Operacionet e afirmimit të gjinisë janë rritur me 20 për qind vitet e fundit.

Elijah Stephens e dinte se diçka ishte ndryshe rreth tij.

“Kthimi në moshën 6-vjeçare ishte hera e parë që më kujtohet se ndihesha sikur diçka nuk ishte në rregull,” kujton ai.

Kjo ndjenjë e ndoqi atë gjatë moshës madhore. “Unë nuk isha ai që duhej të isha dhe thjesht më hante vit pas viti, ditë pas dite, minutë pas minute, orë pas ore,” tha menaxheri i operacioneve 28-vjeçare për Healthline në një intervistë.

Ai që duhej të ishte Stephens është një burrë. Megjithatë, ai u caktua femër në lindje (i njohur edhe si AFAB). Kjo mospërputhje është një gjendje e njohur si disforia gjinore.

Standardet e kujdesit për Shoqatën Botërore Profesionale për Shëndetin e Transgjinorëve (WPATH) përcaktojnë Disforia gjinore si “shqetësim ose shqetësim që shkaktohet nga një mospërputhje midis identitetit gjinor të një personi dhe gjinisë së atij personi të caktuar në lindje (dhe rolit gjinor të lidhur dhe/ose karakteristikave seksuale parësore ose dytësore).

Në vitin 2016, Stephens iu nënshtrua një mastektomi. Në gusht të vitit 2017, ai kishte një histerektomi dhe një vaginektomi.

Dhe më 5 shkurt, ai u bë personi i parë që iu nënshtrua një falloplastikë – operacioni “poshtë” për të konfirmuar organet gjenitale të tij nga femra në mashkull – në New Jersey.

Ai është pjesë e një numri në rritje të njerëzve që i nënshtrohen një operacioni për afirmimin e gjinisë, i cili është rritur gati 20 për qind nga 2015 në 2016, sipas Shoqatës Amerikane të Kirurgëve Plastikë.

Operacionet u kryen nga Dr. Jonathan Keith, një profesor asistent në Divizionin e Kirurgjisë Plastike në Shkollën Mjekësore Rutgers New Jersey.

Keith është gjithashtu bashkëthemelues i Qendra Rutgers për Shëndetin e Transgjinorëve, e cila bashkon ofruesit e kujdesit shëndetësor në gjinekologji, urologji, otolaringologji, psikiatri dhe kirurgji plastike (maskulinizimi i gjoksit, shtimi i gjirit, faloplastika dhe metoidioplastika dhe vaginoplastika) për të ofruar kujdes si për pacientët transmashkullorë ashtu edhe për ato transfemërore.

Në vitin 2017, Shoqata Amerikane e Kirurgëve Plastikë raportuar 3200 operacione të afirmimit të gjinisë (të quajtura edhe operacione të konfirmimit të gjinisë) në Shtetet e Bashkuara.

“Sinqerisht, pothuajse mendoj se është një emergjencë e shëndetit publik tani [in] shëndetin transgjinor”, ​​tha Keith. “Shumë nga këta pacientë injorohen ose margjinalizohen ose njerëzit thjesht nuk dinë të kujdesen për ta.”

Në të vërtetë, për Stephens, operacionet e tij ishin më shumë sesa thjesht historikisht domethënëse në shtetin e tij të lindjes.

“Është fjalë për fjalë duke ndryshuar jetën,” tha Stephens për pohimin e tij. “Ndihem si unë i vërtetë.”

Duke u rritur, Stephens nuk kishte dëgjuar për disforinë gjinore, vetëm se ishte e mundur të kishte një “ndryshim seksi”.

Adoleshenca e tij ishte e vështirë. “Një minutë të kam kafshuar kokën, në minutën tjetër kam qenë ulur në qoshe duke qarë për dy orë,” tha ai. Ai gjithashtu kishte mendime për vetëvrasje.

Në moshën 17-vjeçare, ai u diagnostikua gabimisht me çrregullim bipolar dhe iu dha mjekim. Ishte e vështirë për t’u shpjeguar ofruesve të kujdesit të shëndetit mendor se çfarë ndjente për trupin e tij.

“Nuk dija si t’u tregoja sepse nuk dija çfarë [the problem] ishte”, tha Stephens për Healthline. “Nuk mund ta pranoja diçka për të cilën nuk kisha asnjë ide – thjesht e dija që isha ndryshe dhe ndihesha si i vetmi person në botë që ndihej si unë.”

Në moshën 18-vjeçare, ai filloi të hulumtonte se çfarë po përjetonte në lidhje me gjininë e tij dhe mësoi se ajo që kishte quhet disforia gjinore. Në moshën 24-vjeçare, Stephens ndaloi së marrë mjekimin bipolar dhe doli në familjen e tij si transgjinor. “Dhe nuk kam pasur kurrë një episod. ndonjëherë.” Po atë vit, ai filloi të merrte testosterone.

Por emërtimi i kësaj përvoje ishte vetëm hapi i parë.

Jo të gjithë me disfori gjinore zgjedhin t’i nënshtroheshin operacioneve të afirmimit të gjinisë, por Stephens e dinte se ishte ajo që donte. Më pas, ai duhej të gjente një vend që do ta bënte atë. Klinikat që kryejnë operacione të afirmimit të gjinisë ekzistojnë në të gjithë vendin dhe në Evropë. Megjithatë, nuk kishte asnjë të vendosur afër shtëpisë, që për të ishte New Jersey.

“Kjo ishte pjesa më e vështirë – përpjekja për të gjetur dikë vendas që jo vetëm që mund të bënte operacionin, por ishte mjaft i mirë për të kryer operacionin,” shpjegoi Stephens. Ai nuk donte të rrezikonte të kishte komplikime më pas pa profesionistë të ditur të kujdesit shëndetësor aty pranë.

Ishte një email i rastësishëm në mes të natës për Dr. Edward Lee, një nga kolegët e Keith, që çoi në një lidhje. Kirurgu plastik kishte besimin e pacientit që në takimin e tyre fillestar.

“Besimi do të thotë gjithçka, veçanërisht me diçka kaq serioze dhe [Keith] fitoi besimin tim që nga momenti kur e takova, “tha Stephens. “Unë nuk kisha asgjë tjetër përveç besimit në të.”

Keith u interesua për operacionet e afirmimit të gjinisë si student i mjekësisë. Një nga rastet e tij të para ishte një vaginoplastikë – një operacion plastik për të krijuar një vaginë te një pacient që afirmonte nga mashkulli në femër. Rëndësia e operacionit i mbeti atij, “vetëm çfarë do të thoshte transformimi për pacientin, se si ajo ishte në gjendje të jetonte në trupin që do të kishte dashur gjithmonë,” kujton Keith.

Sidoqoftë, operacionet e afirmimit të gjinisë ishin disi “në kufijtë e operacionit” në atë kohë, shpjegoi ai, duke shtuar “nuk ishte diçka për të cilën mund të vazhdoja të stërvitja ose të mësoja në Amerikë”.

Kështu Keith vazhdoi stërvitjen e tij në Belgjikë nën Dr. Stanislas Monstrey, një nga kirurgët më të mirë të afirmimit gjinor në botë. Gjatë miqësisë së tij, Keith u përqendrua në mikrokirurgji dhe rindërtim të gjirit.

Në Belgjikë, ai u bë edhe më i sigurt për “fuqinë transformuese” të këtyre operacioneve. “Une mendova [I] mund të ndihmojë njerëzit që me të vërtetë jo shumë njerëz atje janë të gatshëm t’i ndihmojnë, “tha ai.

Edhe pse fillimisht kreu operacione të larta, siç përshkroi në një shkrim i fundit i USA Today, pacientët e tij ishin “të dëshpëruar” edhe për operacionet e poshtme.

“Shumë ishin të hapur për planet e tyre për vetëvrasje nëse nuk do të mund të bënin një operacion,” shkroi Keith. “Nuk kisha përjetuar kurrë një nevojë kaq të dukshme për ndërhyrje urgjente mjekësore jashtë gjirit të traumës. Pacientët e mi ishin në derën e vdekjes dhe kishin nevojë për dikë që të vepronte.”

Aaron Potenza, drejtor programi për Garden State Equality, një organizatë avokuese për komunitetin LGBTQ në Nju Xhersi, tha për shumë vite transgjinorët do të shkonin në vende si Nju Jorku ose San Francisko për kujdes.

“Mendoj se fakti që tani kemi njerëz në Nju Xhersi që po bëjnë operacione të konfirmimit të gjinisë është i mrekullueshëm sepse e di që për një kohë të gjatë njerëzit duhej të dilnin jashtë shtetit,” tha Potenza. “Dhe një nga çështjet atje është, përveç kësaj, kjo është një lloj barre për këdo që duhet të bëjë – por definitivisht kufizon se kush ka akses sepse është i kushtueshëm.”

Ligjvënësit kanë ndryshuar gjithashtu mënyrën se si mbulohet kujdesi për transgjinorët. Në vitin 2017 një ligj shtetëror u miratua duke kërkuar që Medicaid dhe njerëzit nën kujdesin shtetëror të mbulonin kujdesin e tyre lidhur me tranzicionin.

Sipas udhëzimeve të WPATH, si dhe protokollit të sigurimit, Stephens kishte disa kuti për të shënuar përpara se të kryheshin operacionet e tij.

Atij iu kërkua t’i nënshtrohej 12 muajve të testosteronit, si dhe të jetonte vazhdimisht për 12 muaj në rolin gjinor në përputhje me identitetin e tij gjinor. Atij iu kërkua gjithashtu të jepte letra nga dy vlerësime të pavarura psikiatrike nga profesionistë që konfirmonin se ai e kuptonte kompleksitetin e përfshirë me operacionet.

Lundrimi në mbulimin e sigurimit të operacioneve të tij ishte “me të vërtetë, vërtet e vështirë për t’u manovruar”, shpjegoi ai. “Ata vendosin shumë pengesa në rrugën tuaj dhe ndonjëherë ju filloni të mendoni se qëllimi për ta është që ju të hiqni dorë.”

Për shembull, në vend që të informonte Stephens se atij i mungonte në mënyrë specifike një nga letrat vlerësuese nga një psikiatër, kompania e tij e sigurimeve thjesht do të thoshte se dokumentet e tij ishin të paplota. Ai ka 16 letra nga kompania e tij e sigurimeve që ia mohonin dokumentet pa shpjeguar se çfarë mungonte prej tyre.

“Çdo herë [my insurance company] e mohuan, ata pritën deri një ditë para se unë duhej të bëja një operacion për ta mohuar”, shpjegoi ai. Për këtë arsye, tha Stephens, atij iu deshën gjashtë muaj dhe pesë data të anuluara operacioni, për të kryer një procedurë.

Një ekip i tërë kreu faloplastinë e Stephens me Keith, duke përfshirë një urolog, një gjinekolog dhe Lee, një koleg kirurg plastik. Dhe kishte vendime që duheshin marrë, si p.sh. vendndodhja në trupin e tij nga do të vinte lëkura e donatorëve të Stephens për penisin e tij (i quajtur edhe neofalus).

“Në këtë rast ne zgjodhëm të përdorim parakrahun,” shpjegoi Keith. Lëkura atje është e zhdërvjellët, “e shpenzueshme kuotën e kuotës”, dhe është zona e lëkurës së donatorit me të cilën ai pati përvojën më të madhe gjatë shoqërimit të tij. “Pjesa e keqe është se nuk është një mbresë shumë e fshehtë,” shpjegoi ai. “Do të merrni një transplant të madh të lëkurës në krahun tuaj.”

Opsione të tjera janë indet nga kofshët dhe shpina.

Ekipi kreu gjithashtu një skrotoplastikë e cila përfshinte përdorimin e implanteve testikulare në indet ekzistuese.

Faloplastika është vetëm një mundësi për të krijuar një penis. Një tjetër opsion është a metoidioplastikë (i quajtur edhe meta), i cili përfshin zgjerimin e klitorisit përmes testosteronit. Ka një kohë më të shkurtër rikuperimi dhe mund të ngrihet vetë.

Megjithatë, penisi është i vogël pas një metoidioplastike, shpjegoi Keith. “Kjo lejon disa pacientë të qëndrojnë në këmbë për të urinuar, por ata kurrë nuk do të jenë në gjendje të arrijnë marrëdhënie depërtuese me të”, që është një qëllim për shumë pacientë.

Kirurgjia e afirmimit të gjinisë së Stephens në Rutgers ka qenë përvoja e tij më pozitive me kujdesin shëndetësor deri më sot. Zakonisht, tha ai, ndihet sikur ka “shumë gjykim”, duke përfshirë ofruesit që bëjnë pyetje të vrazhda rreth pjesëve të trupit ose thërrasin fenë.

“Kjo nuk është në rregull për askënd në kujdesin shëndetësor, pikë, pikë bosh,” tha ai. “Duhet të mbani mend se për çfarë jeni atje – ju jeni atje për të ndihmuar, nuk jeni aty për të gjykuar. Ti nuk je aty për të sjellë Zotin”.

Ky lloj gjykimi është pikërisht arsyeja pse Keith kërkon që më shumë ofrues të kujdesit shëndetësor të trajnohen për të ofruar kujdes mbështetës për pacientët transgjinorë.

Keith kujtoi një pacient që kishte vitin e kaluar, i cili po afirmonte nga femra në mashkull. Ky pacient, “për shkak të statusit trans, në thelb, nuk kishte asnjë kujdes gjinekologjik edhe pse ishin në të 30-at e tyre”, vazhdoi ai.

Doli se pacienti kishte kancer të qafës së mitrës, i cili nuk u diagnostikua deri në vlerësimin e gjinekologut përpara histerektomisë.

“Kjo është shkatërruese, sepse është një person i ri,” tha Keith. “[Cervical cancer] mund të ishte kapur shumë kohë më parë me një Pap test vjetor.”

Sot Stephens është fejuar me partnerin e tij prej kohësh dhe ndjek shkollën e aviacionit për t’u bërë pilot. Ai foli me Healthline për operacionin e tij novator në Rutgers, sepse ai mendon se është misioni i tij “të sjellë dritë në diçka që zakonisht fshihet nën qilim dhe nuk flitet dhe bëhet në hije”.

Stephens dëshiron që njerëzit e tjerë transgjinorë të dinë se “ato përvoja që ke, ato gjëra të këqija që kalon dhe ato mendime negative që ke, nuk je i vetmi që i mendon,” tha ai. “Nuk je i çmendur. Asgjë nuk është e gabuar me ju. Ju mund të jetoni një jetë të shkëlqyeshme nëse vendosni veten në radhë të parë.”

Si Stephens ashtu edhe e fejuara e tij Alicia Sheppard, 29 vjeç, dëshirojnë që më shumë njerëz të edukohen rreth disforisë gjinore.

“[People] nuk e kuptoni që është një çrregullim mendor dhe është vërtet serioz për disa njerëz”, tha Sheppard për Healthline. “Ndjehem se nga këtu vjen shumë negativiteti, sepse njerëzit nuk e kuptojnë se çfarë kalojnë njerëzit e tjerë në kokën e tyre.”

Vitet e fundit kanë qenë “me të vërtetë, me të vërtetë, me të vërtetë duke u përpjekur,” tha Stephens, por ai është mirënjohës që ai qëndroi me të.

“Unë kam dalë në anën e mirë të saj, dhe jeta ime, ajo ka përfunduar në 360,” tha ai. “Asnjë gënjeshtër – gjithçka u kthye kur fillova të fokusohem te vetja dhe të përpiqem vërtet të bëhem i lumtur për mua.”