Studiuesit përdorën sonarë dhe mikrofonë nënujorë për të gjurmuar pozicionet e delfinëve dhe peshqve, ndërsa dronët regjistronin ndërveprimet nga lart dhe pajisjet GPS të bashkangjitura në kyçet e duarve të banorëve regjistruan kur ata hidhnin rrjetat e tyre.
Sa më afër që njerëzit të sinkronizonin hedhjen e tyre të rrjetës me sinjalet e delfinëve, aq më shumë kishte gjasa që ata të kapnin një kapje të madhe.
Pra, çfarë është në të për delfinët?
Rrjetat që zbriten i trembin peshqit, të cilët shpërthejnë në shkopinj më të vegjël që delfinët janë më të lehtë për t’u gjuajtur. “Delfinët gjithashtu mund të marrin një ose dy peshq nga rrjeta – ndonjëherë peshkatarët mund të ndjejnë delfinin duke tërhequr pak nga rrjeta,” tha Cantor.
Banorët e Lagunës i kategorizojnë delfinët individualë si “të mirë”, “të këqij” ose “dembelë” – bazuar në aftësitë e tyre në gjueti dhe afinitetin për të bashkëpunuar me njerëzit, tha Cantor. Njerëzit emocionohen më shumë kur shohin një delfin “të mirë” që i afrohet bregut.
“Këta delfinë dhe njerëz kanë zhvilluar një kulturë të përbashkët të kërkimit të ushqimit që u lejon të dyve të bëjnë më mirë,” tha Boris Worm, një ekolog detar në Universitetin Dalhousie në Halifax, Kanada, i cili nuk ishte i përfshirë në kërkim.
Nuk është e qartë se si u shfaq fillimisht bashkëpunimi me Laguna, por ai u ka mbijetuar brezave të shumtë të njerëzve dhe delfinëve – me njohuri të transmetuara nga peshkatarët dhe delfinët me përvojë në gjeneratën e ardhshme të secilës specie.
Megjithatë, studiuesit në Brazil shqetësohen se aleanca Laguna, ndoshta një nga të fundit të këtij lloji, mund të jetë gjithashtu në rrezik, pasi ndotja kërcënon delfinët dhe peshkimi artizanal i lë vendin metodave industriale.
“Bashkëpunimi njerëzor-fjetë e egër po zhduket sepse ne po shkatërrojmë popullatat e kafshëve të egra,” tha Janet Mann, një. studiues i delfinëve në Universitetin Georgetown, i cili nuk ishte i përfshirë në studim.
Shkencëtarët shpresojnë se ndërgjegjësimi më i madh për bashkëpunimin e pazakontë midis specieve mund të ndihmojë në nxitjen e mbështetjes për ta mbrojtur atë. “Është e mahnitshme që ka zgjatur për më shumë se një shekull – a mund ta mbajmë këtë traditë kulturore të gjallë mes shumë ndryshimeve?” tha Damien Farine, një biolog i Universitetit të Cyrihut dhe bashkëautor i studimit.
