Javën e kaluar CDC raportoi një grup vdekjesh.

Studiuesit në Qendrat për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve (CDC) po përpiqen të zbulojnë pse një grup dentistësh u diagnostikuan me një sëmundje të rrallë të mushkërive të quajtur fibroza pulmonare idiopatike (IPF).

Duke vepruar sipas një këshille nga një dentist që po trajtohej për sëmundjen e mushkërive në një klinikë në Virxhinia, CDC zbuloi se nëntë profesionistë të tjerë dentarë – tetë dentistë dhe një teknik dentar – ishin trajtuar për të njëjtën sëmundje në të njëjtën klinikë në dekadën e fundit.

Kjo është rreth 23 për qind më shumë se sa pritej.

Lajmet bëri që CDC të paralajmëronte se ata që punojnë në zyrat dentare mund të kenë një shkallë më të lartë të zhvillimit të sëmundjes sesa popullata e përgjithshme.

Megjithëse nuk u gjet asnjë shkak përfundimtar, rreziku duket të jetë i lidhur me lustrimin e mjeteve dentare dhe përgatitjen e përbërjeve të përdorura në mbushje, veçanërisht në hapësira të mbyllura kur nuk përdoren maska ​​​​të frymëmarrjes, tha CDC në raportin e saj mbi sëmundjen “grup”. lëshuar javën e kaluar.

Këto aktivitete mund të lëshojnë grimca të caktuara pluhuri që dihet se shkaktojnë probleme të frymëmarrjes.

Në rastin e IPF, thithja e atyre grimcave ndonjëherë, përfundimisht, mund të çojë në një trashje të pjesëve të mushkërive. Kjo e bën gradualisht më të vështirë frymëmarrjen. Njerëzit me IPF në përgjithësi kanë vetëm tre deri në pesë vjet për të jetuar nga diagnoza, megjithëse disa jetojnë deri në 10 vjet, sipas Dr. Randall Nett, i divizionit të shëndetit të frymëmarrjes të Institutit Kombëtar të CDC për Sigurinë dhe Shëndetin në Punë dhe autori kryesor i raportit mbi grupimin e Virxhinias.

“Në literaturë, ka pasur sëmundje të ndryshme të mushkërive që i atribuohen të qenit rreth praktikës dentare,” tha Nett për Healthline. Por me sa dinë ekspertët, kjo është hera e parë që vihet re rreziku i profesionistëve të dhëmbëve që të zhvillojnë IPF, shpjegoi ai.

Shtatë nga nëntë profesionistët dentarë me IPF në klinikën e Virxhinias kanë vdekur tashmë.

Nett tha se të prekurit në përgjithësi nuk diagnostikohen deri më vonë në jetë, në të 50-at, 60-at ose 70-at e tyre.

Ndërsa raporti është shqetësues, ekspertët e jashtëm thanë se rreziku i zhvillimit të sëmundjeve të mushkërive ka të ngjarë të jetë më i ulët për ata që punojnë sot në zyrat dentare.

“Dentisti i sotëm bën shumë më pak me materialet që duhet të lustrohen dhe, në proces, gjenerojnë pluhur dhe grimca aerosol që përmbajnë mbeturina jo të biodegradueshme,” tha Paul Casamassimo, një profesor emeritus i stomatologjisë pediatrike në Kolegjin e Stomatologjisë të Universitetit Shtetëror të Ohajos dhe zyrtari kryesor i politikave. e Qendrës së Kërkimeve dhe Politikave të Shëndetit Oral të Akademisë Amerikane të Stomatologjisë Pediatrike. “Pra, ekspozimi nuk është asgjë si një brez më parë.”

Ai shtoi se shumica e dentistëve sot mbështeten në laboratorë të jashtëm me “standarde rigoroze të sigurisë industriale” për detyrat më të rrezikshme që dikur bënin dentistët. Zyrat dentare gjithashtu duhet të postojnë paralajmërime dhe ato mund të instalojnë pajisje për të matur gjurmët e avujve që shkaktojnë dëm përmes ekspozimit afatgjatë.

“Zyra e sotme dentare është një vend shumë më i sigurt në shumë mënyra,” tha Casamassimo për Healthline.

Por ai paralajmëroi se rreziku ekziston ende dhe se dentistët e sotëm duhet të përdorin maska, syze dhe pajisje për të fshirë grimcat e pluhurit.

Në një deklaratë, Shoqata Dentare Amerikane tha se e merr “shumë seriozisht çështjen e rreziqeve në punë. ADA punon në bashkëpunim me OSHA [Occupational Safety and Health Administration] dhe CDC për të siguruar udhëzimet më të mira të mundshme për profesionistët dentarë.”

Grimcat e rrezikshme të ajrit janë vetëm një nga rreziqet afatgjata që mund të përballen profesionistët e dhëmbëve. Agjentët infektivë, kimikatet dhe rrezatimi jonizues janë ndër rreziqet e tjera, thekson raporti i CDC.

Por CDC vëren se, midis sëmundjeve të frymëmarrjes, thithja e silicës ose përbërësve të përdorur në implantet dentare mund të shkaktojë pneumokonioza, kur pluhuri çon në inflamacion dhe dhëmbëza në mushkëri. Silikoza dhe sëmundje të mushkërive të lidhura me asbest janë identifikuar edhe te dentistët.

Në një grup të dhënash të mbajtur nga CDC, autorët e raportit zbuluan se ata që punonin në zyrat dentare kishin rreth 1.5 herë më shumë gjasa të vdisnin nga IPF ose disa sëmundje të lidhura me mushkëritë sesa popullata e përgjithshme.

Por pirja e duhanit dhe ekspozimi ndaj pluhurit nga gurët, metali ose druri mund të çojnë gjithashtu në IPF. Dhe niveli relativisht më i lartë i të ardhurave dhe arsimimit të dentistëve ka të ngjarë të thotë se ata kanë më shumë gjasa të kërkojnë trajtim në klinika si ajo në Virxhinia. Kjo potencialisht çon në një mbipërfaqësim të dentistëve me IPF në krahasim me popullatën e përgjithshme.

“Pra me të vërtetë nuk e dimë, prandaj duhet të bëjmë studime të mëtejshme,” tha Nett. Ai tha se studiuesit do të takohen në të ardhmen shumë të afërt për të diskutuar hapat e ardhshëm në kërkim.

Pavarësisht nëse incidenca e përgjithshme e IPF është aq e lartë sa sugjeron statistikat e klinikës së Virxhinias, raporti tregon për një problem më të gjerë me mbajtjen e dentistëve dhe mjekëve të sigurt, tha Casamassimo.

“Agjenci si FDA [U.S. Food and Drug Administration] bëni një punë të mirë duke minimizuar efektet e padëshiruara [of new drugs and therapies] mbi pacientët, por shpesh nuk adresojnë shëndetin e ofruesit. Në të vërtetë, mund të duhen vite që të shfaqen disa efekte, si në rastin e vdekjeve të IPF në raportin e CDC, “tha ai.

Ai gjithashtu tha se edukimi dentar duhet të bëjë shumë më tepër për të këshilluar stomatologët se si jo vetëm t’i mbajnë pacientët e tyre të sigurt dhe të shëndetshëm, por si të marrin parasysh edhe sigurinë e tyre.