Frederick Wolfe, MD, e përshkruan procesin e diagnozës si një “negociim” midis pacientit dhe klinicistit.
Kjo është veçanërisht e vërtetë me fibromialgjia, thotë ai, sepse nuk ka asnjë test specifik që mund të përdoret për ta identifikuar atë. Dhe në varësi të rezultatit të këtyre shkëmbimeve, ata me këtë gjendje mund të mbeten të frustruar dhe të hutuar, për të mos përmendur trajtimin e pamjaftueshëm.
“Fibromialgjia është një lloj diagnoze opsionale,” vëren Dr. Wolfe, një gjysmë pensionist. reumatologu kush kryeson lart Përpara: Banka Kombëtare e të Dhënave për Sëmundjet Reumatike në Wichita, Kansas.
“Nuk ka asnjë test gjaku për fibromialgjinë. A diagnoza bazohet në vetë-raportimin e pacientit dhe vlerësimin e mjekut. Ju mund të shkoni te mjeku juaj dhe të thoni se jeni në ankth ose depresion, dhe keni dhimbje në shumë vende, dhe disa mjekë mund t’ju diagnostikojnë me depresion ose ankth. Disa mjekë mund të thonë, ‘Ju keni fibromialgji’, ndërsa të tjerë mund të thonë, ‘Ju keni artrit'”, thotë Wolfe.
Një tjetër skenar i mundshëm, shton ai, është që ju mund të shkoni te mjeku juaj me klasiken simptomat e fibromialgjisë dhe mjeku juaj mund të sugjerojë një sërë testesh për kushte të tjera, të cilat mund të rezultojnë në atë që duket si një cikël i pafund takimesh. Kjo për shkak se simptomat e fibromialgjisë pasqyrojnë ato të shumë kushteve të tjera.
Fibromialgjia paraqet një sfidë unike diagnostikuese
Wolfe i ka kushtuar një pjesë të madhe të punës së tij kërkimore për të eksploruar këtë enigmë dhe të fundit të tij studim, botuar më 6 shkurt 2019, në revistë Kujdesi dhe Kërkimi i Artritit, nxjerr në pah sfidën unike që paraqet fibromialgjia. Ai dhe kolegët e tij në Forward vlerësuan 497 njerëz që vizituan një klinikë reumatologjike dhe u kërkuan atyre të plotësonin një pyetësor për vlerësimin e shëndetit, si dhe një pyetësor të bazuar në kriteret diagnostike për fibromialgjinë e zhvilluar nga Kolegji Amerikan i Reumatologjisë (ACR). Ata janë vlerësuar edhe nga mjekët në klinikë.
Nga 497 personat që plotësuan pyetësorët, 121 (24.3 përqind) kishin fibromialgji, bazuar në kriteret ACR. Por vetëm 104 (20.9 përqind) u diagnostikuan me këtë gjendje nga një mjek.
Në përgjithësi, mjekët nuk arritën të diagnostikonin saktë 60 (49.6 përqind) të atyre që plotësonin kriteret ACR për fibromialgjinë. Ata gjithashtu diagnostikuan gabimisht 43 individë (11.4 për qind) me këtë gjendje edhe pse nuk plotësonin kriteret e ACR.
Sipas Wolfe, këto gjetje mbështeten nga ato të një analize më të madhe të 3,000 njerëzve që vizituan praktikat e kujdesit parësor të kryera nga ekipi i tij. Studimi i fundit do të publikohet më vonë këtë vit në revistë Kujdesi dhe Kërkimi i Artritit Qasja e Hapur.
Për fat të keq, thotë ai, këto studime nuk sqarojnë vërtet asnjë nga konfuzioni që rrethon fibromialgjinë. Ata vetëm e shtojnë debatin e vazhdueshëm rreth gjendjes.
Debati: Mendimi i ekspertit? Apo kriteret e klasifikimit?
Në të vërtetë, në një koment të botuar me Kujdesi dhe Kërkimi i Artritit studimi, Don L. Goldenberg, MDreumatolog dhe profesor emeritus në Universitetin e Shëndetit dhe Shkencës në Oregon në Portland, shkruan se, “Standardi i artë diagnostikues për fibromialgjinë do të vazhdojë të jetë mendimi i ekspertit i reumatologut, jo kriteret e klasifikimit, pavarësisht sa i rafinuar dhe i qëllimshëm”.
Wolfe thotë se megjithëse e respekton doktorin Goldenberg si mjek, ai nuk pajtohet me forcë.
Në një të lidhur postim në blogai e krahason argumentin e Goldenberg me një deklaratë të bërë nga ish-gjyqtari i Gjykatës së Lartë të SHBA-së Potter Stewart, i cili dikur pranoi se megjithëse nuk mund ta përkufizonte pornografinë, ai “do ta dinte kur [he saw] atë.” Wolfe thotë se gjetjet e tij dhe kolegëve të tij sugjerojnë se shumë mjekë nuk e dinë domosdoshmërisht fibromialgjinë kur e shohin atë.
Pacientët dhe mjekët duhet të jenë të gatshëm për të negociuar për diagnozën e saktë
“Fibromialgjia nuk është një çrregullim i përcaktuar qartë,” shpjegon ai.
Që do të thotë, shton ai, është detyrë e atyre që mund të kenë kushtin të jenë të përgatitur për të negociuar kur të vizitojnë mjekun e tyre.
“Mjekët nuk duhet të kenë aq frikë nga ideja e një diagnoze të fibromialgjisë,” vazhdon ai, “dhe pacientët duhet të jenë të vetëdijshëm për simptomat dhe të pyesin mjekët e tyre: “Po sikur të kem fibromialgji?”
Kjo mund të jetë e vetmja mënyrë që ata mund të marrin një diagnozë të saktë.
