Përdorimi i steroideve, si prednizoloni, për kushte të caktuara reumatike mund të rrisë rrezikun e infeksioneve virale dhe bakteriale. Megjithatë mjekët kanë mundësi të kufizuara.

Shpërndaje në Pinterest
Sipas hulumtimit, doza më të larta dhe kohëzgjatja më e gjatë e përdorimit të steroideve u shoqëruan të dyja me rritjen e rrezikut të infeksioneve. Getty Images

Ne nje studim botuar sot në Gazetën e Shoqatës Mjekësore Kanadeze (CMAJ), studiuesit gjetën një lidhje të fortë midis glukokortikoidet dhe forma të ndryshme infeksioni te individët me dy sëmundje të zakonshme reumatizmale.

Studimi përdori të dhënat elektronike shëndetësore të gati 40,000 njerëzve me njërën nga këto polimialgjia reumatike, arteriti me qeliza gjigante, ose të dyja në Angli midis 1997 dhe 2017. Studiuesit identifikuan një “rrezikun e përgjigjes së dozës” midis steroideve dhe infeksionit, që do të thotë sa më e lartë të jetë doza e përshkruar, aq më shumë ka gjasa të ndodhë një infeksion.

“Steroidet janë efektive në reduktimin e inflamacionit dhe simptomave, por ato gjithashtu zvogëlojnë aftësinë e sistemit imunitar për të luftuar infeksionet. Mjekët dhe shkencëtarët e dinë se steroidet rrisin rrezikun e infeksionit, por askush nuk e ka llogaritur këtë rrezik në një mënyrë që të jetë e dobishme për pacientët, mjekët dhe vendimmarrësit, “tha Dr. Mar Pujades Rodriguez, një anëtar akademik universitar në Universitetin e Leeds dhe një nga autorët e studimit.

Pujades Rodriguez dhe ekipi i saj zbuluan se rreziku i infeksionit rritej edhe me doza të ulëta të steroideve – më pak se 5 miligramë prednisolone – një glukokortikoid i përshkruar zakonisht.

Për çdo rritje prej 5 mg në dozën ditore të prednizolonit, rreziku i infeksionit rritej me 13 për qind. Rreziku i infeksionit gjithashtu rritej sa më gjatë të jepeshin steroidet. Për individët që marrin doza më të larta (25 mg në ditë ose më shumë) rreziku i infeksionit thuajse trefishohet pas ndjekjes njëvjeçare.

Lidhja ishte më e qartë për infeksionet bakteriale dhe virale.

“Është e qartë se bakteri dhe viral rriten në mënyrë agresive ndërsa arrini në nivelet më të larta të dozave,” tha Dr. Jason Faller, reumatologe në spitalin Lenox Hill, NYC.

“Sa më e lartë të jetë doza, sa më e gjatë të jetë kohëzgjatja, aq më i madh është rreziku për individin”, shtoi Faller, i cili nuk ishte i lidhur me hulumtimin.

Nga grupi prej gati 40,000 personash, pak më shumë se gjysma përjetuan një infeksion gjatë një periudhe mesatare pesëvjeçare të ndjekjes. Llojet më të zakonshme të infeksioneve ishin infeksionet e gjoksit, konjuktivit (sy rozë), dhe herpes.

Infeksionet shpesh rezultonin në rezultate serioze: Më shumë se një e katërta e atyre që i përjetuan u shtruan në spital dhe 7 përqind vdiqën brenda një jave nga diagnoza e infeksionit të tyre.

Studimi nxjerr në pah disa nga vendimet e vështira të rrezikut/përfitimit që mjekët dhe pacientët duhet të marrin për kushte me mundësi të kufizuara trajtimi.

Si arteriti me qeliza të mëdha ashtu edhe polimialgjia reumatike ndodhin kryesisht tek individët e moshuar. Nuk është e pazakontë për të dyja kushtet të shfaqen njëkohësisht. Shumica e rasteve ndodhin tek personat mbi 50 vjeç dhe janë më të zakonshme tek gratë.

Të moshuarit janë gjithashtu më të prirur ndaj infeksioneve dhe përdorimi i glukokortikoideve ose kortikosteroidëve të tjerë e rrit këtë rrezik. Megjithatë, ka pak që ata mund të bëjnë me opsionet e pakta të trajtimit në dispozicion të tyre.

“Këto kushte janë progresive, dobësuese dhe duhet të trajtohen,” tha Faller.

“Në polimialgjinë reumatike, e cila është më e zakonshme nga dy gjendjet që ata studiuan këtu, nuk ka trajtim tjetër të indikuar përveç steroideve… Jemi të ngecur, nuk kemi zgjidhje. Nuk ka asnjë terapi tjetër efektive të njohur dhe të miratuar, “tha ai.

Pujades Rodriguez shpreson se puna e saj do të ndihmojë për të informuar më mirë mjekët dhe pacientët për rreziqet, por edhe për të inkurajuar kujdesin në trajtimin e përgjegjshëm, kujdesin parandalues ​​dhe ndihmën në vlerësimin e barnave të ardhshme që do të dalin në treg.

“Pacientët me polimialgji reumatike dhe arterit me qeliza gjigante dhe mjekët duhet të edukohen për rrezikun e infeksionit, nevojën për të identifikuar simptomat e infeksionit, trajtimin e menjëhershëm, vaksinimin në kohë dhe dokumentimin e historisë së infeksioneve kronike,” tha ajo.

Trajtimi i përgjegjshëm nënkupton vetëm përshkrimin e dozës më të ulët të nevojshme të steroideve, të cilat duhet të merren për një periudhë sa më të shkurtër kohore. Vaksinimet, për sëmundje të tilla si herpes zoster (herpes zoster), janë gjithashtu një pjesë e rëndësishme e kujdesit për individët e moshuar që duhet t’u përshkruhen kortikosteroide.

Ndërsa kërkimi u përqendrua vetëm në arteritin me qeliza të mëdha dhe polimialgjinë reumatike, ka të ngjarë që tendencat në rrezikun e infeksionit të reagimit ndaj dozës nga glukokortikoidet do të mbizotërojnë edhe në pacientët me forma të tjera të sëmundjes reumatike.

“Unë do të mendoja se tendenca është e ngjashme në çdo gjendje në të cilën po përdorni kortikoidet,” tha Faller.

Polimialgjia reumatike është një çrregullim inflamator që shkakton ngurtësi dhe dhimbje muskulore. Zonat më të prekura përfshijnë shpatullat, qafën, krahët dhe ijet. Fillimi mesatar është afër moshës 70. Rreth 15 për qind e njerëzve me polimialgji reumatike zhvillohet edhe arteriti me qeliza gjigante, i cili njihet edhe si arteriti temporal.

Më së shumti është arteriti me qeliza gjigante forma e zakonshme e vaskulitit sistemik (inflamacion i enëve të gjakut) te individët mbi 50 vjeç. Është një gjendje në të cilën arteriet në kokë inflamohen ose dëmtohen, gjë që mund të ndikojë në qarkullimin e gjakut në kokë dhe tru.

Simptomat përfshijnë dhimbje të nofullës, shikim të dyfishtë, dhimbje koke të vendosur kryesisht në tempuj dhe lodhje.

Komplikime serioze mund të ndodhin nga arteriti me qeliza gjigante, duke përfshirë goditjen në tru, aneurizmat dhe verbërinë. Rekomandohet që individët të kërkojnë mendimin e mjekut nëse shfaqet ndonjë nga simptomat e mësipërme.

Për pacientët që aktualisht marrin kortikosteroide, nuk rekomandohet ndërprerja e marrjes së tyre ose ndryshimi i dozës pa u konsultuar me një mjek.

“Ne dëshirojmë të theksojmë se është e rrezikshme të ndalosh marrjen e steroideve papritmas”, tha Pujades Rodriguez.

“Kjo për shkak se steroidet që merren si trajtime mund të zvogëlojnë sasinë e steroideve natyrale të prodhuara nga trupi, dhe kështu është e rëndësishme që trupit t’i jepet kohë për t’u përshtatur dhe për të filluar përsëri prodhimin e steroideve natyrale.”