Gjeografia ka të bëjë shumë me mënyrën se si mjeku juaj i qaset kujdesit për kancerin në fund të jetës, sipas një studimi të ri. Megjithatë, Obamacare mund ta ndryshojë këtë.

Sa shpenzoni për kujdesin ndaj kancerit në fund të jetës ndryshon sipas vendit ku jetoni.

Por më shumë shpenzime nuk shoqërohen domosdoshmërisht me rezultate më të mira.

A studim i ri arrin në përfundimin se ndryshimet në kujdesin ndaj kancerit në fund të jetës nuk vijnë nga besimet dhe preferencat e pacientit.

Ato kanë të bëjnë më shumë me bindjet dhe stilin e praktikës së mjekëve, si dhe me shërbimet e kujdesit shëndetësor që janë të disponueshme në një rajon të caktuar.

Për studimin, studiuesit shikuan në mënyrë specifike njerëzit me kancer të mushkërive dhe kolorektal në fazën përfundimtare.

Në disa zona, pacientët morën kujdes më intensiv dhe shpenzuan dy herë më shumë në muajin e fundit të jetës sesa pacientët në zona të tjera.

“Duke pasur parasysh se më shumë kujdes dhe shpenzime më të mëdha gjithashtu nuk rrjedhin nga preferencat e pacientëve, shumë nga këto shërbime shtesë mund të konsiderohen të kota apo edhe të dëmshme,” Dr. një mjek në Brigham and Women’s Hospital, tha në a Njoftimi për shtyp.

Studiuesit thonë se ka nevojë për edukim dhe trajnim të mjekëve në adresimin e çështjeve të fundit të jetës.

Studimi i plotë është publikuar në Çështjet shëndetësore.

Të dhënat për studimin erdhën nga Konsorciumi i Kërkimit dhe Mbikqyrjes së Rezultateve të Kujdesit për Kancerin (CanCORS).

Ai përfshinte informacion social dhe demografik si dhe karakteristika klinike të pacientëve.

U përdorën gjithashtu anketat e mjekëve dhe pacientëve.

1,132 pacientët në studim ishin të gjithë të paktën 65 vjeç. Të gjithë u diagnostikuan me kancer të avancuar të mushkërive ose zorrës së trashë midis 2003 dhe 2005. Të gjithë vdiqën para 2013.

Mesatarisht, më shumë se 13,600 dollarë u shpenzuan për kujdesin në fund të jetës në muajin e fundit të jetës.

Por varionte nga pak më shumë se 10,000 dollarë në më shumë se 19,300 dollarë, në varësi të vendndodhjes gjeografike të pacientit.

Në përgjithësi, pothuajse 43 për qind e mjekëve thanë se do të këshillonin një pacient me kancer të mushkërive në fazën e fundit që të bënte kimioterapi – edhe nëse ai pacient kishte status të dobët të performancës dhe dhimbje.

Mjekët në zonat me shpenzime më të larta kishin më shumë gjasa të rekomandonin kimioterapinë për pacientët që nuk kishin gjasa të përfitonin prej saj.

Më shumë se 65 për qind e mjekëve thanë se do të regjistroheshin vetë në bujtinë nëse do të ishin të sëmurë përfundimisht.

Por mjekët në zonat me shpenzime më të larta thanë se do të kishin më pak gjasa të kërkonin kujdes bujtinë për veten e tyre në rast se do të kishin kancer terminal.

Zonat me shpenzime më të larta priren të kenë më shumë mjekë për frymë. Por ata kanë më pak mjekë dhe bujtina të kujdesit parësor.

Ndër pacientët, 37 për qind thanë se donin që trajtimi të jetonte më gjatë edhe nëse shkaktonte më shumë dhimbje. Pothuajse 43 për qind thanë se do të dëshironin këtë trajtim edhe nëse do t’u varfëronte financat.

Në zonat me shpenzime më të larta, mjekët thonë se ndihen më pak të përgatitur dhe më pak të ditur për kujdesin ndaj pacientëve me kancer në fazën përfundimtare.

Ata janë më pak të kënaqur të flasin për statusin “mos reanimoni” dhe kujdesin për bujtinë.

Kurt Mosley, nënkryetar i aleancave strategjike në konsulentët shëndetësorë Merritt Hawkins, tha për Healthline se është e rëndësishme të shënohen datat e studimit.

Studiuesit përdorën të dhëna nga pacientë të diagnostikuar nga viti 2003 deri në 2005. Ata u ndoqën deri në vitin 2012.

Mosley vuri në dukje se në vitin 2016, si pjesë e Aktit të Kujdesit të Përballueshëm (ACA), Medicare krijoi një shërbim të veçantë të faturueshëm për konsultimin në fund të jetës.

Ky është një ndryshim që nuk do të reflektohej në këtë studim të veçantë.

“Ne duhet të thjeshtojmë gjërat për të ndihmuar familjet të marrin vendime të informuara. Kjo është ajo që Medicare po përpiqet të bëjë,” tha Mosley.

Marlon Saria, PhD, RN, një shkencëtar infermiere në Institutin e Kancerit John Wayne në Qendrën Shëndetësore të Providence Saint John në Kaliforni, e quan çështjen të ndërlikuar.

Ai paralajmëron që të mos bëhen përgjithësime për mjekët.

Saria sjell vëmendjen edhe për datat e studimit.

“Ata po shikonin të dhënat para ACA. Kur flisni për pabarazitë në kujdesin shëndetësor sipas rajoneve, ne nuk e dimë se sa ndikoi AKK në këtë. Është për të ardhur keq për një vend si Amerika që të ketë këto pabarazi në bazë të vendit ku jetoni”, tha ai për Healthline.

Për çështjen e dallimeve rajonale në disponueshmërinë e shërbimeve të kujdesit shëndetësor si bujtina, Saria tha se avokimi është vendimtar.

“Ne kemi ende shumë punë përpara nesh nëse cilësia e vdekjes varet nga vendi ku jeni dhe çfarë burimesh keni. Vendimet që ndodhin pranë shtratit ndikohen nga ajo që ndodh në DC,” tha Saria.

Studimi nuk shqyrtoi në mënyrë specifike se nga vijnë praktikat dhe besimet e mjekut. Por studiuesit thonë se ka të ngjarë të vijë nga vëzhgimet e përbashkëta të mjekëve përreth tyre.

Në disa zona të vendit, shpenzimet më të larta të kujdesit shëndetësor nuk janë vetëm për kujdesin në fund të jetës, por për të gjithë kujdesin, sipas Mosley.

Faktorë të tjerë kontribues janë joefikasiteti i mjekëve dhe spitaleve, si dhe mungesa e mjekëve dhe kujdestarëve në Shtetet e Bashkuara, tha ai.

Varfëria dhe aksesi në kujdesin shëndetësor gjatë gjithë jetës gjithashtu luajnë një rol, shtoi ai.

“Njerëzit që nuk kanë pasur kujdes gjatë gjithë jetës së tyre – kjo gjithashtu mund të kushtojë më shumë,” tha Mosley.

Ai vuri në dukje se shumë kancere, të tilla si zorrës së trashë dhe mushkërive, janë kryesisht të parandalueshme. Dhe kontrolli rutinë mund t’i kapë këto kancere përpara se të kenë një shans për t’u përhapur.

“Ne duhet t’i shtojmë dhe t’i përmirësojmë këto çështje më herët në jetë, në krahasim me zgjatjen e vdekjes. Dhe ne kemi nevojë për më shumë ndjeshmëri,” vazhdoi ai.

Keating tha se ka përpjekje, të tilla si Fondacioni i Bordit Amerikan të Mjekësisë së Brendshme (ABIM). Zgjedhja me mençuri fushatë, që inkurajon mjekët të mos përdorin kimioterapinë për pacientët me kancer metastatik me status të dobët të performancës.

Mosley tha se Shtetet e Bashkuara mund të mësojnë diçka nga vendet e tjera që bëjnë një punë të mirë me kujdesin shëndetësor dhe kujdesin në fund të jetës.

“Një dekadë më parë, 50 për qind e njerëzve në Danimarkë po vdisnin në spitale. Një studim tregoi se njerëzit nuk donin të vdisnin në spitale, kështu që ata ndryshuan mënyrën se si e trajtojnë atë. Tani 95 për qind e njerëzve vdesin në shtëpitë e tyre,” shpjegoi ai.

Mosley tha se disa mjekë që përdorin kimioterapi edhe kur ata nuk mendojnë se do të ndryshojë rezultatin mund të jenë duke praktikuar mjekësi mbrojtëse.

Dy probleme që sheh Mosley janë ndryshimet në disponueshmërinë e bujtinës në të gjithë vendin dhe se mjekët kanë nevojë për më shumë udhëzime në këtë fushë.

Njësia e Inteligjencës Economist Indeksi i cilësisë së vdekjes 2015 renditi disponueshmërinë, përballueshmërinë dhe cilësinë e kujdesit në fund të jetës së 80 vendeve.

Mbretëria e Bashkuar vlerësohej se kishte cilësinë më të mirë të vdekjes për shkak të politikave kombëtare dhe integrimit të gjerë të kujdesit paliativ në Shërbimin Shëndetësor Kombëtar, së bashku me një lëvizje të fortë bujtinë.

Shtetet e Bashkuara u renditën në vendin e nëntë.

Vendet në krye të listës kanë disa gjëra të përbashkëta.

Midis tyre janë një kornizë e fortë kombëtare e politikave të kujdesit paliativ, burime të gjera trajnimi për kujdesin paliativ dhe subvencione për të ndihmuar pacientët me barrën financiare të kujdesit paliativ.

“Kujdesi paliativ është një mënyrë për t’u kujdesur për pacientët në fund të jetës. Kjo përfshin kontrollin e dhimbjes dhe ndihmën që ata të jenë të rehatshëm. Gjithashtu duhet t’i kushtojmë më shumë vëmendje gjendjes mendore të pacientëve. Dhe familjet duhet të përfshihen”, tha Mosley.

Saria tha se kur bëhet fjalë për kancerin, ekziston një stigmë e fortë kundër heqjes dorë nga lufta.

“Ekziston një supozim se pacientët do të duan të vazhdojnë të luftojnë edhe nëse rezultati është i qartë,” shtoi ai.

“Pacientët mund të shkojnë te onkologu i tyre. Por me të gjitha ndryshimet në njohuri, praktikë, pranim dhe kujdes në fund të jetës në komunitetin e kujdesit shëndetësor, ju mund të imagjinoni se si kjo i ngatërron pacientët edhe më shumë”, tha Saria.

“Ka shumë për të thënë për filozofinë e shoqërisë për mjekësinë në të dy anët e tabelës së provimit. Ofruesit mjekësorë janë atje për të trajtuar sëmundjen – ky është një dështim i mjekësisë.”

Autorët e studimit shkruan se kujdesi shtesë në fund të jetës nuk kontribuon në rezultate më të mira në kancer.

Saria thotë se ka një ndryshim midis trajtimit dhe kujdesit.

Kujdesi shtesë nuk duhet të nënkuptojë trajtim shtesë të sëmundjes.

“Dua të theksoj se edhe kur ndalojmë një trajtim, nuk do të thotë se po e ndalojmë kujdesin. Ne vazhdojmë të kujdesemi për pacientët”, tha Saria.