Lajme shëndetësore
Fëmijët me autizëm në rrezik të shtuar për ngacmim, edhe nga vëllezërit e motrat
Çfarë mund të bëjnë prindërit nëse fëmija i tyre ngacmohet.
Ngacmimi është një problem me të cilin asnjë prind nuk dëshiron të merret, por është një problem që nuk mund të injorohet. Askush nuk dëshiron të jetë prind i një fëmije të ngacmuar apo edhe më keq të jetë prind i një dhunuesi.
Por shumë shpesh ngacmuesi dhe ngacmuesi janë i njëjti person. Dhe
Për më tepër, kjo sjellje mund të jetë më e shpeshtë nëse një fëmijë është diagnostikuar me spektrin e autizmit.
Studiuesit në Universitetin e Jorkut, Universitetin Metropolitan të Mançesterit dhe Universitetin e Warwick përdorën të dhëna nga më shumë se 8000 fëmijë nëStudimi i grupit të mijëvjeçarit, i cili gjurmon jetën e rreth 19,000 të rinjve të lindur në Mbretërinë e Bashkuar duke filluar nga viti 2000. Nga këta fëmijë të përzgjedhur, 231 kishin autizëm.
Studimi u publikua këtë javë në revistë Autizmi dhe Çrregullimet e Zhvillimit.
Dy të tretat e 11-vjeçarëve thanë se vëllezërit e motrat e tyre i kishin lënduar ose i kishin goditur qëllimisht ose kishin bërë të njëjtën gjë me një vëlla. Këto norma u ulën pasi fëmijët me ose pa autizëm arritën në moshën 14 vjeç, por studiuesit vunë re se fëmijët me autizëm kishin më shumë gjasa të përfshiheshin në “ngacmim të dyanshëm të vëllezërve dhe motrave”, ose të ishin njëkohësisht viktimë dhe autor.
Umer Tosib, PhD, me departamentin e arsimit në Universitetin e York-ut dhe autori kryesor i studimit, tha se fëmijët me autizëm përjetojnë vështirësi me ndërveprimin social dhe komunikimin, të cilat mund të ndikojnë në marrëdhëniet e tyre me vëllezërit e motrat e tyre. Një çështje tjetër në lojë është se fëmijët me autizëm mund të marrin më shumë dashuri dhe vëmendje nga prindërit e tyre, duke theksuar nevojën e tyre themelore evolucionare për të konkurruar për ato nevoja themelore me vëllezërit e motrat e tjera. Kjo mund të çojë në konflikt dhe ngacmim.
“Prindërit duhet të jenë të vetëdijshëm për pasojat e mundshme afatgjata të ngacmimit të vëllezërve apo motrave në shëndetin mendor dhe mirëqenien e fëmijëve”, tha Toseeb. “Konfliktet e vazhdueshme midis vëllezërve dhe motrave mund të jenë tregues i ngacmimit të vëllezërve dhe motrave dhe kjo nuk duhet të shihet si një pjesë normale e rritjes.”
As nuk duhet të konsiderohet një pjesë normale e të shkuarit në shkollë.
Hulumtimet e mëparshme kanë treguar se fëmijët me autizëm janë më shumë gjasa për t’u ngacmuar në shkollë sesa nxënësit pa pengesa zhvillimi, dhe kjo gjasa rritet kur një nxënës ka vështirësi të kontrollojë sjelljet e tyre, ndër faktorët e tjerë.
Një përmbledhje e hulumtimit të vitit 2015, botuar në revistë
Ky është një shqetësim për fëmijët që ngacmohen në shkollë dhe në shtëpi, pasi nuk u jep asnjë lehtësim prej tij.
Ekspertët thonë se nëse ngacmimi ndodh në shkollë, prindërit duhet të kontaktojnë shkollën e tyre, të detajojnë ngacmimin duke shprehur shqetësimin për sigurinë e fëmijës së tyre dhe të zhvillojnë një plan për ta ndaluar atë.
Por nëse ngacmimi ndodh në shtëpi, prindërit duhet të ndërhyjnë në momentin që fillon.
Mayra Mendez, PhD, psikoterapist i licencuar dhe koordinator programi për paaftësitë intelektuale dhe zhvillimore dhe shërbimet e shëndetit mendor në Qendrën e Zhvillimit të Fëmijëve dhe Familjes Providence Saint John në Santa Monica, Kaliforni, tha se prindërit duhet të përgjigjen menjëherë dhe drejtpërdrejt duke vendosur kufizime të qarta me motrën ose motrën që bëjnë ngacmimi. Prindërit gjithashtu duhet të modelojnë vetë një model pa tolerancë.
“Trajtimi dhe pritja e një qëndrimi pranimi, respekti dhe kujdesi është një veprim thelbësor i prindit në vendosjen e kufijve për sjelljet ngacmuese në shtëpi,” tha ajo për Healthline. “Prindërit duhet të flasin qartë, hapur dhe konkretisht me fëmijën që po ngacmohet dhe t’i sigurojnë ata se ju po dëgjoni dhe do të merrni masa për të ndaluar ngacmimin.”
Mendez thotë se kjo përfshin sigurimin e fëmijëve që po ngacmohen se ata nuk janë fajtorë, por është gjithashtu e rëndësishme të punosh me të gjithë vëllezërit e motrat për të zhvilluar dhe zbatuar një plan për ta zgjidhur atë. Kjo nuk duhet të përfshijë t’i thuash viktimës të “luftojë”, pasi mund të përshkallëzojë problemin dhe “inkurajon zgjidhjen dhe vetërregullimin e papërshtatshëm të problemeve”, tha ajo.
Kiti Freier Randall, PhD, një psikologe neurozhvillimore pediatrike dhe drejtoreshë mjekësore e Qendra e Përsosmërisë për Vlerësimin e Autizmit të Perandorisë së Brendshme në San Bernardino, Kaliforni, thotëndërsa shumica e fëmijëve grinden me raste, të gjithë fëmijët duhet të mësohen se si të trajtojnë dallimet pa i dëmtuar ose poshtëruar të tjerët.
“Marrëdhënia e vëllezërve dhe motrave është unike dhe intime”, tha Freier Randall për Healthline. “Vëllezërit e motrat ndajnë hapësirën fizike dhe atë të marrëdhënieve në pjesën më të madhe të jetës së tyre të përditshme.”
Kjo përfshin konkurrimin për vëmendjen dhe burimet e prindërve të tyre, një proces i mësuar në zhvillim që mund të jetë nxitës për fëmijët me autizëm.
“Kur fëmija me ASD është ai që ngacmon vëllanë ose vëllanë, identifikimi i shkaktarëve do të jetë i rëndësishëm,” tha ajo. “Shpesh fëmija mund të përdorë fizikun për shkak të strategjive të kufizuara të komunikimit.”
Por Freier Randall thekson se prindërit duhet të jenë vigjilentë për tensione të shpeshta, çdo dëm fizik ose sjellje që janë nënçmuese.
“Çdo fëmijë duhet të mësohet të njohë se çfarë është ngacmimi dhe të dijë se ngacmimi nuk është i pranueshëm,” tha Freier Randall. “Më tej atyre duhet t’u sigurohen mjete se si të përgjigjen dhe ku të raportojnë këto sjellje.”
Dhe prindërit duhet të flasin për ata që nuk mund të flasin për veten e tyre, tha ajo.
