Një studim i ri që përfshin tre burra arriti në përfundimin se agjërimi i rastësishëm mund të ndihmojë në kthimin e diabetit të tipit 2.

Shpërndaje në Pinterest
Një studiues thotë se agjërimi i rastësishëm mund të ndryshojë diabetin e tipit 2, por ekspertë të tjerë nuk janë aq të sigurt. Getty Images

Tre burra me diabet të tipit 2 ishin në gjendje të ndalonin trajtimin me insulinë pas agjërimit të ndërprerë, por ekspertët po paralajmërojnë se njerëzit nuk duhet ta provojnë një praktikë të tillë vetë.

Një studim i vogël i publikuar në Raportet e rastit BMJ shikoi tre burra midis moshës 40 dhe 67 vjeç, të cilët provuan agjërimin e rastësishëm për afërsisht 10 muaj.

Të gjithë burrat ishin në gjendje të ndalonin trajtimin me insulinë brenda një muaji pas fillimit të agjërimit me ndërprerje. Një nga burrat ishte në gjendje të ndalonte trajtimin me insulinë pas vetëm pesë ditësh të teknikës së agjërimit.

“Ky studim tregon se një ndërhyrje dietike – agjërimi terapeutik – ka potencialin të ndryshojë plotësisht diabetin e tipit 2, edhe kur dikush ka vuajtur nga kjo sëmundje për 25 vjet. Ndryshon gjithçka rreth mënyrës sesi duhet ta trajtojmë sëmundjen,” Dr. Jason Fung, autor i studimit dhe drejtor i Programi intensiv i menaxhimit dietik, tha Healthline.

Pohimet e Fung se diabeti i tipit 2 mund të ndryshohet është në kundërshtim me pikëpamjet e ekspertëve të tjerë të diabetit që folën me Healthline.

“Është potencialisht e rrezikshme t’u thuash pacientëve se diabeti i tyre është rikthyer, sepse dikush është gjithmonë në rrezik për përparim, edhe nëse nuk trajtohet me ilaçe,” Dr. Matthew Freeby, drejtor i Qendrës së Diabetit Gonda në Los Anxhelos dhe drejtori i asociuar i Programet klinike të diabetit në Shkollën e Mjekësisë David Geffen UCLA, i tha Healthline.

Dr. Robert Gabbay, shefi mjekësor në Qendrën e Diabetit Joslin në Massachusetts, është dakord.

“Nuk mendojmë ta kthejmë atë, por më shumë se është në remision. Ende duhet të kontrollojmë për komplikime me sa dimë ne, “i tha ai Healthline.

Me shume se 30 milionë njerëzit në Shtetet e Bashkuara kanë diabet dhe, sipas Qendrave për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve, 90 deri në 95 për qind e tyre kanë diabet të tipit 2.

Në një person me diabet të tipit 2, qelizat nuk i përgjigjen normalisht insulinës, e cila ndihmon në kontrollin e sasisë së sheqerit në gjak.

“Kur ne hamë ushqime që përmbajnë karbohidrate (bukë, drithëra, makarona, fruta, perime me niseshte, bulmet), trupi i tret karbohidratet në sheqerna të vetme. Pankreasi merr në të njëjtën kohë një sinjal për lirimin e insulinës. Insulina lëshohet në qarkullimin e gjakut dhe vepron si një çelës për të zhbllokuar qelizat, duke i lejuar sheqernat e vetme të hyjnë në qeliza dhe të ofrojnë energji”, tha për Healthline Lauri Wright, PhD, asistent profesor i shëndetit publik në Universitetin e Floridës Jugore.

“Pa insulinë të mjaftueshme funksionale siç shohim në diabetin e tipit 2, disa nga sheqernat e vetme grumbullohen në qelizë dhe nuk janë në gjendje t’i sigurojnë qelizave me energji,” tha ajo.

Nivelet e larta të sheqerit në gjak mund të jenë të dëmshme për trupin dhe të shkaktojnë probleme të tjera shëndetësore, të tilla si probleme të veshkave, humbje të shikimit dhe sëmundje të zemrës.

Diabeti i tipit 2 mund të menaxhohet me ushqim të shëndetshëm dhe stërvitje. Disa njerëz mund të marrin insulinë injektuese për të ndihmuar në menaxhimin e niveleve të sheqerit në gjak.

Në studimin e Fung, tre burra u përpoqën të agjëronin me ndërprerje për të parë ndikimin që kishte në diabetin e tyre.

Dy nga burrat agjëronin çdo të dytën ditë për 24 orë. Burri i tretë agjëroi tre ditë në javë.

Në ditët kur burrat agjëronin, atyre u lejohej të pinin pije me pak kalori si ujë, çaj, kafe dhe lëng mishi. Atyre u lejohej gjithashtu një vakt me pak kalori gjatë natës.

“Agjërimi është fjalë për fjalë ndërhyrja më e vjetër dietike e njohur për njerëzimin, që është përdorur për mijëra vjet dhe ka qenë pjesë e kulturës dhe fesë njerëzore për të paktën për aq kohë”, tha Fung.

“Gjëja që më befasoi më shumë ishte se sa shpejt pacientët u bënë më mirë,” shtoi Fung. “Edhe pas 25 vitesh diabeti, koha maksimale që duhej për të hequr insulinën ishte 18 ditë. Të tre pacientët e përmirësuan diabetin e tyre deri në atë pikë sa nuk kishin më nevojë për insulinë dhe u deshën vetëm nga 5 deri në 18 ditë në këtë studim”, tha ai.

“Imagjinoni të merrni insulinë për 10 vjet dhe gjatë gjithë asaj kohe, dikush mund t’ju kishte trajtuar me agjërim të ndërprerë dhe nuk do të kishit nevojë të injektonit veten çdo ditë për dekadën e fundit,” tha Fung.

Fung pranon se studimi i tij është i vogël dhe nevojiten më shumë kërkime.

Të gjithë ekspertët që folën me Healthline kërkojnë kujdes kur interpretojnë rezultatet e një studimi të tillë anekdotik.

“Për shumë njerëz me diabet, një përfundim i tillë studimi mund të perceptohet si fyes,” tha Raquel Pereira, një dietologe e regjistruar e specializuar në diabetin, për Healthline.

“Njerëzit me diabet tashmë vuajnë nga prognoza, komplikimet dhe kufizimet e sëmundjes. Imagjinoni të dëgjoni se mënyra se si ata mund të menaxhojnë një sëmundje të tillë është të privojnë veten nga ushqimet ushqyese, të cilat ofrojnë përfitime shëndetësore, si dhe energji dhe kënaqësi”, tha ajo.

“Si studiues, ne duhet të investojmë përpjekjet tona në zgjidhje që janë më të arritshme dhe që kanë një ndikim më pozitiv shëndetësor për shumicën dërrmuese të njerëzve me diabet”, shtoi Pereira.

Ajo thotë se agjërimi për një person me diabet mund të jetë potencialisht i rrezikshëm dhe kërkon mbikëqyrje mjekësore.

“Kërkimet në agjërim janë minimale dhe ne patjetër kemi nevojë për më shumë prova kërkimore të kontrolluara mirë për të përcaktuar nëse ka ndonjë përfitim, por veçanërisht kush mund të përfitojë”, tha Pereira.

“Modelet e çrregullta të të ushqyerit janë mjaft të zakonshme në diabet dhe unë do të shqetësohesha shumë për pasojat afatgjata të agjërimit. Shumë njerëz mund të ndiejnë energji të ulët, përqendrim të ulët mendor, reflekse të ulëta, dhimbje koke, imunitet më të ulët dhe si rrjedhojë të kenë cilësinë e jetës dhe produktivitetin e tyre të dëmtuar”, tha ajo.

Wright thotë se agjërimi nuk ka gjithmonë një efekt pozitiv për njerëzit me diabet.

“Për pacientët me diabet, veçanërisht me insulinë, agjërimi mund të shkaktojë hipoglicemi. Ne shohim disa njerëz që agjërojnë ose shkojnë për periudha të gjata kohore duke ngrënë pa masë kur rifillojnë të hanë, gjë që është kundërproduktive për diabetin,” tha ajo.

“Një studim i tillë na jep të dhëna për kërkime të mëtejshme,” shtoi Wright. “Kërkimet e përgjithshme mbi agjërimin me ndërprerje te diabetikët janë të kufizuara dhe duhet të zgjerohen përpara se të mund të bëjmë rekomandime për të mbështetur agjërimin.”

Një studim i vogël i tre burrave me diabet të tipit 2 tregoi se ata ishin në gjendje të ndalonin trajtimin me insulinë pas agjërimit me ndërprerje.

Megjithatë, ekspertët thonë se nevojiten më shumë kërkime dhe njerëzit nuk duhet të ndërmarrin një agjërim të tillë pa u konsultuar me ofruesin e tyre të kujdesit shëndetësor.