Sa herë nuk kanë prekur duart një gotë, një furçë dhëmbësh, një laps ose objekte të tjera të panumërta nga skleroza ime e shumëfishtë (MS) kur përpiqem t’i kap me qëllim dhe me qëllim? Sa herë kam arritur për një aspekt të jetës, që dikur ishte mjaft i arritshëm nga vetja ime para MS, vetëm për ta gjetur atë ose jashtë mundësive të mia ose – në rastin e rrallë kur mund ta kap atë – shumë të vështirë për t’u varur te?
Është një mësim i vazhdueshëm i kësaj jete me një sëmundje neurologjike progresive, dobësuese. Unë e dikurshme – si fizikisht ashtu edhe figurativisht – e ka humbur kontrollin e tij.
Paaftësia ime për të arritur, mbajtur dhe manipuluar objektet sipas qëllimit tim është për shkak të demielinizimit progresiv të nervave në sistemin tim nervor qendror. Shkaktohet gjithashtu nga dobësimi i muskujve që marrin sinjale nga ato nerva me kalimin e kohës. Aftësitë e mia të shkëlqyera motorike e bëjnë të vështirë marrjen e gjërave dhe humbja e forcës e bën të vështirë të mbaj dhe të bëj çdo gjë të dobishme me to.
LIDHUR: 6 ushtrime dore për sklerozën e shumëfishtë
Kur MS zhvesh aftësitë tuaja, a zhvesh edhe identitetin tuaj?
Sa shumë metaforike të mendosh për këta faktorë dhe sa e kanë bërë të vështirë arritjen dhe përmbushjen e shumë qëllimeve të larta në jetë.
Ngjashëm me mënyrën se si aftësia ime për të mbajtur dhe menaxhuar objekte ka ndryshuar në kuptimin fizik për shkak të vështirësive të mia në kapje, po ashtu kanë ndryshuar edhe aspiratat e mia për jetën time në tërësi. Ndryshe nga pjesët e vogla të çuditshme që janë kaq të vështira për t’u kapur me duart e mia, janë vetëm gjërat e vogla të botës së punës rreth meje ato që më duken se janë nën kontrollin tim.
Me fjalë të tjera, ndërsa objektet më të mëdha janë më të lehta për t’u kapur, tani janë vetëm detyrat relativisht më të vogla që mund të kryhen në kohë (përsëri, relativisht) të pranueshme, me standarde të pranueshme dhe me shpenzime të pranueshme energjie që unë të ndihem i suksesshëm në to.
Ashtu si shumë njerëz – ndoshta shumë burra në veçanti? — Kam kaluar një pjesë të madhe të jetës sime duke barazuar me kë ishte me atë që unë bëri. Karriera ime nuk ishte vetëm diçka që bëja për të jetuar, por ishte diçka nga e cila nxora një sasi të madhe të identitetit tim. M’u desh shumë kohë për t’i ndarë ato dy entitete të jetës sime pasi MS hoqi aftësinë time për të bërë atë që bëra ose për të qenë ai që isha më parë.
Përpunimi i një humbjeje nuk e ndalon ardhjen e një humbjeje tjetër
Ndërsa jam në paqe me daljen time nga karriera dhe vlerën time për botën në këtë kuptim, e kam të vështirë të rijetoj të njëjtën rrjedhë ndjenjash dhe përvojash në një aspekt tjetër të jetës sime.
Nje shembull? Kohët e fundit jam bashkuar me një kor për të mbushur pak kohë dhe për t’u ribashkuar me dashurinë time për këngën. Vështirësitë njohëse më mbaj që të mos i përmbahem fjalëve dhe pjesëve në kujtesë. Qëndrimi për një performancë të tërë thjesht nuk do të ishte në letra. Dhe herë pas here, kontrolli i frymëmarrjes sime duket se rrëshqet edhe nga unë.
Do t’i kapërcej këto vështirësi. Kam pasur në të kaluarën dhe do ta kuptoj përsëri. Vetëm ia vlen të thuhet se të jetosh një sërë vështirësish me MS një herë dhe të bëjmë rrugën tonë nuk do të thotë se e njëjta rrugë do të jetë gjithmonë e hapur, se të njëjtat rrugë pune do të jenë të suksesshme ose se rezultati përfundimtar do të jetë si pranë golit final si përpjekjet e mëparshme.
Është vetëm pjesë e të mësuarit për të jetuar me sukses me MS. Mendoj se është pjesë e të mësuarit për të jetuar me sukses, pikë. Vetëm se jo aq shumë mësime të të jetuarit me MS mund të përdoren si më parë.
Ju uroj shëndet të mirë për ju dhe familjen tuaj.
Gëzuar,
Trevis
Libri im, Kuzhinieri ndërpreuështë në dispozicion në Amazon. Më ndiqni në Faqja në Facebook “Jeta me MS”. dhe me radhë Cicërojdhe lexoni më shumë Jeta me sklerozë të shumëfishtë.
