Nga dhënia e bisedave motivuese deri tek bërja e njerëzve për të qeshur si një “komedian i ulur”, Jessie Chin tregon pse paraliza e tij nuk mund ta pengojë atë të jetojë jetën e tij më të mirë.

Shpërndaje në Pinterest
“Ne duhet të vrasim stereotipin se njerëzit me aftësi të kufizuara nuk mund të funksionojnë në shoqëri,” tha Jessie Chin. Imazhet janë dhënë nga Jessie Chin

Në verën e vitit 2012, Jessie Chin sapo kishte mbaruar vitin e parë të kolegjit dhe po kërkonte një argëtim veror. Ai dhe miqtë e tij vendosën të merrnin një traget nga Staten Island për në New York City për atë ditë.

“Në traget u grinda me një djalë dhe gjëja tjetër që e dini se ai kishte një armë dhe më qëlloi pas shpine”, tha Chin për Healthline.

Ai u dërgua me urgjencë në spital, ku iu nënshtrua mjekimit për plagën.

“Më kujtohet se u zgjova të nesërmen me shumë familje dhe miq atje. Kisha makineri në fyt dhe një tub ushqimi. Më në fund zbrita nga 180 paund në 100 paund”, tha Chin.

Ngjarja e la të paralizuar nga mesi e poshtë në moshën 18-vjeçare.

Shtatë vjet më vonë, ai po ecën fuqishëm dhe po e jeton jetën në maksimum.

“Ishte tragjike dhe traumatike, por ka një pozitive në fund të ditës,” tha Chin. “Kur u lëndova, gjëja e parë që mbaj mend që më tha doktori është se nuk do të mund ta bëj këtë apo atë, por kisha një çip në shpatull. Mendova: ‘Nuk do të më thuash çfarë nuk mund të bëj’”.

Peter Wilderotter, president dhe CEO i Fondacioni Christopher & Dana Reeve, rezonon me këtë ndjenjë. Ai thotë se fjala “nuk mund” përdoret në lidhje me ata që jetojnë me paralizë shumë shpesh.

“Të jetosh me paralizë vjen me sfida, por shumica e kufijve me të cilët përballet komuniteti ynë janë prodhuar dhe përjetësuar nga stigmat dhe stereotipet. Individët që jetojnë me paralizë mund të bëjnë gjithçka dhe të jenë kushdo nëse ne u ofrojmë mbështetjen, përfaqësimin dhe përfshirjen e duhur, “tha Wilderotter për Healthline.

Sado e vështirë të ishte përshtatja me një mënyrë të re të jetesës, Chin thotë se e vuri veten në situata të pakëndshme derisa ishte rehat.

“Kur je në një karrige me rrota, duhet të përshtatesh me një identitet të ri. Shumë njerëz i shohin ata në karrige me rrota si të brishtë, por kjo nuk është e vërtetë. Të jesh shumë rehat me të qenit i paralizuar dhe në një karrige me rrota është të jesh i sigurt se kush je si person dhe të mos biesh [victim] ndaj stereotipit të njerëzve që janë në karrige me rrota,” tha ai.

Për Chin, kjo do të thoshte të vazhdonte të bënte gjërat që do.

“Për shembull, më pëlqente të luaja basketboll dhe më pëlqente të luaja basketboll dhe më pëlqente të shkoja në festa dhe klube, dhe vazhdoj të shkoj sepse kjo është ajo që bëja më parë,” tha ai. “Ju nuk mund të lejoni që frika t’ju ndalojë të bëni gjërat që i doni dhe keni bërë para lëndimit.”

Chin e ndan këtë mesazh me njerëzit që ai udhëzon, të cilët janë plagosur rishtas ose që kanë të bëjnë me paralizë.

“Unë u them atyre se procesi i secilit është i ndryshëm. Nuk ka kornizë kohore kur përshtateni me të qenit në karrige me rrota, por mësoni të përshtateni. Çdo ditë është një përvojë mësimi dhe secili duhet të ecë me ritmin e vet, por ju ende duhet të dilni dhe të bëni gjërat që keni bërë më parë”, tha ai.

Për shumë njerëz që jetojnë me aftësi të kufizuara, përballja me depresionin dhe problemet e shëndetit mendor mund ta bëjë të vështirë vazhdimin.

“Mendoni se si jeta juaj ndryshon në një çast pas lëndimit të palcës kurrizore. Ju jeni duke pikëlluar jetën tuaj të mëparshme ndërsa përpiqeni të krijoni një normalitet të ri për ju dhe familjen/të dashurit tuaj. Dhe ju jeni duke lundruar në një botë që nuk është e sheshtë me barriera fizike dhe emocionale, gjatë gjithë kohës duke u përballur me dhimbje dhe komplikime të tjera që dëmtojnë trupin tuaj, “tha Wilderotter.

Ndërsa pasja e një sistemi të mirë mbështetjeje nga familja dhe miqtë e ndihmon Chin të menaxhojë efektet mendore dhe emocionale të gjendjes së tij, ai thotë se të paturit e një këndvështrimi pozitiv e ndihmon atë më së shumti.

“Kur bëhesh pozitiv çdo ditë dhe shikon pozitiven në çdo gjë që bën, bëhet zakon, kështu që çdo mendim negativ që kam, e largoj atë. Kjo u bë një zakon për mua – të zgjohem dhe të jem mirënjohës për gjërat që mund të bëj.

“Unë do të mendoja, ‘Nuk mund t’i përdor këmbët, por i përdor plotësisht krahët. Unë ende mund të drejtoj makinën dhe të jetoj i pavarur.’ Unë nuk i shikoj gjërat që nuk mund t’i bëj. Në një farë mënyre, karroca me rrota është një bekim, aq edhe tragjik [as it was, because it] më dha një forcë dhe besim që nuk mendoj se e kisha para dëmtimit tim”, tha Chin.

Si fytyra e fushatës së re të Fondacionit Christopher & Dana Reeve, “Na shihni,” Chin po përdor pozitivitetin dhe besimin e tij për të ndihmuar në sfidimin e stigmave dhe paragjykimeve me të cilat përballen individët që jetojnë me paralizë.

Fushata synon të mbledhë koleksionin më të madh të tregimeve nga 5.4 milionë amerikanë që jetojnë me paralizë për të mësuar se si duan të shihen, afrohen dhe kuptohen nga bota e aftë.

“Ka shumë njerëz në situatën time që po kalojnë jetën dhe ata thjesht duan të shihen si person. Ata janë baballarë, vëllezër, motra, xhaxhallarë. Fushata ka të bëjë me shikimin e personit, jo të aftësisë së kufizuar dhe [getting people to understand] se nuk ka asnjë ndryshim midis një personi të aftë dhe atij me paralizë, “tha Chin.

“Ne duhet të vrasim stereotipin se njerëzit me aftësi të kufizuara nuk mund të funksionojnë në shoqëri,” shtoi ai.

Ndërsa njerëz si Chin punojnë për të hequr stigmën duke ndarë historitë e tyre dhe duke qenë vetvetja, Wilderotter thotë se fondacioni gjithashtu punon për të angazhuar politikëbërësit dhe drejtuesit e korporatave për të nxitur përfshirjen kuptimplotë dhe autentike.

“Edukimi dhe ndërgjegjësimi janë fillimi i çdo lëvizjeje dhe “Shih Na” është fillimi i lëvizjes sonë”, tha Wilderotter.

Përveç fushatës, Chin e përhap pozitivitetin e tij edhe në mënyra të tjera. Si model për veshje adaptive, ai u shfaq në shfaqjen televizive “Good Morning America” ​​i veshur me veshje adaptive nga Tommy Hilfiger.

“Rrobat i ndihmojnë personat me aftësi të kufizuara të jenë të pavarur. Këmisha që kisha veshur për ‘Good Morning America’ kishte magnet në të, kështu që nëse nuk mund të përdorni krahët, mund të kopsoni këmishën tuaj,” tha ai.

Në gjithçka që bën, Chin e bën këtë me një sens humori. Në fakt, ai e quan veten një “komedi të ulur”. Në mars 2019, ai performoi një shfaqje humori që shiti më shumë se 200 bileta.

“Jam shumë i emocionuar që ka njerëz me karrige me rrota dhe njerëz të aftë që qeshin nën një çati. Ishte një gjë e bukur”, tha Chin.

Shakatë e tij bazohen në përvojat e tij të përditshme me pak ekzagjerim.

“Kam shumë shaka për mua duke qenë në një karrocë me rrota dhe e bëj të lehtë. Ju nuk mund ta kaloni jetën duke u zemëruar në situata të caktuara. Nuk dua të jem ai person i hidhur për shkak të situatës sime. Ky nuk jam unë”, tha Chin.

“Humori ka një mënyrë për t’i bërë njerëzit të bëjnë biseda rreth situatave të pakëndshme dhe t’i qetësojë ata,” tha ai.

Chin u jep biseda motivuese fëmijëve të moshës shkollore për të mos hequr dorë dhe rëndësinë e edukimit. Ai shpreson të vazhdojë të frymëzojë të rinjtë si këshilltar në shkollë të mesme.

Në maj 2019, Chin u diplomua në kolegj me një diplomë antropologjie dhe planifikon të marrë një diplomë master në këshillim.

“Unë kam qenë gjithmonë mirë duke folur me fëmijët. E di që mund të bëj një ndryshim të madh në jetën e tyre sepse jam një person në një karrige me rrota që nuk është dorëzuar dhe mund t’i udhëzoj ata të bëjnë të njëjtën gjë,” tha ai.

Ndjenja e tij mbetet e vërtetë nëse ai është duke punuar në komedi, modeling, fjalim motivues ose fushatën “See Us”.

“Dua që njerëzit ta shohin se vetëm sepse jam në një karrige me rrota, nuk do të thotë se jeta ime ndalon. Unë thjesht po përpiqem të jetoj jetën time duke qenë vetvetja, “tha Chin.

Cathy Cassata është një shkrimtare e pavarur që specializohet në tregime rreth shëndetit, shëndetit mendor dhe sjelljes njerëzore. Ajo ka një aftësi për të shkruar me emocione dhe për t’u lidhur me lexuesit në një mënyrë të thellë dhe tërheqëse. Lexoni më shumë nga puna e saj këtu.