Avokatët thonë se ky informacion duhet të shpërndahet gjerësisht në komunitetin mjekësor dhe duhet të merren parasysh trajtimet alternative për pacientët me COPD.

Njerëzit me sëmundje kronike obstruktive pulmonare (COPD) vuajnë nga simptomat që përfshijnë gulçim, kollë dhe shtrëngim në gjoks.

Sëmundja shoqërohet edhe me çrregullime të humorit si p.sh depresioni dhe ankthi. Sipas një vlerësimi, aq sa 70 për qind e pacientëve me COPD merren me ankth dhe çrregullime të tjera të humorit.

Tani, a studim i ri sugjeron që disa antidepresivë mund të rrisin rrezikun e vdekjes tek njerëzit me COPD me 20 përqind.

Përdoruesit e ilaqet kundër depresionit serotonergjikë gjithashtu kishte norma më të larta të shtrimit në spital dhe vizitave në urgjencë.

Dr Nicholas Vozoris, autori kryesor i studimit dhe një asistent profesor në Departamentin e Mjekësisë në Universitetin e Torontos, si dhe një mjek respirator në spitalin St. Michael, thotë se gjetjet nuk janë befasuese.

“Këto barna mund të shkaktojnë përgjumje, të vjella dhe mund të ndikojnë negativisht në qelizat e sistemit imunitar. Kjo rrit gjasat e infeksioneve, problemeve të frymëmarrjes dhe ngjarjeve të tjera negative të frymëmarrjes, veçanërisht në pacientët me COPD, “tha Vozoris në një. artikull në faqen e Shën Michael.

Russell Winwood, një atlet dhe avokat i COPD, argumenton se hulumtimi duhet të shpërndahet gjerësisht për të gjithë mjekët, veçanërisht ata që trajtojnë pacientët me frymëmarrje.

“Fatkeqësisht, informacione si ky mund të duhen vite për të dalë në klinika. Në këtë kohë, shumë pacientë tashmë mund të kenë përjetuar efekte anësore negative, “tha ai për Healthline.

Për John Linnell, një tjetër avokat i COPD, studimi i ri shtron më shumë pyetje sesa përgjigje.

“Jam shumë kurioz nëse ky problem është i njohur në mesin e pulmonologëve,” tha ai për Healthline. “Nëse çdo mjek e di se është e keqe për pacientët me frymëmarrje, atëherë studimi është i pavlefshëm. Epo, nuk duhet të them pa vlerë, por nuk do të thotë aq shumë. Por nëse kjo është diçka e re, për të cilën pulmonologët nuk janë të vetëdijshëm, dhe është mjeku i kujdesit parësor që bën recetën dhe pulmonologu nuk është në dijeni për të, dhe krejt papritur, ju keni më shumë ripranime, atëherë po, atëherë ju jam vërtet në diçka.”

Linnell pajtohet se kjo pyetje është një çështje madhore.

“Kush po e përshkruan antidepresantin? Është pulmonologu? Apo është mjeku i kujdesit parësor?” ai pyeti.

Linnell shtoi se ai e di nga përvoja personale natyrën problematike të disa mjekëve që menaxhojnë një pacient.

“Asnjëri prej tyre nuk e dinte fare se çfarë po bënte tjetri nëse nuk e mora mbi vete barrën që t’i njoftoja,” tha ai. “Mesazhi themelor është se pacienti duhet të sigurohet që një mjek duhet të dijë se çfarë po bën mjeku tjetër.”

Për avokatët e COPD, është e qartë se ka një lidhje me COPD dhe çrregullimet e humorit.

Linnell, ndër të tjera, sugjeron se ankthi dhe depresioni janë për shkak të natyrës së sëmundjes.

“Shumë herë sepse, mirë, bëhesh i shqetësuar sepse nuk mund të marrësh frymë,” shpjegoi ai.

Ai shtoi se depresioni ndodh sepse pacientët me COPD kalojnë kaq shumë kohë në shtëpi.

“Ata nuk dalin jashtë, gjë që e bën COPD-në e tyre më keq,” tha ai.

Winwood shprehu ndjenja të ngjashme, duke deklaruar se COPD është një sëmundje izoluese me shumë stigma ende të lidhura me të.

“COPD është keqkuptuar nga shumë njerëz,” tha ai. “Për shkak se është një sëmundje e padukshme, njerëzit i shikojnë pacientët dhe mendojnë se nuk ka asgjë të keqe me ta. Nëse keni një paaftësi të tillë si një i amputuar, njerëzit mund të shohin vështirësitë nëpër të cilat kalon ky person. Me COPD, njerëzit nuk shohin kur një pacient nuk mund të marrë frymë. Njerëzit mund të mbijetojnë me humbjen e një këmbe apo krahu, por ne nuk mund të mbijetojmë pa oksigjen.”

Mbrojtësit thonë se ka gjithashtu stigmë të lidhur me COPD sepse shkaktohet kryesisht nga pirja e duhanit.

“COPD mund të jetë një sëmundje shumë izoluese dhe pacientët shpesh mund të ndihen vetëm,” tha Winwood. “Bëjini të gjitha këto gjëra së bashku dhe mund ta kuptoni mirë pse shëndeti mendor është një problem i tillë në komunitetin e COPD. Ka mungesë ndjeshmërie në komunitet për shkak të mungesës së mirëkuptimit.”

Linnell dhe Winwood nuk janë avokatët e vetëm që sugjerojnë se ankthi dhe depresioni rezultojnë, të paktën pjesërisht, nga SPOK.

Fondacioni COPD deklaron: “Sido që të jetë rasti, ju mund të përjetoni shumë emocione të ndryshme me COPD. Paniku, ankthi dhe depresioni janë të zakonshme.”

Depresioni dhe ankthi janë çrregullime komplekse që shpesh kërkojnë ndërhyrje mjekësore.

Megjithatë, duke pasur parasysh rreziqet e studiuara të antidepresantëve serotonergjikë për pacientët me COPD, avokatët thonë se ia vlen të merren parasysh qasjet alternative ndaj trajtimit farmaceutik.

Winwood, në fakt, thotë se studimi i fundit është “alarmant”.

“Efektet e mundshme anësore [of serotonergic antidepressants] për pacientët me dështim kronik të frymëmarrjes i tejkalojnë përfitimet,” tha ai. “Profesioni mjekësor është shumë i shpejtë për të përdorur një trajtim farmaceutik në vend që të shikojë ndryshimet e stilit të jetesës, duke përfshirë rehabilitimin pulmonar dhe një rrjet mbështetës.”

Linnell është gjithashtu një përkrahës i fortë i terapive alternative. Ai sugjeron se terapia në grup, rehabilitimi fizik, teknikat e frymëmarrjes dhe vetë-qetësimi mund të jenë opsione efektive trajtimi.

“Ky është vetëm mendimi im, unë mendoj se ilaçet e ankthit janë tepër të përshkruara për pacientët e shëndetit të frymëmarrjes,” tha ai. “Ka shumë gjëra që mund të bëni për të qenë në gjendje të merrni frymë, teknika vetë-qetësuese, ju e dini.”

Fondacioni COPD sugjeron duke folur me mjekun tuaj, duke u informuar dhe duke u aktivizuar: “Duke qëndruar aktiv dhe duke ushtruar, ju do të përmirësoni gjendjen tuaj të përgjithshme fizike, forcën, fleksibilitetin dhe gjendjen mendore.”

ka kërkimore që mbështet këtë qasje alternative.

Në një studim, studiuesit zbuluan se “rehabilitimi i fuqishëm në spital çoi në përmirësimin e depresionit të madh te pacientët me COPD, pavarësisht nga ilaçet kundër depresionit”.