Gjellët me shpendë përvetësohen lehtë nga organizmi i njeriut. Mishi i shpendëve përmban proteina më të vlefshme sesa mishi i bagëtive të trasha e të imëta. Mishi i shpendëve pëmban më pak inde lidhëse dhe yndyra e shpendëve ka temperaturë shkrirje më të ulët, prandaj përvetësohet më lehtë nga organizmi i njeriut. Në grupin e shpendëve shtëpiakë hyjnë pulat, zogjtë, pulat e detit, patat, rosat, si dhe shpendët e egra, si: shapkat, fazanët, shkurtat, thëllëzat, mëllenjat, rosat, patat e egra etj. Shpendët përmbajnë 13-15 proteina dhe 4.5-26 yndyrna (te rosat e majme). Shpendët e egër përmbajnë më pak yndyrë, por janë më të shijshëm dhe më aromatikë pasi përmbajnë më tepër lëndë ekstraktive.
Ndërsa nga shpendët shtëpiakë të vjetrit përmbajnë më shumë, lëndë ekstraktive sesa zogjtë, prandaj për zierje përdoren shpend të vjetër, zogjtë përdoren për skuqje. Shpendët e gjallë të sapotherur mund të pastrohen nga puplat dy mënyra: të thatë dhe të lagur. Në mënyrën e parë puplat shkulen duke filluar nga qafa në drejtim të kundërt të rritjes së tyre. Shkulja bëhet rne tufa të vogla, pasi ndryshe lëkura çahet. Puplat shkulen me dorën e djathtë dhe lëkura mbahet me dorën e majtë. Në mënyrën e dytë pulat vihen në ujë të valuar për 10-15 sekonda. Pasi hiqen nga uji, pastrohen nga puplat. Mbajtja në ujë të nxehtë pët’ një kohë të gjatë bën që lëkura gjatë pastrimit të çahet. Shpendët e pastruar përcëllohen në flakë pa tym ose në flakë për t’u hequr qimet që mund t’u kenë mbetur pasi të jenë fërkuar m parë me krunde (hime) ose me miell të ashpër, që t’u drejtohen qimet. Pas përcëllimit, shpendëve u çahet barku e gusha, u hiqen të brendshmet dhe pastaj shpëlahen. Pula mund të piqet ose të zihet e tërë ose e ndarë në copa.
Nga gjoksi i pulës (tuli i bardhë) mund të bëhen fileta pule të skuqur. Për këtë, pula vendoset me kurriz, poshtë në tavolinë, i çahet lëkura nga sipër, për së gjati, në mes të gjoksit, zhvishet nga lëkura dhe me majën e thikës hiqet cipa; i nxirret fileta, rrihet, i priten damarët në 2-3 vende dhe kalohet në përpunim të nxehtë.
Shpendët si dhe mishi gjatë përpunimit të nxehtë humbasin nga pesha për arsye se proteinat gjatë koagulimit nxjerrin ujë. Përveç kësaj, gjatë pjekjes së shpendëve avullohet uji nga sipërfaqja, pasi shpendët kanë sipërfaqe të madhe në krahasim me sasinë e tulit, kështu që gjatë pjekjes ato humbasin më shumë se gjatë zierjes. Zakonisht, gjatë përpunimit të nxehtë, shpendët humbasin në peshë 25-40 %. Kjo varet nga mënyra e përpunimit të nxehtë, nga mosha dhe majmëria.
Shpendët e vjetër dhe të majmë humbasin më tepër gjatë pjekjes dhe nuk përgatiten lehtë, prandaj ato këshillohet të ziejnë ose të piqen në tenxhere me kapak të mbuluar. Për pjekjen e shpendëve shumë mirë mund të përdoret furrë me korent; në këtë rast edhe firot janë më të pakëta. Mosha e shpendëve mund të përcaktohet duke prekur fundin kockës së gjoksit. Në rast se kocka është e fortë, pula është e madhe, të kundërt ajo është e re.
