Mjalti i gështenjës merret nga lulet me ngjyrë të gështenjave, të cilat mblidhen në mes të muajve qershor dhe tetor.
Ndryshe nga shumë mjaltra të tjerë, mjalti i gështenjës ka një ngjyrë që varion nga e verdhë-kafe në pothuajse të zezë, me hije shumë të errët dhe intensive; aroma e tij është e ëmbël dhe e drunjtë, ka një shije komplekse, shumë të shquar, është shumë pak i ëmbël, me një amëz të hidhur që mund të vlerësohet në pjatat e këndshme të mishit dhe djathit, ndërsa nuk klasifikohet si një zëvendësues i sheqerit për çajra të ndryshëm bimorë.
Qëndrueshmëria e tij është mjaft likuide falë pasurisë me fruktozë, e cila përcakton mungesën e kristalizimit. Ndryshimet në ngjyrë dhe aromë varen nga pema e gështenjës nga e cila ky mjaltë bëhet.
Edhe moti mund të përcaktojë diversitetin e produktit. Për shembull, një verë e thatë zakonisht prodhon mjaltë më të fuqishëm, sepse bletët kanë tendencën të jenë të hutuara nga bollëku me lule të tjera dhe nuk mbledhin nektar vetëm në lulet e pemëve të gështenjës. Në përgjithësi, sa më e errët të jetë ngjyra, aq më e pasur është aroma dhe shija më intensive.
Përdorimi në kuzhinë
Sipas traditës italiane, mjalti i gështenjës mund të shijohet edhe vetëm me një copë djathë dhe disa feta dardhë. Edhe djathërat e tjerë të tilla si djathi i butë, gjiza dhe djathi gorgonxola shkojnë shumë mirë me këtë mjaltë.
Për një gjellë të papërballueshme të bërë me brumin me miell gështenje të mbushur me gjizë dhe të mbuluar me një spërkatje mjalti, ose, për ata që duan shije më të fortë, ta përhapin në një fetë buke të thjeshtë me arrë e me djathë gorgonxola dhe pak rukola.
Është gjithashtu shumë i mirë për ëmbëlsirat ose i shtuar në një filxhan kos të thjeshtë apo në një ëmbëlsirë me bazë kremi.
Vetitë dhe karakteristikat
Mjalti i gështenjës është një burim i shkëlqyer i proteinave, vitaminave B dhe C dhe mineraleve të tilla si mangani, kaliumi, kalciumi dhe hekuri në veçanti.
Ashtu si të gjithë mjaltrat e tjerë, edhe mjalti i gështenjës është shumë kalorik, ku 100 gramë sjellin 300 kalori dhe për këtë arsye është e këshillueshme të konsumohet në sasi të vogla.
Ky mjaltë ka veti antiinflamatore dhe antibakteriale shumë më të larta se mjaltrat e tjerë. Për më tepër, ai ka një aktivitet të fortë antimikrobial kundër baktereve të stafilokokusit dhe baktereve të tjera.
Për të njëjtën arsye, ai është këshilluar edhe për trajtimin e ulçerave, duke ndihmuar në parandalimin e infeksionit dhe përshpejtimin e shërimit.
Shumë studime të tjera kanë treguar gjithashtu se mjalti i gështenjës ka një kapacitet shumë të lartë antioksidant dhe përmban nivele shumë të larta të acidit fenolik. Kjo veti e bën atë një ushqim shumë të rëndësishëm dhe mund të ndihmojë për të luftuar efektet e dëmshme të radikaleve të lira të shkaktuara nga ndotja, pirja e duhanit, pesticidet, rrezet e diellit, droga dhe proceset metabolike të trupit tonë.
Kufizimi i ekspozimit të radikaleve të lira duke konsumuar një dietë të pasur me ushqime antioksidante që neutralizojnë efektet, me të vërtetë mund të zvogëlohet rreziku për zhvillimin e shumë prej problemeve shëndetësore që lidhen me moshën dhe shumë sëmundjeve kronike duke përfshirë artritin, kataraktet, kancerin, sëmundjet kardiovaskulare dhe plakjen e parakohshme të lëkurës.
Fuqia e tij ushqyese dhe hidratuese ka gjetur zbatim edhe në botën e kozmetikës, e cila e përdor si bazë për kremra për lëkurën dhe flokët.
(Visited 1,077 times, 1 visits today)