Një profesor shkruan se ilaqet kundër depresionit duket se nuk i ndihmojnë pacientët për një kohë të gjatë, duke ringjallur debatin mbi psikoterapinë kundrejt mjekimit.

Pothuajse 7 përqind e të rriturve në Shtetet e Bashkuara përjetojnë të paktën një episod të madh depresiv në një vit të caktuar.

Dy mënyrat e zakonshme të trajtimit të depresionit të madh janë psikoterapia dhe ilaçet kundër depresionit.

Megjithatë, një mjek sugjeron që në planin afatgjatë, njerëzit depresivë janë më mirë nëse nuk marrin kurrë ndonjë mjekim në fillim.

Ne nje letër redaktorit i revistës Psychotherapy and Psychosomatics, Jeffrey R. Vittengl, PhD, profesor i psikologjisë në Universitetin Shtetëror Truman në Misuri, tha se ndërsa përfitimet afatshkurtra të antidepresantëve janë vërtetuar mirë, tabloja afatgjatë është një histori tjetër.

Gjatë një periudhe nëntëvjeçare, Vittengl zbuloi se në mesin e njerëzve depresivë që morën trajtim adekuat, ata që nuk morën ilaçe ishin më mirë se ata që merrnin ilaçe.

Një ekspert i intervistuar nga Healthline tha se ndonëse këto gjetje nuk duhen hedhur poshtë pa kontroll, ato nuk duhet të konsiderohen as fjala e fundit për këtë temë.

“Mendoj se është interesante? Po, po,” tha për Healthline Dr. John Campo, kryetar i departamentit të psikiatrisë dhe shëndetit të sjelljes në Qendrën Mjekësore të Universitetit Shtetëror të Ohajos, Wexner.

“Por ajo që unë do të thoja është se unë mendoj se përfundimet i tejkalojnë të dhënat,” shtoi ai. “Kjo është përmendur tashmë në kufizimet. Ky nuk është një studim i rastësishëm, i kontrolluar. Është vëzhguese, kështu që ne nuk jemi vërtet në gjendje të nxjerrim kauzalitetin – gjithçka që mund të themi është se ka një lidhje. Mund të ketë shumë faktorë të pamatur që ndikojnë se kush ka marrë trajtim dhe kush nuk ka marrë trajtim. Pra, përfundimi që kjo sugjeron, se medikamentet janë toksike, ndoshta është paksa i shtrirë. A mund të jetë e vërtetë? Po, mund të jetë, dhe unë mendoj se duhet të mendojmë për të.”

Campo theksoi se, kur bëhet fjalë për depresionin, shumë variabla janë në lojë.

Këto përfshijnë ashpërsinë e episodeve depresive dhe mënyrat se si pacientët reagojnë ndaj trajtimeve të ndryshme.

“Ajo që nuk dini është nëse njerëzit që zgjodhën të merrnin pjesë në trajtim mund të kenë qenë më të sëmurë në një farë mënyre, formë apo formë sesa ata që nuk e bënë këtë. Duke pasur parasysh sasinë e stigmës rreth sëmundjes mendore, është mjaft e vështirë t’i kalosh njerëzit nga dera dhe ajo që i ndihmon njerëzit të kalojnë nga ajo derë është sa më keq të ndihen ose më keq që po bëjnë në jetën e tyre, “tha ai.

Campo tha se, në përvojën e tij, më shumë njerëz janë të kënaqur me idenë e psikoterapisë sesa me marrjen e medikamenteve.

“Paragu në të cilin dikush mund të zgjedhë të marrë një pilulë, mund të jetë se ata janë thjesht më të sëmurë në fillim,” tha ai.

Vlen gjithashtu të përmendet, tha Campo, se nga grupet e studiuara, grupi i psikoterapisë i trajtuar në mënyrë adekuate ishte më i vogli deri tani.

“Unë mendoj se psikiatër që thjesht hedhin poshtë këto gjetje janë duke u treguar kalorësi,” tha Campo. “Nga ana tjetër, ndërsa [Vittengl] mund të ketë të drejtë, nuk mendoj se ky dokument e vërteton këtë.”

“Cilat janë implikimet afatgjata të marrjes së antidepresantëve?” pyeti Campo. “E vërteta e çështjes është se është e vështirë të dihet sepse ne nuk bëjmë prova të kontrolluara me placebo për 20 vjet. Ne trajtojmë njerëz dhe nëse ata janë në një provë të kontrolluar, zgjat 12 javë, ndoshta 6 muaj nëse e zgjeroni. Si i dalloni efektet e mjekimit nga efektet e sëmundjes apo nga efektet e shumë gjërave të tjera? Këto janë pyetje të vështira për t’u përgjigjur.”

Një tjetër faktor ndërlikues është se, ndërsa depresioni i madh konsiderohet përgjithësisht një çrregullim i vetëm, ka shkaqe të ndryshme dhe madje edhe faktorë gjenetikë që mund të jenë në lojë.

Për shkak të kësaj, është e vështirë të dihet se cilët pacientë do t’i përgjigjen secilës terapi – e lëre më se sa mirë do të kenë sukses pas një dekade.

Ekziston edhe çështja e shpeshtësisë së episodeve depresive.

“Për shumicën e njerëzve, depresioni është një sëmundje episodike, dhe nganjëherë një sëmundje në rritje dhe në rënie.” tha Campo. “Pra, shumica e njerëzve që kanë një episod depresiv – gjithsesi te të rinjtë – 90 për qind e tyre do të jenë shëruar prej tij brenda një viti. 10 për qind e tjera do të kenë depresion të madh kronik, por shumica e njerëzve do të shërohen në një moment. Por ajo që është gjithashtu e vërtetë është se ata janë gjithashtu të prekshëm, atëherë, për të pasur një përsëritje.”

“Duket se ka disa prova tani që, të paktën në afat të shkurtër, kombinimi i terapisë së folur dhe ilaçeve kundër depresionit i bën njerëzit më të mirë më shpejt,” tha Campo.

Thënë kështu, trajtimi i parë nuk ka të ngjarë ta çojë një pacient deri në falje.

Në këto situata, tha Campo, përgjithësisht ia vlen të provoni një strategji tjetër – ndoshta të shtoni psikoterapi në një regjim mjekimi ose të ndryshoni dozën e antidepresantëve.

Pasi të gjendet terapia e përshtatshme për një pacient të caktuar, është më mirë të përmbahemi me atë që funksionoi herën e parë për pacientët që vuajnë episode të tjera depresive.

“Nëse jeni dikush që është i prekshëm ndaj përsëritjes, ndoshta duhet të vazhdoni trajtimin që ju bëri mirë fillimisht,” tha Campo. “Nëse ky ishte mjekim, rekomandimi zakonisht është të vazhdoni mjekimin në të njëjtën dozë.