Shpërndaje në Pinterest
Studiuesit thonë se ndryshimi i kritereve ka rezultuar që më shumë njerëz të diagnostikohen me autizëm. Getty Images
  • Studiuesit thonë se ndryshimi i kritereve për autizmin mund të rezultojë në një mbidiagnozë të gjendjes.
  • Megjithatë, disa ekspertë thonë se metodat më të mira diagnostikuese janë thjesht njohja e autizmit në më shumë individë dhe në një moshë më të hershme.
  • Diagnoza e hershme i lejon profesionistët mjekësorë të fillojnë trajtimet për autizmin në një moshë më të re.

Autizmi nuk është ajo që ka qenë.

Një studim i ri zbulon se, me kalimin e kohës, dallimet midis individëve të diagnostikuar me autizëm dhe atyre që nuk kanë autizëm janë ulur.

Studiuesit thonë se kjo mund të nënkuptojë se më shumë njerëz me simptoma më pak të thella janë duke u diagnostikuar me këtë gjendje.

“Kategoria e autizmit është zgjeruar në mënyrë të konsiderueshme, me norma të prevalencës tani 15 herë më të mëdha se sa ishin gjysmë shekulli më parë, tha Laurent Mottron, MD, PhD, DEA, një autor studimi dhe profesor në departamentin e psikiatrisë në Universitetin e Montrealit, dhe kryetar mbi neuroshkencën konjitive në autizëm.

“Shumica e çrregullimeve neurogjenetike dhe psikiatrike të fëmijëve që kanë vetëm një ngjashmëri të madhe me autizmin tani mund të etiketohen autike,” tha ai.

Për shembull, Mottron tha, “nuk mundesh [have] ADHD dhe [autism] para 2013. Tani mundesh.”

Ai shtoi, ndërsa “kjo është e justifikuar në disa raste që kanë të dyja prezantimet”, ajo gjithashtu u jep mjekëve aftësinë për të etiketuar dikë që ka autizëm që sapo ka ADHD “të pastër” me “një ndikim të madh në socializim”.

Gjetjet nga studimi janë publikuar në revistë JAMA Psikiatria mund të tregojë se autizmi është duke u mbidiagnostikuar.

Ose, mund të nënkuptojë se zbulimi i hershëm ka çuar në më shumë ndërgjegjësim për manifestimet e shumta të autizmit, me simptoma që variojnë nga të lehta në të thella.

Sido që të jetë, “Ndryshimet e mundshme në përkufizimin e autizmit nga një popullsi e përcaktuar ngushtë dhe homogjene drejt një popullate gjithëpërfshirëse dhe heterogjene mund të zvogëlojnë kapacitetin tonë për të ndërtuar modele mekanike të gjendjes”, përfundon studimi.

Me fjalë të tjera, përkufizimi më i gjerë mund ta bëjë më sfidues modelimin se si funksionon truri autik, tha Mottron.

Ai pretendon se implikimet e një përkufizimi më të gjerë mund të përfshijnë humbjen e njohurive të specializuara dhe përvojës klinike rreth kushteve të tjera që tani konsiderohen forma të autizmit.

Mund të rrisë gjithashtu tendosjen në shërbimet e disponueshme të autizmit.

Ekspertë të tjerë nuk e kundërshtojnë që profesionistët mjekësorë po krijojnë një rrjet më të gjerë në diagnostikimin e autizmit.

Por ata vendosin një vështrim më të mirë në implikimet.

“Si një psikolog klinik jam më pak i shqetësuar për ngushtimin e hendekut dhe ia atribuoj më shumë kërkimit dhe ndërgjegjësimit të lidhur me çrregullimin,” Ashley Baker, PsyD, pronare e Pavijon i Shërbimeve Psikologjike në Cummings, Gjeorgji, tha për Healthline.

“[Healthcare workers] kanë punuar pa u lodhur për të edukuar komunitetet dhe prindërit për shenjat e hershme paralajmëruese,” shtoi ajo. “Kjo çon në ndërhyrje dhe diagnostikim të hershëm.”

Thomas Frazier, PhD, zyrtari kryesor i shkencës në Autizmi flet, tha për Healthline: “Autizmi nuk po mbidiagnostikohet.”

“Karakteristikat kryesore të autizmit – komunikimi social dhe sjellja jofleksibile, e përsëritur – kanë mbetur të njëjta që nga fillimi”, tha Frazier.

Ai vuri në dukje se sa herë që një gjendje ka raste më të lehta të identifikuara, mund të shkaktojë ndryshimin në faktorët që shkaktojnë zvogëlimin e sëmundjes.

“Kjo nuk do të thotë se gjendja është e mbidiagnostikuar,” tha Frazier. “Kjo thjesht do të thotë se ne po njohim manifestime më të buta që ende shoqërohen me sfida të rëndësishme funksionale.”

Frazier tha se ndryshimet e fundit në kriteret diagnostikuese për autizmin kanë qenë një faktor në rritjen e diagnozave të autizmit.

Megjithatë, ai shtoi, “Në vend që të zbehte përkufizimin e autizmit, ai riklasifikoi në mënyrë të përshtatshme tre gjendje të dallueshme që ndajnë një përzierje unike të simptomave parësore, duke na lejuar të kuptojmë më mirë proceset themelore që përfshihen në këto fusha.”

“Ajo që është më e rëndësishme për të kuptuar është se, me më shumë njerëz që marrin një diagnozë të përshtatshme më herët në jetë, më shumë njerëz me autizëm po marrin kujdesin dhe mbështetjen që u nevojitet për të qenë të suksesshëm,” tha Frazier.

Studimet e ekzaminuara në meta-analizën e udhëhequr nga Mottron u botuan midis 1966 dhe 2019.

Gjatë asaj periudhe, prevalenca e autizmit është rritur nga nën 0.05 përqind në moshën 8-vjeçare në Shtetet e Bashkuara në 1.47 përqind, me një normë të prevalencës gjatë gjithë jetës që tani vlerësohet në më shumë se 2 përqind.

Autizmi fillimisht u identifikua si një çrregullim i fëmijërisë në vitet 1940. Kriteret diagnostikuese për autizmin janë ndryshuar disa herë gjatë dekadave.

Në vitin 2013, rishikimi i fundit i Manualit Diagnostik dhe Statistikor të Çrregullimeve Mendore të Shoqatës Amerikane të Psikiatrisë (DSM-5) zgjeroi përkufizimin e autizmit.

Ai kombinoi diagnozat e mëparshme të ndara të çrregullimit autik, sindromës Asperger, çrregullimit shpërbërës të fëmijërisë dhe çrregullimit të përhapur të zhvillimit – që nuk specifikohet ndryshe (PDD-NOS) nën ombrellën tashmë të njohur të “çrregullimit të spektrit të autizmit”.

“Njerëzit që diagnostikohen me çrregullime të spektrit të autizmit kanë ende simptoma dhe sfida të lidhura me autizmin klasik,” tha për Healthline Rebecca Sachs, PhD, një psikologe e licencuar e specializuar në këshillimin e pacientëve me autizëm, çrregullim obsesiv-kompulsiv dhe çrregullime ankthi.

Sachs krahason diversitetin në rritje të diagnozave të autizmit me ato të ADHD, një çrregullim tjetër, kriteret diagnostike të të cilit janë zhvilluar me njohuri dhe baza kërkimore e gjendjes është zgjeruar.

Yagnesh Vadgama, nënkryetar i Shërbimeve të Kujdesit Klinik – Autizmi në Shëndeti i Magellanit, i tha Healthline se është e rëndësishme të përpiqemi të kuptojmë pse diagnozat e autizmit janë rritur me kalimin e kohës, duke pranuar gjithashtu se gjendja tenton të mos diagnostikohet në disa popullata, si femrat, grupet minoritare dhe familjet me të ardhura më të ulëta.

Nga njëra anë, tha ai, “ne nuk po shohim mjaftueshëm vlerësimin e plotë” të autizmit siç përcaktohet në DSM-5.

Nga ana tjetër, “Disa popullata mund të mbidiagnostikohen,” tha Vadgama, duke treguar një studim të vitit 2016 të Universitetit të Uashingtonit të botuar në revistë. Autizmi, ku një rianalizë e pacientëve me autizëm të diagnostikuar më parë përcaktoi se rreth 9 përqind nuk duhej të ishin klasifikuar si autikë.

“Ne kemi nevojë për rivlerësime në një kornizë kohore të caktuar,” tha ai. “Pacientët duhet të rivlerësohen më shpesh sesa tani.”