Një çift i moshuar ecën nëpër një parkShpërndaje në Pinterest
Mjekët thonë se për njerëzit mbi 50 vjeç, çështjet e lëvizshmërisë pasi kanë COVID-19 janë më shumë sesa thjesht rëniet natyrore që shihen me plakjen. Oleg Elkov/Getty Images
  • Studiuesit thonë se njerëzit mbi 50 vjeç duket se kanë probleme me lëvizshmërinë dhe funksionimin pas edhe rasteve të lehta të COVID-19.
  • Mjekët e intervistuar nga Healthline thanë se ata kanë parë një humbje të lëvizshmërisë dhe funksionimit te njerëzit e moshuar që shkon përtej rënies natyrore të parë me plakjen.
  • Këto çështje përfshijnë aftësinë për t’u angazhuar në aktivitet fizik, si dhe dhimbje muskujsh dhe mjegull të trurit.
  • Ekspertët thonë se është e rëndësishme që të moshuarit të sigurohen që të flenë mjaftueshëm, të hanë shëndetshëm dhe të marrin pjesë në aktivitetin e përditshëm fizik, pavarësisht nëse kanë pasur apo jo COVID-19.

Hulumtim i ri i publikuar këtë javë sugjeron që edhe një rast i lehtë i COVID-19 mund të ketë një efekt afatgjatë në lëvizjen dhe funksionimin tek të rriturit e moshuar.

Shkencëtarët nga Studimi Longitudinal i Kanadasë mbi plakjen shikuan 24,114 të rritur të moshës së mesme dhe të moshuar që jetojnë në komunitet me COVID-19 të konfirmuar, të mundshëm ose të dyshuar.

Studiuesit thonë se ata zbuluan se gati dy herë më shumë subjekte që kishin COVID-19 përjetuan shanse më të larta për përkeqësim të lëvizshmërisë dhe funksioneve fizike, krahasuar me të rriturit që nuk kishin COVID-19.

Shumica e pjesëmarrësve me COVID-19 kishin sëmundje të lehtë deri në mesatare dhe nuk u shtruan në spital, duke sugjeruar që ato efekte mund të zgjasin edhe pasi virusi në dukje të ketë kaluar rrjedhën e tij.

“Këto gjetje sugjerojnë se mund të nevojiten ndërhyrje për individët me COVID-19 të butë deri në mesatar, të cilët nuk kërkojnë shtrimin në spital,” shkruajnë autorët e studimit.

Nga grupi fillestar i njerëzve të studiuar, pothuajse 42 përqind ishin të moshës 65 vjeç e lart, dhe 51 përqind ishin gra. Lëvizshmëria e tyre u ekzaminua në tre fusha fizike: ngritja në këmbë pas uljes në karrige, angazhimi në punët e shtëpisë dhe aktiviteti i përgjithshëm fizik.

“Ne po shohim se shumë njerëz po përballen me sfida të rëndësishme me aktivitetin aerobik.” Dr. Mill Etienne, një profesor i asociuar i neurologjisë në Kolegjin Mjekësor të Nju Jorkut dhe presidenti i Shoqatës Neurologjike të Shtetit të Nju Jorkut, tha për Healthline.

“Është interesante, ata mund të jenë në gjendje të bëjnë aktivitete të tjera të rënda si ngritja e një peshe të rëndë, por aktiviteti aerobik paraqet [a] sfidë e rëndësishme. Pra, ata mund të kenë probleme të ecin disa blloqe, të ngjitin shkallët ose të ngasin një biçikletë,” shtoi ai.

Etienne tha se kjo humbje e lëvizshmërisë nuk është vetëm rënia e natyrshme e plakjes.

“Lodhja e lehtë dhe paaftësia për të toleruar aktivitetin aerobik është jashtë proporcionit me atë që ne do të prisnim për moshën e personit,” tha ai. “Veçanërisht duke pasur parasysh se ata shpesh janë ende në gjendje të kryejnë forma të tjera të stërvitjes.”

Dr. Suneet Singh është drejtor mjekësor në kompaninë e shëndetit dixhital CareHive Health, si dhe një mjek dhe profesor i departamentit të urgjencës në Shkollën Mjekësore UT Austin-Dell në Teksas.

Ai i tha Healthline se po sheh që COVID-19 të ndikojë në aspekte të shumta të lëvizshmërisë së njerëzve.

“Nuk është specifike për asnjë aspekt të lëvizshmërisë, por për ndonjë nga pjesët përbërëse që përbëjnë të gjithë spektrin e lëvizjes,” tha Singh. “Kjo përfshin probleme me biomekanikën e lëvizjes si dhe probleme që ndikojnë në funksionin neurologjik. Strukturisht, çështjet e lëvizshmërisë nga COVID-19 mund të prekin muskujt, nyjet dhe nervat. Funksionalisht, njerëzit po përjetojnë vështirësi në transferimin e peshës, ambulancës dhe ekuilibrit.”

Singh tha këtë lloj COVID-19 në distanca të gjata mund të kërkojë më shumë kujdes afatgjatë.

“Në raste të rënda, pa kujdes mjekësor, kjo më pas çon në lodhje, dekondicionim dhe atrofi të muskujve,” tha ai. “Në raste më pak të rënda, njerëzit mund të shërohen vetë, por me një periudhë më të gjatë rikuperimi nëse nuk kërkojnë ndihmën e një specialisti të trajnuar.”

Dr Robert G. Lahita, drejtori i Institutit për Sëmundjet Autoimune dhe Reumatike në Saint Joseph Health në New Jersey, tha për Healthline se ai po sheh gjithashtu një shumëllojshmëri të gjerë të efekteve të qëndrueshme.

Këto variojnë nga dhimbjet dhe dhimbjet dhe gulçimi deri te mjegulla e trurit dhe problemet e shëndetit të zemrës.

“Por për fat, ato duket se zvogëlohen me kalimin e kohës,” tha Lahita. “Shumica e simptomave të gjata të COVID-19 që shoh ikin pas rreth 6 muajsh. Megjithatë, ne po shohim që disa probleme të gjata të COVID-19 si humbja e shijes dhe nuhatjes vazhdojnë edhe 8 muaj ose një vit pas infektimit. Është e vështirë të thuhet nëse dhe kur do të sqarohen ato.”

“Ne nuk do të dimë vërtet se çfarë do të ndodhë në variantet e ardhshme, por nga ajo që po shohim deri më tani, Omicron nuk duket se shkakton shumë probleme afatgjata,” tha Lahita. “Shpresojmë që variantet e ardhshme do të veprojnë kështu, si një ftohje e keqe që nuk shkakton dëme afatgjata.”

Ka mënyra për të luftuar, tha Millennia Lytle, një mjek naturopatik, specialist i të ushqyerit dhe kreu i stërvitjes në ofruesin e shëndetit autoimun Mymee.

“Nëse keni adoptuar disa zakone të këqija gjatë dy viteve të fundit, këto mund të ndikojnë në elasticitetin tuaj ndaj COVID-19 dhe pasojave të tij”, tha Lytle për Healthline. “Të dish se çfarë të bësh kërkon një vlerësim të sjelljeve që mund të mos funksionojnë më.”

“Për shembull, nëse dikur shkonit në shtrat vonë, mund t’ju duhet të shkoni në shtrat herët. Nëse keni ngrënë një vakt në ditë, mund t’ju duhet të hani disa vakte më të vogla dhe thjesht të hani më mirë, në përgjithësi, “shtoi Lytle.

Lytle tha se ngrënia e më shumë ushqimeve të plota dhe frutave dhe perimeve dhe reduktimi i ushqimit të shpejtë, alkoolit, kafesë, bukës dhe makaronave, mund të ndihmojë. Megjithatë, nuk këshillohet të ndryshoni gjithçka menjëherë.

“Ne zbulojmë se njerëzit shpesh kanë një ndjenjë mjaft të mirë të asaj që nuk funksionon për ta,” tha Lytle.

Singh tha se kujdesi parandalues ​​shkon shumë për menaxhimin e simptomave të largëta të COVID-19. Ashtu si marrja e ndihmës sa më shpejt të jetë e mundur.

“Ashtu si të gjitha problemet mjekësore, gjëja më e mirë është të mos kesh marrë kurrë sëmundjen ose sëmundjen në radhë të parë,” vuri në dukje ai. “Por me këtë thënë, është një realitet për të ardhur keq që disa njerëz do të kenë probleme të lëvizshmërisë për shkak të COVID-19. Nëse ndiheni sikur po zhvilloni ndonjë problem që ka të bëjë me lëvizjen, ekuilibrin, nivelin e energjisë ose funksionin e muskujve, është e domosdoshme të kërkoni kujdes sa më shpejt të jetë e mundur.”

Ashtu si kushtet e tjera që shkaktojnë probleme të lëvizshmërisë, si goditjet në tru, Singh tha se ka specialistë të gatshëm për të ndihmuar, edhe pa një takim ballë për ballë.

“Me rritjen e përdorimit të telemjekësisë, disponueshmëria e këtyre specialistëve është më e madhe se kurrë më parë,” tha Singh. “Shpesh, plani i rehabilitimit mund të përfshijë qëndrimin e pacientit në shtëpi, ndërsa ende përjeton udhëzime dhe monitorim nga ekipi i tyre multidisiplinor në një mjedis virtual.”