HONG KONG – Nuk u rrëzua Empire State Building.
Në vend të kësaj, një majmun gjigant nganjëherë e quajti “i vërtetë King Kong” u shty në zhdukje nga ndryshimet klimatike që i larguan frutat e saj të preferuara gjatë sezonit të thatë, sipas një studimi të ri të botuar të mërkurën në revistën Nature.
Qëndrimi 10 këmbë i gjatë dhe peshon deri në 650 paund, Gigantopithecus blacki bredh në fushat pyjore të rajonit Guangxi të Kinës jugore qindra mijëra vjet më parë, duke ngrënë fruta dhe lule.
Por dieta strikte e majmunëve mund të ketë çuar në vdekjen e specieve, zbuluan studiuesit.
Majmuni barngrënës bëri një “gabim fatal duke hezituar në ndryshimin e preferencës së tij ushqimore për të gjetur ushqime të reja, më ushqyese”, tha Yingqi Zhang, studiuesi kryesor i studimit, për NBC News të enjten.
“Kur mjediset ndryshojnë, ushqimi i preferuar nga ky majmun gjigant u bë më pak i disponueshëm. Por ky majmun gjigant nuk i përshtati preferencat e tij dietike. Ai ende mbështetej në ushqimin e tij më pak ushqyes,” shtoi ai.
Krijesat gjithashtu u mbërthyen në pyje të dendura, ndërsa majmunët si orangutanët u përshtatën me shpejtësi, duke ngrënë kafshë të vogla dhe duke u zhvendosur në pyje të hapura, tha Zhang, një paleontolog me bazë në Pekin.
Deri më tani, arsyeja e vdekjes së species kishte qenë një mister pasi një dhëmb u gjet në një farmaci në Hong Kong në vitin 1935 nga paleontologu gjerman holandez Gustav Heinrich Ralph von Koenigswald. Ajo u tregtua si një “dhëmb dragoi”.
Zbulimi nxiti një kërkim më të gjerë për më shumë fosile, por pas 85 vjetësh, janë gjetur vetëm 2000 dhëmbë të izoluar dhe pjesë të nofullës së poshtme. Asnjë pjesë tjetër përveç kafkës nuk është gjetur.
Pa një “plan të saktë kohor” për zhdukjen e një krijese, “ju po kërkoni të dhëna në vendet e gabuara”, tha një nga autorët kryesorë të studimit, Kira Westaway, një gjeokronologe në Universitetin Macquarie në Sidnei.
Por studiuesit ishin në gjendje të përdornin një nga teknikat më të fundit, të quajtur “datimi i luminescencës”, i cili u mundësoi atyre të dallonin tokën rreth fosileve në 22 shpella në Kinën jugore.
Kjo i ndihmoi ata të arrinin në përfundimin se majmunët gjigantë vdiqën diku midis 295,000 vjet më parë dhe 215,000 vjet më parë.
“Tani kishim një zonë të synuar; kishim një periudhë kohore të synuar. Pra, atëherë ne fillojmë të shikojmë ndryshimet mjedisore, “tha Westaway.
Ekipi gjeti gjithashtu të dhëna në faunën që rrethon shpellat dhe një analizë e polenit dhe veshja e dhëmbëve të majmunëve gjigantë nënvizoi se ndryshimi i klimës nënkuptonte se stinët dhe frutat u bënë më të pakta dhe ata u detyruan të mbështeteshin në ushqime më pak ushqyese.
“Giganto nuk mund ta zgjeronte gamën e tij për kërkimin e ushqimit për të gjetur ushqim më të përshtatshëm, sepse është kaq i madh dhe orangutanët janë vërtet të vegjël, të lëvizshëm dhe mjaft të shkathët”, tha Westaway, duke shtuar se studimi i ri ofroi një plan për kërkime të mëtejshme në ngjarjet e zhdukjes.
“Duhet të keni një afat kohor shumë, shumë të saktë. Duhet të shikosh se çfarë po bën mjedisi dhe më pas të shikosh se si po silleshin”, tha ajo.
Disa dhjetëra lloje majmunësh të mëdhenj banuan në Afrikë, Evropë dhe Azi rreth 2 milion dhe 22 milion vjet më parë. Sot kanë mbetur vetëm gorillat, shimpanzetë, bonobotë dhe orangutanët.
Westaway tha se kërkimi mund të hapë gjithashtu një dritare të mundshme në të ardhmen për mënyrën se si njerëzit mund të përshtaten me ngjarjet e pafavorshme klimatike dhe të sigurojnë mbijetesën e specieve.
“Kjo me të vërtetë vendos një precedent në përpjekjen për të kuptuar se si primatët reagojnë ndaj streseve mjedisore dhe çfarë i bën primatët e caktuar të prekshëm dhe çfarë i bën të tjerët elastikë,” tha ajo.
