Mjekët e kanë ditur prej kohësh se pacientët me ngjyrë kanë rezultate më të këqija pas transplanteve të zemrës sesa anëtarët e grupeve të tjera racore, por një studim i ri ka hedhur dritë mbi saktësisht se cili segment i popullsisë po i anon numrat. Rezulton se pacientët më të moshuar të zeza të transplantit të zemrës kanë rezultate të ngjashme me pacientët jozezakë, por të rriturit e rinj me ngjyrë janë shumë më keq.
Sipas letër, e cila u botua në shkurt 2021 në revistë Qarkullimi: Dështimi i zemrës.
“Ne donim të kishim një pamje më të qartë se ku janë pabarazitë shëndetësore që përbëjnë rezultate më të këqija në transplantet e zemrës dhe shëndetin kardiovaskular”, thotë Hasina Maredia, MDnjë mjek internist në Spitalin e Përgjithshëm të Massachusetts në Boston dhe autori kryesor i studimit.
Për të kryer studimin, Dr. Maredia dhe një ekip studiuesish në Universitetin Johns Hopkins në Baltimore u përpoqën përmes të dhënave nga Regjistri Shkencor i Marrësve të Transplantit për të analizuar rreth 23,000 të rritur që morën një transplant zemre gjatë një periudhe 12-vjeçare. Ekipi i mjekëve dhe statisticienëve më pas i caktoi njerëzit në studim në katër grupmosha të ndryshme.
Ata zbuluan se ndërsa marrësit me ngjyrë në përgjithësi ishin në një rrezik 30 për qind më të lartë të vdekjes, dallimet u zbutën me rritjen e moshës. Në grupin e moshave 18 deri në 30 vjeç, rreziku i vdekjes për marrësit me ngjyrë ishte 2.3 herë më i lartë në vitin e parë pas transplantimit.
“Viti i parë pas transplantimit është jashtëzakonisht i rrezikshëm, sepse trupi po reagon ndaj organit dhurues. Këto të dhëna po na tregojnë se ne duhet t’i kushtojmë vëmendje atyre marrësve më të rinj për të kuptuar se çfarë po ndodh në jetën e tyre dhe në mjedisin e tyre që mund të kontribuojë në rezultate më të dobëta, “thotë Maredia.
LIDHUR: Një listë e ngjarjeve për të festuar Muajin e Historisë së Zezë
Maredia dhe kolegët e saj ndanë të dhënat për të përcaktuar se cilat pabarazi mund të çojnë në rezultate më të dobëta. Ata zbuluan se marrësit e rinj të transplantit të zemrës së Zezë kishin më shumë gjasa të ishin në Medicaid në vend të sigurimit privat, kishin më shumë gjasa të kishin një sëmundje shoqëruese si diabetit ose hipertensionitdhe kishin më shumë gjasa të kishin një muskul të dobësuar të zemrës.
“Kur burimet financiare dhe të sigurimit janë të kufizuara, kjo mund të jetë vërtet e vështirë për një pacient,” thotë Errol L. Bush, MDautori i vjetër i studimit, një profesor i asociuar i kirurgjisë dhe drejtori kirurgjik i programit të avancuar të sëmundjeve të mushkërive dhe transplantit të mushkërive në Universitetin Johns Hopkins.
Dr. Bush vuri në dukje se regjimi i barnave imunosupresuese të nevojshme për të parandaluar refuzimin e organeve, i shoqëruar me shumë takime pasuese në vitin e parë mund të jetë i vështirë për t’u menaxhuar dhe tepër i shtrenjtë.
“Kërkon akses të vazhdueshëm në kujdesin shëndetësor dhe burime financiare vetëm për të mbajtur kursin e përshkruar,” thotë Bush. “Është rigoroz dhe i shtrenjtë, dhe plotësimi i recetave dhe arritja në takime është jashtëzakonisht e vështirë për t’u mbajtur në hap nëse dikush humbet burimet e tij financiare.”
Bush do të donte të shihte më shumë burime të synuara për arsimin aq të rinj përfitues me ngjyrë të kenë një kuptim më të mirë të burimeve fizike dhe emocionale të nevojshme për të pasur sukses përmes regjimit kompleks të ilaçeve dhe takimeve të kërkuara pas transplantimit. Veç kësaj, Bush theksoi se është e vështirë të menaxhohet vetëm shërimi pas operacionit; kërkon një rrjet kujdestarësh dhe mbështetësish që mund të ndihmojnë marrësit e transplantit të zemrës me transportin për në dhe nga takimet dhe farmacia.
“Kjo barrë e kujdesit është vetëm një nga çështjet sistemike që çojnë në këto pabarazi të kujdesit shëndetësor,” thotë Bush. “Ne kemi nevojë për klinikët dhe politikëbërësit që të mblidhen dhe të pranojnë se ka një problem, të diskutojnë çështjet dhe të gjejnë zgjidhje.”
Maredia shtoi se problemet sistemike mund t’i pengojnë pacientët me ngjyrë të jetojnë pranë spitaleve me burime të mira që kanë përvojë të fortë me transplantet e zemrës dhe aftësinë për t’i kushtuar kohë edukimit të pacientit dhe mbikëqyrjes pas operacionit.
“Autorët duhet të lavdërohen,” thotë Maria Costanzo, MD, drejtori mjekësor në Advocate Medical Group-Midwest Heart Specialists jashtë Çikagos, i cili nuk ishte i përfshirë në studim. “Ne gjithmonë themi se marrësit me ngjyrë kanë rezultate më të dobëta, por këta mjekë gërmuan në të dhënat dhe kanë treguar se kjo nuk vlen për popullatën e përgjithshme, por kryesisht për popullatën e re dhe në vitin e parë.
“Ne duhet ta shohim këtë si një ftesë për të bërë më shumë,” vazhdon Dr. Costanzo. “Të mos bësh asgjë nuk është e pranueshme. Në SHBA, 22 për qind e marrësve të organeve janë me ngjyrë, që do të thotë se ne kemi gati një të katërtën e marrësve tanë në rrezik për rezultate më të këqija. Ky është një problem i madh që duhet adresuar dhe korrigjuar menjëherë.”
LIDHUR: COVID-19 zmadhon pabarazitë shëndetësore që ndikojnë tek amerikanët e zinj
