Qasja e zgjeruar në vizitat e telemjekësisë ndihmoi në plotësimin e nevojës në rritje për kujdesin e shëndetit mendor gjatë pandemisë së koronavirusit, sugjeron një studim i më shumë se 100 milionë vizitave ambulatore në Shtetet e Bashkuara.
Për studimin, studiuesit krahasuan tendencat në kujdesin e shëndetit mendor ambulator para pandemisë – nga 2016 në 2018 – me atë që ndodhi në vitin 2020 kur qëndrimi në shtëpi urdhëroi aksesin e kufizuar në kujdes. Numri i vizitave personale ra 22 për qind në mars 2020 krahasuar me të njëjtën periudhë në vitet para pandemisë, e ndjekur nga rënia prej 50 për qind në prill dhe 56 për qind në maj.
Por duke filluar nga prilli 2020, vëllimi i përgjithshëm i vizitave të kujdesit për shëndetin mendor tejkaloi nivelet para pandemisë, të nxitura nga përfitimet në takimet e telemjekësisë që më shumë se kompensuan humbjen e takimeve personale, raportuan studiuesit në Çështjet shëndetësore. Numri i kombinuar i vizitave personale dhe virtuale ishte 10 për qind më i lartë në prill 2020 sesa në të njëjtin muaj gjatë viteve të studiuara para pandemisë.
Deri në fund të vitit 2020, pothuajse gjysma e të gjitha vizitave të shëndetit mendor po kryheshin virtualisht, zbuloi studimi.
“Studimi ynë sugjeron që shërbimet teleshëndetore për këshillimin e shëndetit mendor u zgjeruan ndjeshëm dhe ka të ngjarë të qëndrojnë,” tha autori kryesor i studimit. Jane Zhu, MDnjë asistent profesor i mjekësisë së brendshme të përgjithshme dhe geriatrikës në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit të Shëndetit dhe Shkencës në Oregon në Portland, në një deklaratë.
4 në 10 vuanin nga ankthi dhe depresioni gjatë pandemisë
Pandemia kufizoi njëkohësisht aksesin në kujdesin personal dhe rriti nevojën për shërbime të shëndetit mendor. Gjatë pandemisë, 4 në 10 të rritur vuanin nga ankthi dhe depresioninga 1 në 10 persona më parë, një studim i mëparshëm gjetur.
Bazuar në shifrat mesatare mujore të takimeve totale të pacientëve – duke përfshirë vizitat personale dhe virtuale – studimi i ri sugjeron se potenciali i telemjekësisë për të përmbushur kërkesën në rritje për trajtim mund të ndryshojë nga diagnoza e pacientëve.
Për shembull, takimet mesatare mujore totale për çrregullimet e ankthit dhe frikës u rritën me 12 për qind gjatë pandemisë. Por takimet totale mesatare mujore ranë me 8.2 për qind për depresionin, me 8.5 për qind për skizofreninë dhe çrregullime psikotike, dhe me 10.6 për qind për çrregullime bipolare.
Dallimet mund të shpjegohen nga sa ndihmuan vizitat virtuale për të kompensuar aksesin e humbur në kujdesin personal. Për skizofreninë, përqindja e vizitave të bëra përmes teleshëndetit u rrit në 2.7 përqind gjatë pandemisë nga 1.7 përqind më parë. Për ankthin, përqindja e vizitave të kryera praktikisht u rrit në 27.5 përqind gjatë pandemisë nga 25.5 përqind më parë.
Mospërputhjet në aksesin në shërbimet virtuale të shëndetit mendor
Popullata të caktuara të cenueshme gjithashtu dukeshin më pak të prirura qasje virtualisht në shërbimet e shëndetit mendor, zbuloi gjithashtu studimi. Të rriturit e moshuar, pacientët me ngjyrë dhe hispanikë, individët që jetonin vetëm dhe njerëzit me të ardhura të ulëta kishin të gjithë më pak gjasa për të hyrë në trajtimin e shëndetit mendor në internet.
Një kufizim i studimit është se ai u fokusua në mënyrë disproporcionale në atë që ndodhi në Kaliforni, Oregon dhe Uashington. Është e mundur që këto rezultate mund të mos jenë të njëjta në shtetet e tjera të SHBA-së, vëren ekipi i studimit.
Studiuesve gjithashtu u mungonin të dhënat për pacientët individualë për të përcaktuar nëse njerëzit kishin kushte paraekzistuese të shëndetit mendor ose kishin zhvilluar probleme psikologjike për herë të parë gjatë pandemisë.
Telemjekësia ka të ngjarë të mbetet e njohur pas pandemisë
Kujdesi për shëndetin mendor ishte arsyeja numër një për vizitat e telemjekësisë përpara pandemisë, dhe rezultatet e studimit sugjerojnë se vizitat virtuale do të mbeten të njohura edhe tani që kujdesi personal është përsëri më gjerësisht i disponueshëm, thotë Michael Barnett, MDnjë asistent profesor i politikave dhe menaxhimit shëndetësor në Shkollën e Shëndetit Publik të Harvardit TH Chan në Boston.
“Ka shumë përparësi për telemjekësinë për shëndetin mendor – më pak udhëtime, një grup potencialisht më i gjerë ofruesish për t’u parë dhe në disa mënyra më shumë privatësi për pacientët,” thotë Dr. Barnett, i cili nuk ishte i përfshirë në studimin e ri. Ana negative mund të jetë se pacientët humbasin vlerën terapeutike të të qenit ballë për ballë me dikë, ose që pacientët nuk janë në gjendje të kenë privatësi në shtëpitë e tyre për të aksesuar kujdesin në internet, shton ai.
Nuk është e qartë nga studimi nëse telemjekësia në fund mund t’i bëjë shërbimet e shëndetit mendor të aksesueshme për më shumë njerëz që përndryshe mund të shkojnë pa kujdes, thotë Barnett.
“Ka pak dyshim që disa njerëz nuk do të kishin akses në kujdesin nëse nuk kishin telemjekësi, por pyetja është nëse po aq ose më shumë mbyllen nga kujdesi sepse nuk munden ose nuk do të bëjnë telemjekësi,” thotë Barnett.
