Studiuesit thonë se rritja e mushkërive në një laborator për transplantim mund të ndihmojë në uljen e mungesës së dhurimit të organeve.

Për vite të tëra, shkencëtarët kanë ëndërruar të jenë në gjendje të krijojnë organe njerëzore të bëra sipas porosisë në laborator, një arritje që do të ndihmonte mijëra njerëz në mbarë botën duke pritur për organet e donatorëve.

Tani shkencëtarët në Teksas e kanë afruar atë ëndërr më afër realitetit me transplantin e parë të suksesshëm të mushkërive të rritura në laborator te derrat.

Këto mushkëri të bioinxhinieruara formuan enë gjaku të shëndetshme dhe vazhduan të zhvillohen vetë, duke i lejuar derrat të mbijetojnë deri në dy muaj.

Kjo teknologji ofron shpresë për të reduktuar mungesën e organeve të donatorëve dhe për të ulur rrezikun e refuzimit të organeve – nëse mund të arrijë në fazën kur të jetë gati për njerëzit.

“Është një hap shumë monumental për transplantin e mushkërive dhe madje edhe çdo transplantim organi,” tha Dr. Bryan Whitson, një kirurg i transplantit të zemrës dhe mushkërive në Qendra Mjekësore Wexner e Universitetit Shtetëror të Ohajos.

Studimi u publikua në fillim të këtij muaji në revistë Mjekësia Translational Science.

Në të, studiuesit nga Dega Mjekësore e Universitetit të Teksasit në Galveston krijuan fillimisht skela nga mushkëritë e derrave të ngordhur.

Ata i hoqën këto mushkëri nga gjaku dhe qelizat duke përdorur një përzierje detergjenti dhe sheqeri. Kjo la pas një strukturë në formë mushkërie të përbërë nga proteina.

Më pas, ata rritën enët e gjakut dhe indet e mushkërive mbi skelë. Kjo u bë duke vendosur çdo skelë në një rezervuar të mbushur me lëndë ushqyese të lëngshme dhe qeliza të marra nga kafsha marrëse e ardhshme.

Pas 30 ditësh në rezervuarin e bioreaktorit, mushkëritë e rritura në laborator ishin gati për transplantim. Studiuesit zëvendësuan mushkërinë e majtë të katër derrave me një version të rritur në laborator.

Studiuesit i eutanizuan derrat në periudha të ndryshme nga 10 orë deri në dy muaj pas transplantimit për të parë se sa mirë po zhvilloheshin mushkëritë.

Mushkëritë kishin formuar një rrjet të fortë enësh gjaku qysh në dy javë dhe u kolonizuan nga bakteret që zakonisht gjenden brenda mushkërive të derrit.

Derrat nuk kishin probleme me frymëmarrjen. Dhe nuk kishte asnjë shenjë refuzimi nga sistemi imunitar i marrësit, edhe pa përdorimin e barnave imunosupresuese.

Këto medikamente u jepen në mënyrë rutinore njerëzve pas transplantimit të organeve për të mbajtur sistemin e tyre imunitar që të mos sulmojë qelizat e organeve të donatorëve si “të huaj”. Por ato shtojnë komplikimet e transplantimit të organeve.

“Shumë nga efektet anësore që shohim afatgjatë gjatë periudhës perioperative janë nga imunosupresioni,” tha Whitson për Healthline.

Kjo përfshin një rrezik më të lartë të infeksionit, kocka të dobësuara, presion të lartë të gjakut, diabeti dhe probleme të tjera shëndetësore.

“Nëse nuk keni nevojë të bëni imunosupresion dhe ta ekspozoni marrësin ndaj komplikimeve të mundshme infektive, atëherë ky është një plus,” tha Whitson.

Joan Nichols, PhD, një autore studimi dhe profesor i mjekësisë së brendshme, mikrobiologjisë dhe imunologjisë, dhe drejtor i asociuar i Laboratorit Kombëtar Galveston në UTMB, vlerëson se çdo mushkëri e rritur në laborator kushton rreth 12,000 dollarë.

Kjo krahasohet me deri në 90,000 dollarë për një transplant të mushkërive të donatorëve njerëzorë (pa kujdes për pacientin ose kosto spitalore).

Megjithatë, kjo nuk merr parasysh kohën e stafit të laboratorit ose koston e prodhimit të materialeve të caktuara. Këto kosto gjithashtu ka të ngjarë të ndryshojnë në kohën kur mushkëritë e rritura në laborator janë gati për klinikë.

Hulumtimet e ardhshme do të duhet të bëhen për të parë nëse mushkëritë e rritura në laborator funksionojnë mirë te derrat për një vit ose më gjatë.

Një pyetje tjetër që mbetet është nëse mushkëritë e rritura në laborator do të jenë në gjendje të transferojnë oksigjen në trup. Në këtë studim, mushkëritë nuk ishin të lidhura me arteriet pulmonare të derrave, të cilat sjellin gjak të varfër me oksigjen në mushkëri.

“Të shohësh nëse mushkëria mund të funksionojë do të jetë pjesa tjetër,” tha Whitson, “sepse kjo është gjëja që ka vërtet rëndësi – a mund ta tërheqë oksigjenin nga atmosfera dhe ta çojë atë në qeliza.”

Studiuesit thanë në një Njoftimi për shtyp se ata presin që mushkëritë e rritura në laborator të jenë gati për t’u transplantuar te njerëzit brenda 5 deri në 10 vjet.

Rreth 1,500 amerikanë janë aktualisht në një listë pritjeje për një transplant të mushkërive, sipas The Rrjeti i Bashkuar për Ndarjen e Organeve.

Duke pasur parasysh mungesën e mushkërive të donatorëve njerëzorë, Whitson thotë se premtimi për një mushkëri të rritur në laborator është “shumë i fuqishëm” për njerëzit me sëmundje të organeve në fazën përfundimtare.

“Tani për tani, duhet të jesh shumë i sëmurë për të qenë një marrës i transplantit ose një kandidat,” tha Whitson.

Ai mendon se aftësia për të rritur mushkëritë sipas kërkesës mund të eliminojë mungesën e organeve si dhe ta kthejë transplantin e mushkërive në një operacion të zgjedhur gjatë ditës.

Dhe mund të hapë transplante për njerëzit që janë më pak të shëndetshëm se marrësit aktualë.

Nichols mendon se bërja e mushkërive ashtu siç bënë në këtë studim është vetëm një “përgjigje e pjesshme” ndaj problemit të mungesës së mushkërive të donatorëve.

Por ajo mendon se kërkimi do të “hapë rrugën për përgjigjen e vërtetë”, e cila është aftësia për të printuar 3-D skela dhe qeliza – qofshin qelizat burimore ose qelizat e rritura – sa herë që dikush ka nevojë për një mushkëri të re ose një organ tjetër.

Ajo thotë se kjo qasje do t’u mundësonte spitaleve të krijojnë një organ që përputhet me llojin e indit të marrësit dhe është “i bërë me porosi” për t’iu përshtatur trupit të tyre.