prindërit refuzojnë kujdesin mjekësor për fëmijët e tyre për arsye fetare. Por ai në të vërtetë nuk sheh një “ndryshim të madh” midis kësaj dhe refuzimit për arsye të tjera.

Bette Bottoms, PhD, profesoreshë e psikologjisë dhe ligjit dhe dekane emerita e Kolegjit të Nderit në Universitetin e Illinois në Çikago, tha se “edhe në shtetet ku ka një përjashtim fetar, gjykatat ende mund të ndërhyjnë dhe të kërkojnë kujdes mjekësor nëse besojnë një fëmijë është në rrezik për vdekje”.

“Shumë herë njerëzit nuk e vënë re neglizhencën,” shtoi ajo. “Pra, gjykatat as që mund të përfshihen, sepse ata nuk e dinë se kur po ndodh kjo.”

Në këtë vend, prindërit kanë shumë liri veprimi në përcaktimin e kujdesit mjekësor për fëmijën e tyre. Pra, pika e saktë në të cilën refuzimi i kujdesit kalon në neglizhencë mjekësore nuk është gjithmonë e qartë.

“Është e pamundur të vizatosh një rregull të qartë që do të sjellë një rezultat të përsosur në çdo rrethanë,” tha Parasidis.

Bottoms mendon se varet se çfarë trajtimi refuzohet.

“Neglizhimi mjekësor ndodh sapo keni një fëmijë që vuan nga diçka që ne dimë ta trajtojmë me shkencën moderne,” tha ajo, “por në vend të kësaj prindërit zgjedhin të mos e trajtojnë fare, ose të trajtojnë vetëm me diçka si lutja.”

Caplan thotë se në vend të një linje të qartë, mjekët dhe gjykatat mund të përdorin disa kritere për të vendosur se kur duhet të ndërhyjë shteti.

Gjykatat mund të kenë më shumë gjasa të ndërhyjnë nëse trajtimi që prindërit po refuzojnë për fëmijën e tyre është i vendosur mirë, siç është insulina për diabetin ose antibiotikët për meningjitin.

“Nuk mund të kesh prindër që sakrifikojnë fëmijët e tyre kur ka kura të njohura në dispozicion, pavarësisht nga arsyeja e tyre,” tha Caplan. “Por prindërit kanë më shumë maturi kur diçka nuk vërtetohet.”

Edhe urgjenca ka rëndësi.

Parasidis tha se “nëse ka ndonjë kërcënim të afërt për jetën e një fëmije, kjo është një histori shumë e ndryshme nga dëshira për t’i dhënë fëmijës vaksinën e hepatitit B”.

Ai shton se këto raste nuk kanë të bëjnë vetëm me atë që thonë mjekët dhe punonjësit socialë, por edhe atë që thotë feja.

“Në gjykatë, ju shihni gjyqtarë që në fakt thërrasin udhëheqësit fetarë dhe u bëjnë pyetje specifike se çfarë në fenë e tyre flet për ndërhyrjet mjekësore,” tha Parasidis.

Dhe pastaj është mosha: “Le të themi se një fëmijë është 17 vjeç. Ata nuk janë ligjërisht të rritur të pjekur, por ndoshta mund të marrin pjesë në vendim. Kështu që më pas ata fillojnë të marrin peshë në atë që po ndodh”, tha Caplan.

Bazuar në këto dhe kritere të tjera, “vija” fillon të bjerë në vend.

Sa për ligjet e përjashtimit fetar, jo të gjithë janë dakord me to.

Swan dhe avokatët e tjerë të fëmijëve vazhdojnë të bëjnë presion që shtetet të shfuqizojnë ligjet e tyre të përjashtimit fetar, ashtu siç Oregon bëri në vitin 2011.

“Unë mendoj se shteti duhet të ketë ligje që tregojnë se të gjithë fëmijët vlerësohen nga komuniteti,” tha Swan, “dhe prindërve duhet t’u jepet përgjegjësia për t’u siguruar fëmijëve nevojat themelore të jetës, pavarësisht nga besimet e tyre fetare.”

Kjo përfshin kujdesin mjekësor.

Parasidis pranon se sistemi aktual në shumë shtete nuk është “i përsosur”, por ai mendon se është më mirë se një ndalim i plotë i përjashtimeve fetare për kujdesin mjekësor.

“Ligjet e përjashtimit po përpiqen të krijojnë një ekuilibër të mirë,” tha Parasidis. “Nëse mjekët vërtet ndihen fort për situatën e një fëmije dhe shërbimet shtetërore të mirëqenies së fëmijëve ndihen vërtet të fortë, atëherë ata mund të shkojnë në gjykatë dhe ta lënë gjykatën të vendosë.”

Një qasje më e mirë, sugjeron ai, do të ishte ofrimi i më shumë udhëzimeve për spitalet dhe shërbimet e mirëqenies së fëmijëve se si të trajtohen kërkesat e përjashtimit fetar.

Caplan mund të jetë dakord.

“Mendoj se është më mirë të trajtohet brenda profesionit të mjekësisë. Është më mirë kur pediatrit, shoqëritë e tyre dhe komitetet e etikës marrin qëndrime për këtë çështje,” tha Caplan. “Unë nuk e shoh se legjislatura e shtetit është shumë e dobishme këtu. Ata nuk janë shumë të mirë në praktikën e mjekësisë, dhe kjo është ajo që është.”

Çështjet gjyqësore dhe opsionet legjislative, megjithatë, nuk janë qasja e vetme.

“Në përvojën time, shërbimet e mirëqenies së fëmijëve nuk kanë gjasa të ndjekin penalisht ose të ngrenë akuza për neglizhencë mjekësore nëse mund të gjejnë një lloj mënyre më të butë për ta trajtuar atë,” tha Parasidis.

Caplan thotë se ndonjëherë mjekët mund t’i bindin prindërit që të lejojnë një trajtim mjekësor konvencional për fëmijën e tyre krahas lutjes ose mjekësisë alternative.

Dhe edhe nëse një gjykatë anulon vendimet e prindërve, ai thotë se është e rëndësishme të mbash një marrëdhënie të mirë me prindërit.

“Ju ende dëshironi t’i ktheni prindërit, sepse ata janë kujdestarët kryesorë,” tha Caplan. “Ata do të jenë atje për pjesën tjetër të jetës së fëmijës, por ekipi mjekësor jo.”